جامعه اینترنتی روسیه حمایت خود را از حسین درخشان که «پیشگام وبلاگ‌نویسی در ایران» خوانده می‌شود و اکنون در زندان اوین به سر می‌برد ابراز کرد.
اینترنت در روسیه فضایی نسبتاً آزاد است، اما موارد درگیری میان وبلاگنویسان و دستگاه‌های حکومتی بی‌سابقه نیست و حتی چند تن از وبلاگنویسان روس به دلیل نوشته‌های خود به مجازات زندان محکوم شده‌اند.
از دید فعالین اینترنتی روسیه ابراز حمایت از همکار خود در هرجای دنیا که باشد، از جمله در جمهوری اسلامی ایران، کمترین کاری است که آنها می‌توانند در راستای پیشبرد آزادی‌های مدنی انجام دهند.
گفت‌وگوی رادیوفردا با دو موسس «انجمن وبلاگنویسان روسیه» که علیه نقض آزادی بیان در ایران دست به اعتراض زده‌اند.
در فضای چندين ميليون نفری اينترنتی روسيه، همه الک را به عنوان پيشگام وبلاگ‌نويسی سياسی در اين کشور می‌شناسند. تنها صفحه وی در وبلاگ «لایو جورنال» نزديک به ۴۰۰ هزار خواننده دائمی دارد. او به تازگی به همراه ويکتور کورپ، ديگر وبلاگ‌نويس مشهور روس، انجمن وبلاگ‌نويسان روسيه را تاسيس کرده است که هدف آن دفاع از آزادی بيان در اينترنت است.
الک معتقد است آزادی بيان مسئله‌ای جهانی است و به همين دليل او نسبت به سرکوب وبلاگ‌نويسان در کشورهای ديگر نمی‌تواند بی‌اعتنا باشد. وی سال گذشته در اعتراض به مرگ اميدرضا ميرصيافی، وبلاگ‌نويس ايرانی، به وبلاگ محمود احمدی‌نژاد نامه‌ای با امضای هزار تن از فعالان اينترنتی روسيه فرستاد که هم‌چنان بی‌پاسخ مانده است.
اين وبلاگ‌نويس مشهور اکنون برای راه‌اندازی کمپين «حمايت از حسين درخشان» در پی آن است که توجه مقام‌های روسيه را به اين مسئله جلب کند.
او در اين باره به راديوفردا می‌گويد: «مبارزه برای آزادی بيان کار مردم ايران، روسيه يا اروپا نيست. اين نهضتی فرامرزی است و تنها در ابعاد وسيع امکان موفقيت آن وجود دارد. به همين دليل من معتقدم اگر يک وبلاگ‌نويس درايران تحت تعقيب دستگاه حکومتی قرار گيرد وبلاگ‌نويسان سراسر دنيا بايد عليه اين مسئله اعتراض کنند. اين وظيفه هر وجدان بيداری است که برای حمايت از همکار خود از جايش بلند شود. برای من به عنوان يک شهروند روس مهم اين است که دولت‌مردان کشورم به نقض حقوق بشر در ايران اعتراض کنند. در اين راستا نامه‌ای برای وزارت خارجه و رئيس جمهور مدوديف که خودش نيز وبلاگ‌نويس است تهيه کرديم و اکنون برای آن امضا جمع می‌کنيم.»
اين وبلاگ‌نويس می‌افزايد: «بايد متوجه باشيم نيروگاه اتمی يا سامانه‌های اس ۳۰۰ که دائماً در کانون توجه سياست‌مداران و رسانه‌های روسيه قرار دارد اين قدر مهم نيست که مسائل اجتماعی مهم است. ما می‌خواهيم به دولت روسيه و ايران اين مسئله را گوشزد کنيم که ارزش انسان از هر سلاح و ابزاری بالاتر است و مسائل انسانی و انسان‌دوستی نبايد در مقايسه با بحران هسته‌ای ايران رنگ ببازد، بلکه بايد در مناسبات اين کشورها نقش تعيين‌کننده داشته باشد. متاسفانه آحاد مردم روسيه اکثراً سياسی نيستند و نمی‌توانيم کمپين يک ميليون امضايی را به نتيجه برسانيم، اما در چهارچوب انجمن وبلاگ‌نويسان روسيه که فعالان اين رشته را گرد هم آورده است هر چه در توان داشته باشيم انجام خواهيم داد. وبلاگ‌نويسان ايرانی و تمام آزادانديشان اين کشور بايد بدانند در روسيه هم‌فکر زياد دارند. من می‌خواهم به خانواده و دوستان حسين درخشان بگويم با وجود هزاران کيلومتر فاصله، در روسيه کسانی هستند که با آنها ابراز همبستگی می‌کنند و آنها را دلداری می‌دهند.»
ویکتور، ديگر وبلاگ‌نويس مشهور روس، در گفت‌وگو با راديوفردا اعلام کرد انجمن وبلاگ‌نويسان روسيه که او رياست آن را برعهده دارد به نمايندگی از جامعه اينترنتی روسيه عليه هرگونه محدودسازی فعاليت اينترنتی در ايران اعتراض می‌کند.
