حمله عليه کارکنان مجله فکاهی «شارلی ابدو» ادامه خونين نبردی است که بسیاری از رهبران، مدعيان، و پيروان مجذوب «اسلام سياسی» از چند دهه پيش در ايران و مصر آغاز و امروز در نهايت خشونت به جوامع مسيحی بسط داده اند.
شکل گرفتن جمهوری اسلامی در ايران، به قدرت رسيدن اخوان المسلمين در مصر و اعلام موجوديت «حکومت اسلامی» در عراق و سوريه، نماد های مشهود به قدرت رسيدن «اسلام سياسی» در دوران معاصر ما است. رژيم اسلامی معتدل تونس نمونه متفاوتی است از اسلام سياسی مدرن که هنوز از کوره آزمايش بيرون نيامده است.
هدف «اسلامی سياسی» به عقب کشيدن تاريخ و بازگشت به سنت و اصول، پالايش باورها از آلايش دگر انديشی، رسيدن به ريشه ها و دست يافتن به قدرت از راه تشکيل حکومت اسلامی، سپردن انحصاری قدرت حکومت به «امام»، <ولی فقيه» و «خليفه» و اجرای «شريعت» به عنوان «قانون الهی»، در جوامع امروزی است.
«اسلام سياسی» اقتدار گرا، انحصار طلب، مخالف با ملی گرايی، در تقابل با مرزهای جغرافيايی، مدعی قوانين مدنی ( به دليل اولا و جامع شمردن قانون الهی)، در تضاد با تجدد، آزادی های فردی و اجتماعی و سياسی است.
اسلام سياسی معتقد به پيروزی با زور و خشونت است ( جهاد) در راه انهدام «الحاد» و ملحدين در جهان.
ترورهای سياسی ايران پيش از انقلاب
پيروان اسلام سياسی و اصولگرايان ايران، حسين امامی قاتل احمد کسروی را «نخستين شهيد فدائيان اسلام» معرفی ميکنند. حسين امامی با در دست داشتن «حکم شرعی» به اتهام «هتک حرمت مقدسات و تلاش برای از بين بردن احکام اسلام» در بيستم اسفند ماه سال ۱۳۲۴ کسروی را به قتل رساند.
پيش از او، نواب صفوی ( يکی ديگر از اعضاء گروه موسوم به فدائيان اسلام) اقدام به ترور کسروی و مضروب ساختن او کرده بود ولی با فشار مراجع مذهبی و سياسی آزاد شد.
چهار سال بعد عبدالحسين هژير وزير وقت دربار و نخست وزير پيشين که برای شرکت در مراسم روضه خوانی به مسجد سپهسالار رفته بود بدست حسين امامی ( قاتل کسروی) که در نتيجه اعمال فشار مراجع مذهبی و حمايت چهره های سياسی سازشکار وقت آزاد شده بود، به قتل رسيد.
در ۱۶ اسفند سال ۱۳۲۹ خليل طهماسبی –يکی ديگر از اعضاء فدائيان اسلام سپهبد علی رزم آرا نخست وزير وقت را که برای شرکت در مجلس ترحيم «آيت الله فيض» به مسجد شاه رفته بود در صحن مسجد به قتل رساند.
در نهايت شگفتی تاريخ نگاران امروز، در ۱۱ مرداد ۱۳۳۱ مجلس شورای ملی در نتيجه فشار جبهه ملی و مذهبيون طی ماده واحده ای چنين تصويب کرد: «چون خيانت حاج علی رزم آرا بر ملت ايران ثابت گرديده هر گاه قاتل او استاد خليل طهماسبی باشد به موجب اين قانون مورد عفو قرار می گيرد و آزاد می شود.»
فدائيان اسلام در ۲۵ آبان ۱۳۳۴ توسط مظفر ذوالقدر دست به ترور حسين علاء نخست وزير وقت زدند که اين تلاش ناکام ماند.
حسنعلی منصور نخست وزير وقت ايران سياستمدار ديگری بود که قربانی ترور اصولگرايان و افراطی های مسلمان شد و در روز اول بهمن سال ۱۳۳۴ محمد بخارايی از اعضاء هيات موتلفه اسلامی (که ميتوان آنرا ادامه فدائيان اسلام شمرد) او را به قتل رساند.
ادامه خشونت «اسلام سیاسی» پس از انقلاب
ترور مخالفان و دگر انديشان بعد از به قدرت رسيدن اسلام گرایان در ايران با سرعت آغاز و کشتار آنها در دادگاه ها انقلاب پيگيری شد.
در جمهوری اسلامی استفاده از ماشين ترور در داخل و خارج از ايران بمنظور از ميان بردن مخالفان و ايجاد ترس و وحشت و تحکيم قدرت از ابتدا آغاز شد و با همان اهداف و اشکال مختلف ادامه يافته است.
شکل گرفتن حکومت اسلامی در ايران نقطه عطف تحقق اسلام سياسی در دوران معاصر بشمار ميرود. دامن زدن به رقابت شيعه و سنی مسيری است که حکومت اسلامی ايران از ابتدای اعلام موجوديت خود در پيش گرفته است.
حکومت اسلامی ( داعش ) در عراق و سوريه، تولد قارچی گروههای مسلح مسلمان افراطی در آسيا، آفريقا و حتی اروپای مسيحی، و ايجاد ترور و وحشت به بهانه کشيدن صورتک در يک نشريه فکاهی که در روزهای اخير پايتخت فرانسه را فلج ساخت محصولات فصلی اسلام سياسی است که نهال آن در دوران معاصر در ايران و با انقلاب اسلامی کاشته شد.
___________
نظرات مطرح شده در این نوشته، الزاما بازتاب دیدگاه رادیو فردا نیست.
