سارا شورد یکی از سه شهروند آمریکایی متهم به جاسوسی که چندی پیش به قید ضمانت از زندان اوین آزاد شدهاست در مصاحبهای مفصل با روزنامه نیویورک تایمز گفت که به خاطر علامت دادن یک مرزبان که دقیقاً نمیداند از نیروهای چه کشوری بودهاست از راه باریک و خاکی که در آن حرکت میکردند منحرف شده و به شکل غیرعمدی وارد قلمرو ایران شدهاند.
سارا شورد، ۳۲ ساله، همراه با دو شهروند آمریکایی دیگر به نامهای جاش فتال و شین باوئر در ماه ژوئیه ۲۰۰۹ توسط نیروهای ایرانی بازداشت شدند. وی پس از ۱۴ ماه حبس در زندان اوین در ماه سپتامبر امسال آزاد شد و به آمریکا بازگشت.
اظهارات خانم شورد در این مصاحبه که روز ۳۱ اکتبر در نیویورک تایمز منتشر شده اولین باری است که وی به طور مفصل رویدادها و جزئیات نحوه بازداشت خود و دوستانش را عنوان میکند.
خانم شورد میگوید در این مصاحبه قصد دارد اطلاعات و برداشتهای نادرست در مورد نحوه بازداشت خود و دوستانش را که در اسناد منتشر شده در وبسایت «ویکیلیکس» و برخی از رسانههای آمریکایی و بریتانیایی مطرح شده را تصحیح کند. در این گزارشها تاکنون این طور مطرح شده بود که گویا مأموران مرزبانی ایران این سه نفر را در داخل خاک عراق دستگیر کرده و به زور به خاک ایران منتقل کردهاند.
به نوشته نیویورک تایمز این مصاحبه خانم شورد درست چند روز پیش از انجام محاکمه جاش فتال و شین باوئر که قرار است روز شنبه برگزار شود منتشر میشود.
سارا شورد به نیویورک تایمز میگوید: «یک مأمور مرزبانی مسلح از دور ما را دید و سپس با دست به زمین اشاره کرد و گفت "ایران"، و پس از آن به مسیری که پیش از دست تکان دادن او در آن بودیم اشاره کرد و گفت "عراق".»
خانم شورد در ادامه گفت: «در اصل ما تا قبل از اشاره این مأمور مرزبانی وارد خاک ایران نشده بودیم. گیج شده بودیم و نگران بودیم و میخواستیم بازگردیم».
در یکی از گزارشهای نظامی آمریکا، یکی از مقامها که نام خود را فاش نکرده با بیان اینکه این سه تن «در خاک عراق» بازداشت شدهاند گفتهاست که «جهتیابیهای اشتباه این کوهنوردان، بهویژه پس از اینکه به آنها هشدار هم دادهشد، نشان میدهد که قصد آنها تحریک اوضاع و ایجاد سروصدا در رابطه با سیاستهای بینالمللی در قبال ایران بودهاست.»
سارا شورد میگوید که این نوع نتیجهگیریها وی را به شدت متحیر کردهاست. به گفته وی، او و همراهانش به هیچوجه از اینکه نزدیک به مرز هستند خبر نداشتند و هیچگونه هشداری هم به آنها داده نشدهبود. خانم شورد میافزاید: «این ادعاها غیر منطقی و بیپایه است. مسخره است که بگوییم کوهنوردها در کنار مرزها به تحریک مشغولند.»
وزارت خارجه آمریکا تحلیل و نتیجهگیری منتشر شده در اسناد نظامی آمریکا را تأیید نکرده و آنچه که به عنوان موضع رسمی آمریکا بیان کرده این است که دقیقاً نمیدانند نحوه و دلیل دستگیری این افراد چگونه بودهاست.
فیلیپ کرولی سخنگوی وزارت خارجه آمریکا روز یکشنبه نیز ضمن بیان این نکته گفت:«تنها چیزی که برای ما روشن است این است که حکومت ایران این افراد را برای مدتی بسیار طولانی در زندان نگاه داشتهاست.»
«به ما تیراندازی هوایی نشد»
سارا شورد در ادامه مصاحبه با نیویورک تایمز میگوید سفر ما به کردستان عراق یک فرصت برای فرار از گرمای تابستان در سوریه بود. در آن ماهها سارا شورد در دمشق، پایتخت سوریه، زبان انگلیسی تدریس میکرد و شین باوئر نیز به عنوان خبرنگار نیمهوقت کار میکرد و همزمان هر دو آنها مشغول تحصیل زبان عربی بودند. جاش فتال دوست قدیمی آنها به دمشق میآید و هر سه نفر پس از کمی مطالعه در مورد مناطق کوهستانی شمال عراق و توصیه یک دوست دیگر تصمیم میگیرند برای کوهنوردی به آن منطقه بروند.