او گفت فعالان اينترنتی در روسيه از اين که دستگاه حکومتی در ايران مدت‌هاست شبکه‌های اجتماعی، سرويس‌های ارتباطی و پايگاه‌های اينترنتی را مسدود کرده باخبر و به‌شدت با آن مخالفت است.
وی در اين باره می‌گويد: «به جرأت می‌توانم بگويم در حال حاضر وبلاگ‌نويسی پرخواننده‌ترين وسيله ارتباطی و شکل‌دهنده روابط اجتماعی است. اين که دولت‌های سرکوبگر وبلاگ‌ها را مسدود و وبلاگ‌نويسان را بازداشت می‌کنند نشانه اين است که تشکل‌های اجتماعی اينترنتی را قدرتی واقعی و دشمن خود می‌دانند. این مسئله به معنای آن است که نبايد نااميد شويم، بلکه برعکس بايد فعاليت اينترنتی را گسترش دهيم. انجمن وبلاگ‌نويسان روسيه فهرستی از ابزارهای حمايت از آزادی بيان در اينترنت منتشر کرده و هر کسی می‌تواند پيشنهادهای خود را به آن اضافه کند. از ديد ما اين ابزار عبارت‌اند از انتشار بيانيه‌های حمايتی، برگزاری نظرسنجی، کمپين‌های جمع‌آوری امضا، ارسال نامه سرگشاده به دستگاه‌های ذي‌ربط و رسانه‌های عمومی و همکاری با انجمن‌های وکلا و مدافعين حقوق بشر. بايد تلاش کرد هر مورد نقض آزادی بيان به گوش جامعه جهانی برسد. نبايد از ياد ببريم هر يک از ما به تنهايی محکوم به شکست هستيم و برای اين که شکست نخوريم بايد هوای يکديگر را داشته باشيم.»
فعالان اينترنتی روسيه در گفت‌وگو با راديوفردا نسبت به اين که مقام‌های ايرانی اعتراضات‌شان عليه بازداشت حسين درخشان و ديگر وبلاگ‌نويسان و روزنامه‌نگاران ايرانی را مورد توجه قرار دهند ابراز ترديد می‌کنند، اما اميدوارند مقام‌های روس به اين مسئله اهميت دهند.
چند روز پيش هم باراک اوباما از الهام علی، رئيس جمهور آذربايجان، خواست دو وبلاگ‌نويس زندانی در اين کشور را آزاد کند.
وبلاگ‌نويسان روس منتظرند تا ديميری مدوديف نيز در اقدامی مشابه به حمايت از وبلاگ‌نويسان زندانی ايران صدای خود را بلند کند.
اینترنت در روسیه فضایی نسبتاً آزاد است، اما موارد درگیری میان وبلاگنویسان و دستگاه‌های حکومتی بی‌سابقه نیست و حتی چند تن از وبلاگنویسان روس به دلیل نوشته‌های خود به مجازات زندان محکوم شده‌اند.
از دید فعالین اینترنتی روسیه ابراز حمایت از همکار خود در هرجای دنیا که باشد، از جمله در جمهوری اسلامی ایران، کمترین کاری است که آنها می‌توانند در راستای پیشبرد آزادی‌های مدنی انجام دهند.
گفت‌وگوی رادیوفردا با دو موسس «انجمن وبلاگنویسان روسیه» که علیه نقض آزادی بیان در ایران دست به اعتراض زده‌اند.
در فضای چندين ميليون نفری اينترنتی روسيه، همه الک را به عنوان پيشگام وبلاگ‌نويسی سياسی در اين کشور می‌شناسند. تنها صفحه وی در وبلاگ «لایو جورنال» نزديک به ۴۰۰ هزار خواننده دائمی دارد. او به تازگی به همراه ويکتور کورپ، ديگر وبلاگ‌نويس مشهور روس، انجمن وبلاگ‌نويسان روسيه را تاسيس کرده است که هدف آن دفاع از آزادی بيان در اينترنت است.
الک معتقد است آزادی بيان مسئله‌ای جهانی است و به همين دليل او نسبت به سرکوب وبلاگ‌نويسان در کشورهای ديگر نمی‌تواند بی‌اعتنا باشد. وی سال گذشته در اعتراض به مرگ اميدرضا ميرصيافی، وبلاگ‌نويس ايرانی، به وبلاگ محمود احمدی‌نژاد نامه‌ای با امضای هزار تن از فعالان اينترنتی روسيه فرستاد که هم‌چنان بی‌پاسخ مانده است.
اين وبلاگ‌نويس مشهور اکنون برای راه‌اندازی کمپين «حمايت از حسين درخشان» در پی آن است که توجه مقام‌های روسيه را به اين مسئله جلب کند.
