در نشست اقتصادی داوس در سوئیس، هیچ یک از مقام‌های دولت جمهوری اسلامی در سال جاری میلادی به این مجمع جهانی دعوت نشده است. این در حالی است که در سال‌های گذشته چند تن از مسئولان دولت ایران در این نشست اقتصادی شرکت کرده‌اند.
رادیوفردا در گفت‌وگو با فریدون خاوند، کارشناس اقتصادی، علت عدم دعوت از مقام‌های جمهوری اسلامی به نشست سالانه داووس ۲۰۱۱ را جویا شده است.
فریدون خاوند: در سال‌های گذشته همیشه شخصیت‌هایی از ایران به این نشست دعوت می‌شدند و حتی بعضی مواقع به عنوان شخصیت‌های مرکزی و مورد توجه در نشست داوس مورد استقبال قرار می‌گرفتند.
در سال ۱۳۸۶ آقای [منوچهر] متکی، وزیر خارجه سابق ایران، در این کنفرانس شرکت داشت و همین طور آقای خاتمی که هم در دوره ریاست جمهوری‌اش به داوس رفته بود و هم بعداً به عنوان رئیس موسسه گفتوگوی تمدن‌ها می‌رفت. سال ۸۷ هم شرکت کردند در این نشست.
امسال به نظر می‌آید که رویدادهای مربوط به شدت گرفتن مجازات‌های اقتصادی علیه ایران و انزوای بین‌المللی ایران موثر واقع شده در عدم دعوت از شخصیت‌های ایرانی.
شاید هم یکی از دلایلش این باشد که اگر دعوت می‌کردند و اگر قرار بود دعوتی از ایران به عمل بیاید به احتمال بسیار زیاد آقای محمود احمدی‌نژاد به این نشست می‌رفت و اجازه نمی‌داد کسان دیگری به خصوص از اپوزیسیون درون جمهوری اسلامی مثلاً از سوی اصلاح‌طلب‌ها یا کسانی که رقیب آقای احمدی‌نژاد هستند در درون خود جبهه اصول‌گرا در این نشست شرکت کنند.
من فکر می‌کنم که این خبر ایلنا به احتمال بسیار زیاد مبتنی بر واقعیت است. به خاطر این که اصولاً ایران حتماً جایگاه خودش را دارد در این نشست داوس، به خصوص در نشست امسال، به خاطر این که کالاهای اولیه، مواد اولیه و به خصوص نفت یکی از مسائلی است که مورد بحث قرار می‌گیرد و افزایش بهای نفت طبعاً در حال حاضر جلب توجه می‌کند و بنابراین ایران که نقش ریاست سازمان اوپک را دارد و یک کشور بزرگ صادرکننده نفت و گاز است حتماً حضورش در این نشست داوس مهم بود.
از طرف دیگر در مورد مسائل امنیتی هم پرونده هسته‌ای ایران مطرح است و بنابراین اگر نماینده‌ای در این نشست شرکت می‌کرد آن هم اهمیت داشت. این که ایران دعوت نشده به خودی خود نشان می‌دهد که واقعاً مشکلات سیاسی در مورد ایران و حضورش در نشست‌های بین‌المللی وجود دارد.
فکر نمی‌کنم. به خاطر این که اصولاً در نشست داوس تصمیم گیری نمی‌شود. این جایی نیست که رهبران کشور‌ها در آن درباره مسائل بین‌المللی بخواهند تصمیم بگیرند. این فقط نشستی است که در آن، کشور‌ها داده‌ها و اطلاعات خودشان را با هم مبادله می‌کنند.
منتها عدم حضور ایران در چنین نشستی که به هر حال ۳۶ نفر از رهبران کشور‌ها و دولت‌ها و بیش از دو هزار نفر از چهره‌های سر‌شناس در عرصه تصمیم‌گیری‌های بین‌المللی حضور دارند، عدم نشست ایران در یک چنین نشستی به خودی خود مهم است، چون که وقتی یک کشور مهم ۷۵ میلیونی، یک کشور کلیدی خاورمیانه، در چنین نشست‌هایی نماینده نداشته باشد، برای ایران از نظر حضورش در صحنه بین‌المللی چیز جالبی نیست. می‌شود آن را نشانه‌ای از شدت گرفتن انزوای ایران دانست. ولی این به خودی خود تاثیری بر مسائل اقتصادی ایران ندارد، چون که در این نشست تصمیم‌گیری نمی‌شود.
رادیوفردا در گفت‌وگو با فریدون خاوند، کارشناس اقتصادی، علت عدم دعوت از مقام‌های جمهوری اسلامی به نشست سالانه داووس ۲۰۱۱ را جویا شده است.