خانم شورد میافزاید که چند نفر از اهالی محل به آنها توصیه کردند که به دیدن آبشار «احمد آوا» بروند. در مسیر حرکت، آنها با پیشمرگان کردستان عراق هم روبهرو شدند ولی هیچگاه نشانهای از خطر و یا حساس بودن اوضاع منطقه ندیدند.
به گفته شورد در روز اول کوهپیمایی آنها با طی مسیر در یک کورهراه از آبشار «احمد آوا» عبور کردند. بعد از ظهر ناگهان یک سرباز در روی صخرهای مشرف به مسیر حرکت آنها پدیدار شد و با علامت و اشاره به آنها گفت که به حرکت خود در همان کورهراه ادامه دهند. حدود ۵۰۰ متر بعد بدون دیدن هیچ علامتی که خط مرزی را نشان دهد سرباز دیگری که در کنار یک سرپناه سنگی ایستاده بود به آنها علامت داد که به سمت وی حرکت کنند. سارا شورد میگوید خبری که مدعی میشد به سوی ما تیراندازی هوایی شدهاست صحت ندارد.
سارا شورد میگوید پس از این به فاصله چند ثانیه تعداد بیشتری از نیروهای مرزی پدیدار شده و مرتب کلمه «مشکلی نداره» را به زبان فارسی تکرار میکردند. این مرزبانان راه فرار آنها را مسدود کرده و به تقاضای آنان برای بازگشت به خاک عراق توجهی نمیکردند. ۴ روز بعد و پس از چند مورد جابجایی آنها از زندان اوین در تهران سر درآوردند که جاش فتال و شون باوئر هنور هم پس از گذشت ۱۶ ماه در آنجا زندانی هستند.
سارا شورد در پایان این مصاحبه با روزنامه نیویورک تایمز میگوید: «فکر میکنم بسیار بدشانسی آوردیم و اشتباه اصلیمان این بود که مسیر را بیش از اندازه ادامه دادیم. شاید به این خاطر که فکر نمیکردم که نزدیک به مرز چند صد نفر آدم هنوز در رفتوآمد باشند.»
سارا شورد، ۳۲ ساله، همراه با دو شهروند آمریکایی دیگر به نامهای جاش فتال و شین باوئر در ماه ژوئیه ۲۰۰۹ توسط نیروهای ایرانی بازداشت شدند. وی پس از ۱۴ ماه حبس در زندان اوین در ماه سپتامبر امسال آزاد شد و به آمریکا بازگشت.
اظهارات خانم شورد در این مصاحبه که روز ۳۱ اکتبر در نیویورک تایمز منتشر شده اولین باری است که وی به طور مفصل رویدادها و جزئیات نحوه بازداشت خود و دوستانش را عنوان میکند.
خانم شورد میگوید در این مصاحبه قصد دارد اطلاعات و برداشتهای نادرست در مورد نحوه بازداشت خود و دوستانش را که در اسناد منتشر شده در وبسایت «ویکیلیکس» و برخی از رسانههای آمریکایی و بریتانیایی مطرح شده را تصحیح کند. در این گزارشها تاکنون این طور مطرح شده بود که گویا مأموران مرزبانی ایران این سه نفر را در داخل خاک عراق دستگیر کرده و به زور به خاک ایران منتقل کردهاند.
به نوشته نیویورک تایمز این مصاحبه خانم شورد درست چند روز پیش از انجام محاکمه جاش فتال و شین باوئر که قرار است روز شنبه برگزار شود منتشر میشود.
سارا شورد به نیویورک تایمز میگوید: «یک مأمور مرزبانی مسلح از دور ما را دید و سپس با دست به زمین اشاره کرد و گفت "ایران"، و پس از آن به مسیری که پیش از دست تکان دادن او در آن بودیم اشاره کرد و گفت "عراق".»
خانم شورد در ادامه گفت: «در اصل ما تا قبل از اشاره این مأمور مرزبانی وارد خاک ایران نشده بودیم. گیج شده بودیم و نگران بودیم و میخواستیم بازگردیم».