او در اين باره به راديوفردا می‌گويد: «مبارزه برای آزادی بيان کار مردم ايران، روسيه يا اروپا نيست. اين نهضتی فرامرزی است و تنها در ابعاد وسيع امکان موفقيت آن وجود دارد. به همين دليل من معتقدم اگر يک وبلاگ‌نويس درايران تحت تعقيب دستگاه حکومتی قرار گيرد وبلاگ‌نويسان سراسر دنيا بايد عليه اين مسئله اعتراض کنند. اين وظيفه هر وجدان بيداری است که برای حمايت از همکار خود از جايش بلند شود. برای من به عنوان يک شهروند روس مهم اين است که دولت‌مردان کشورم به نقض حقوق بشر در ايران اعتراض کنند. در اين راستا نامه‌ای برای وزارت خارجه و رئيس جمهور مدوديف که خودش نيز وبلاگ‌نويس است تهيه کرديم و اکنون برای آن امضا جمع می‌کنيم.»
اين وبلاگ‌نويس می‌افزايد: «بايد متوجه باشيم نيروگاه اتمی يا سامانه‌های اس ۳۰۰ که دائماً در کانون توجه سياست‌مداران و رسانه‌های روسيه قرار دارد اين قدر مهم نيست که مسائل اجتماعی مهم است. ما می‌خواهيم به دولت روسيه و ايران اين مسئله را گوشزد کنيم که ارزش انسان از هر سلاح و ابزاری بالاتر است و مسائل انسانی و انسان‌دوستی نبايد در مقايسه با بحران هسته‌ای ايران رنگ ببازد، بلکه بايد در مناسبات اين کشورها نقش تعيين‌کننده داشته باشد. متاسفانه آحاد مردم روسيه اکثراً سياسی نيستند و نمی‌توانيم کمپين يک ميليون امضايی را به نتيجه برسانيم، اما در چهارچوب انجمن وبلاگ‌نويسان روسيه که فعالان اين رشته را گرد هم آورده است هر چه در توان داشته باشيم انجام خواهيم داد. وبلاگ‌نويسان ايرانی و تمام آزادانديشان اين کشور بايد بدانند در روسيه هم‌فکر زياد دارند. من می‌خواهم به خانواده و دوستان حسين درخشان بگويم با وجود هزاران کيلومتر فاصله، در روسيه کسانی هستند که با آنها ابراز همبستگی می‌کنند و آنها را دلداری می‌دهند.»
ویکتور، ديگر وبلاگ‌نويس مشهور روس، در گفت‌وگو با راديوفردا اعلام کرد انجمن وبلاگ‌نويسان روسيه که او رياست آن را برعهده دارد به نمايندگی از جامعه اينترنتی روسيه عليه هرگونه محدودسازی فعاليت اينترنتی در ايران اعتراض می‌کند.
او گفت فعالان اينترنتی در روسيه از اين که دستگاه حکومتی در ايران مدت‌هاست شبکه‌های اجتماعی، سرويس‌های ارتباطی و پايگاه‌های اينترنتی را مسدود کرده باخبر و به‌شدت با آن مخالفت است.
وی در اين باره می‌گويد: «به جرأت می‌توانم بگويم در حال حاضر وبلاگ‌نويسی پرخواننده‌ترين وسيله ارتباطی و شکل‌دهنده روابط اجتماعی است. اين که دولت‌های سرکوبگر وبلاگ‌ها را مسدود و وبلاگ‌نويسان را بازداشت می‌کنند نشانه اين است که تشکل‌های اجتماعی اينترنتی را قدرتی واقعی و دشمن خود می‌دانند. این مسئله به معنای آن است که نبايد نااميد شويم، بلکه برعکس بايد فعاليت اينترنتی را گسترش دهيم. انجمن وبلاگ‌نويسان روسيه فهرستی از ابزارهای حمايت از آزادی بيان در اينترنت منتشر کرده و هر کسی می‌تواند پيشنهادهای خود را به آن اضافه کند. از ديد ما اين ابزار عبارت‌اند از انتشار بيانيه‌های حمايتی، برگزاری نظرسنجی، کمپين‌های جمع‌آوری امضا، ارسال نامه سرگشاده به دستگاه‌های ذي‌ربط و رسانه‌های عمومی و همکاری با انجمن‌های وکلا و مدافعين حقوق بشر. بايد تلاش کرد هر مورد نقض آزادی بيان به گوش جامعه جهانی برسد. نبايد از ياد ببريم هر يک از ما به تنهايی محکوم به شکست هستيم و برای اين که شکست نخوريم بايد هوای يکديگر را داشته باشيم.»
فعالان اينترنتی روسيه در گفت‌وگو با راديوفردا نسبت به اين که مقام‌های ايرانی اعتراضات‌شان عليه بازداشت حسين درخشان و ديگر وبلاگ‌نويسان و روزنامه‌نگاران ايرانی را مورد توجه قرار دهند ابراز ترديد می‌کنند، اما اميدوارند مقام‌های روس به اين مسئله اهميت دهند.
چند روز پيش هم باراک اوباما از الهام علی، رئيس جمهور آذربايجان، خواست دو وبلاگ‌نويس زندانی در اين کشور را آزاد کند.
وبلاگ‌نويسان روس منتظرند تا ديميری مدوديف نيز در اقدامی مشابه به حمايت از وبلاگ‌نويسان زندانی ايران صدای خود را بلند کند.