فریدون خاوند: در سال‌های گذشته همیشه شخصیت‌هایی از ایران به این نشست دعوت می‌شدند و حتی بعضی مواقع به عنوان شخصیت‌های مرکزی و مورد توجه در نشست داوس مورد استقبال قرار می‌گرفتند.
در سال ۱۳۸۶ آقای [منوچهر] متکی، وزیر خارجه سابق ایران، در این کنفرانس شرکت داشت و همین طور آقای خاتمی که هم در دوره ریاست جمهوری‌اش به داوس رفته بود و هم بعداً به عنوان رئیس موسسه گفتوگوی تمدن‌ها می‌رفت. سال ۸۷ هم شرکت کردند در این نشست.
امسال به نظر می‌آید که رویدادهای مربوط به شدت گرفتن مجازات‌های اقتصادی علیه ایران و انزوای بین‌المللی ایران موثر واقع شده در عدم دعوت از شخصیت‌های ایرانی.
شاید هم یکی از دلایلش این باشد که اگر دعوت می‌کردند و اگر قرار بود دعوتی از ایران به عمل بیاید به احتمال بسیار زیاد آقای محمود احمدی‌نژاد به این نشست می‌رفت و اجازه نمی‌داد کسان دیگری به خصوص از اپوزیسیون درون جمهوری اسلامی مثلاً از سوی اصلاح‌طلب‌ها یا کسانی که رقیب آقای احمدی‌نژاد هستند در درون خود جبهه اصول‌گرا در این نشست شرکت کنند.
- آقای خاوند، خبرگزاری کار ایران، ایلنا، نوشته است که علت عدم دعوت از ایران جهت شرکت در اجلاس داوس مشخص نشده، اما به نظر می‌رسد مسائل سیاسی و ادامه روند تقابل با ایران در این امر دخیل باشد. نظر شما چیست؟ آیا فکر می‌کنید مسائل سیاسی در عدم دعوت از ایران دخیل بوده؟
من فکر می‌کنم که این خبر ایلنا به احتمال بسیار زیاد مبتنی بر واقعیت است. به خاطر این که اصولاً ایران حتماً جایگاه خودش را دارد در این نشست داوس، به خصوص در نشست امسال، به خاطر این که کالاهای اولیه، مواد اولیه و به خصوص نفت یکی از مسائلی است که مورد بحث قرار می‌گیرد و افزایش بهای نفت طبعاً در حال حاضر جلب توجه می‌کند و بنابراین ایران که نقش ریاست سازمان اوپک را دارد و یک کشور بزرگ صادرکننده نفت و گاز است حتماً حضورش در این نشست داوس مهم بود.
از طرف دیگر در مورد مسائل امنیتی هم پرونده هسته‌ای ایران مطرح است و بنابراین اگر نماینده‌ای در این نشست شرکت می‌کرد آن هم اهمیت داشت. این که ایران دعوت نشده به خودی خود نشان می‌دهد که واقعاً مشکلات سیاسی در مورد ایران و حضورش در نشست‌های بین‌المللی وجود دارد.
- در نشست چهارروزه داوس که سران کشورهای کلیدی و مهم جهان درباره مسائل اقتصادی تصمیم می‌گیرند، عدم حضور جمهوری اسلامی چه نتایجی برای ایران در بر خواهد داشت؟ آیا به مسائل اقتصادی آسیبی در سطح جهانی وارد می‌کند یا خیر؟
فکر نمی‌کنم. به خاطر این که اصولاً در نشست داوس تصمیم گیری نمی‌شود. این جایی نیست که رهبران کشور‌ها در آن درباره مسائل بین‌المللی بخواهند تصمیم بگیرند. این فقط نشستی است که در آن، کشور‌ها داده‌ها و اطلاعات خودشان را با هم مبادله می‌کنند.
منتها عدم حضور ایران در چنین نشستی که به هر حال ۳۶ نفر از رهبران کشور‌ها و دولت‌ها و بیش از دو هزار نفر از چهره‌های سر‌شناس در عرصه تصمیم‌گیری‌های بین‌المللی حضور دارند، عدم نشست ایران در یک چنین نشستی به خودی خود مهم است، چون که وقتی یک کشور مهم ۷۵ میلیونی، یک کشور کلیدی خاورمیانه، در چنین نشست‌هایی نماینده نداشته باشد، برای ایران از نظر حضورش در صحنه بین‌المللی چیز جالبی نیست. می‌شود آن را نشانه‌ای از شدت گرفتن انزوای ایران دانست. ولی این به خودی خود تاثیری بر مسائل اقتصادی ایران ندارد، چون که در این نشست تصمیم‌گیری نمی‌شود.