در یکی از گزارشهای نظامی آمریکا، یکی از مقامها که نام خود را فاش نکرده با بیان اینکه این سه تن «در خاک عراق» بازداشت شدهاند گفتهاست که «جهتیابیهای اشتباه این کوهنوردان، بهویژه پس از اینکه به آنها هشدار هم دادهشد، نشان میدهد که قصد آنها تحریک اوضاع و ایجاد سروصدا در رابطه با سیاستهای بینالمللی در قبال ایران بودهاست.»
سارا شورد میگوید که این نوع نتیجهگیریها وی را به شدت متحیر کردهاست. به گفته وی، او و همراهانش به هیچوجه از اینکه نزدیک به مرز هستند خبر نداشتند و هیچگونه هشداری هم به آنها داده نشدهبود. خانم شورد میافزاید: «این ادعاها غیر منطقی و بیپایه است. مسخره است که بگوییم کوهنوردها در کنار مرزها به تحریک مشغولند.»
وزارت خارجه آمریکا تحلیل و نتیجهگیری منتشر شده در اسناد نظامی آمریکا را تأیید نکرده و آنچه که به عنوان موضع رسمی آمریکا بیان کرده این است که دقیقاً نمیدانند نحوه و دلیل دستگیری این افراد چگونه بودهاست.
فیلیپ کرولی سخنگوی وزارت خارجه آمریکا روز یکشنبه نیز ضمن بیان این نکته گفت:«تنها چیزی که برای ما روشن است این است که حکومت ایران این افراد را برای مدتی بسیار طولانی در زندان نگاه داشتهاست.»
«به ما تیراندازی هوایی نشد»
سارا شورد در ادامه مصاحبه با نیویورک تایمز میگوید سفر ما به کردستان عراق یک فرصت برای فرار از گرمای تابستان در سوریه بود. در آن ماهها سارا شورد در دمشق، پایتخت سوریه، زبان انگلیسی تدریس میکرد و شین باوئر نیز به عنوان خبرنگار نیمهوقت کار میکرد و همزمان هر دو آنها مشغول تحصیل زبان عربی بودند. جاش فتال دوست قدیمی آنها به دمشق میآید و هر سه نفر پس از کمی مطالعه در مورد مناطق کوهستانی شمال عراق و توصیه یک دوست دیگر تصمیم میگیرند برای کوهنوردی به آن منطقه بروند.
خانم شورد میافزاید که چند نفر از اهالی محل به آنها توصیه کردند که به دیدن آبشار «احمد آوا» بروند. در مسیر حرکت، آنها با پیشمرگان کردستان عراق هم روبهرو شدند ولی هیچگاه نشانهای از خطر و یا حساس بودن اوضاع منطقه ندیدند.
به گفته شورد در روز اول کوهپیمایی آنها با طی مسیر در یک کورهراه از آبشار «احمد آوا» عبور کردند. بعد از ظهر ناگهان یک سرباز در روی صخرهای مشرف به مسیر حرکت آنها پدیدار شد و با علامت و اشاره به آنها گفت که به حرکت خود در همان کورهراه ادامه دهند. حدود ۵۰۰ متر بعد بدون دیدن هیچ علامتی که خط مرزی را نشان دهد سرباز دیگری که در کنار یک سرپناه سنگی ایستاده بود به آنها علامت داد که به سمت وی حرکت کنند. سارا شورد میگوید خبری که مدعی میشد به سوی ما تیراندازی هوایی شدهاست صحت ندارد.
سارا شورد میگوید پس از این به فاصله چند ثانیه تعداد بیشتری از نیروهای مرزی پدیدار شده و مرتب کلمه «مشکلی نداره» را به زبان فارسی تکرار میکردند. این مرزبانان راه فرار آنها را مسدود کرده و به تقاضای آنان برای بازگشت به خاک عراق توجهی نمیکردند. ۴ روز بعد و پس از چند مورد جابجایی آنها از زندان اوین در تهران سر درآوردند که جاش فتال و شون باوئر هنور هم پس از گذشت ۱۶ ماه در آنجا زندانی هستند.
سارا شورد در پایان این مصاحبه با روزنامه نیویورک تایمز میگوید: «فکر میکنم بسیار بدشانسی آوردیم و اشتباه اصلیمان این بود که مسیر را بیش از اندازه ادامه دادیم. شاید به این خاطر که فکر نمیکردم که نزدیک به مرز چند صد نفر آدم هنوز در رفتوآمد باشند.»