در واشینگتن یک عضو دموکرات مجلس نمایندگان آمریکا می‌گوید که در مورد لزوم آزادی امیر حکمتی و دیگر شهروندان آمریکایی که در ایران زندانی شده‌اند، دولت و ملت ایالات متحده یکپارچه و متحدند.
دن کیلدی یکی از نمایندگان شیکاگو در کنگره آمریکا که در تدارک ارایه پیشنهادی برای آزادی آمریکاییان زندانی در ایران است، در یک گفت‌وگوی اختصاصی با رادیو فردا همچنین ابراز امیدواری کرد که دولت ایران هرگز در پی تولید سلاح هسته‌ای نباشد. او گفت در غیر این صورت، علاوه بر اقدام نظامی جهانی، سخت‌ترین تحریمهای غیرقابل انعطاف علیه دولت ایران اعمال خواهد شد.
آقای کیلدی در پاسخ به نخستین پرسش رادیو فردا، هدف از ارایه پیشنهاد خود به کنگره در چارچوب تلاش برای آزادی آمریکاییان زندانی در ایران را چنین تشریح کرد:
دن کیلدی: این قطعنامه که من چند هفته پیش ارایه کردم، در حال حاضر به‌وسیله بیش از یکصد و بیست نماینده مجلس امضا شده. هدف، فراهم آوردن فرصتی برای اعضای کنگره است تا در باره آمریکایی‌هایی که توسط دولت ایران زندانی شده‌اند، یکصدا عمل کنند و به دولت و ملت ایران تصریح شود که در مورد این موضوع کنگره، یکپارچه و متحد است.
ولی دولت ایران اتهام‌های سنگینی را به امیر حکمتی و جیسون رضاییان وارد کرده، مانند جاسوسی.
بله، ولی من هیچ مدرکی برای این اتهام ندیده‌ام. به عنوان نمونه در مورد امیر حکمتی، اتهام اولیه و محکومیت او برای جاسوسی، سرانجام کنار گذاشته شد و حالا او به همکاری با یک دولت متخاصم متهم است.
امیر مرد جوانی است که برای دیدن فامیلش به ایران رفت و تصور می‌کنم که خدمت او در ارتش آمریکا، از دیدگاه دولت ایران مشکل‌آفرین بوده. چرا که دولت ایران او را همچنان یک شهروند ایرانی تلقی می‌کند، صرفنظر از این که در آمریکا متولد و بزرگ شده.
امیر حکمتی با نام اصلی خود سفر کرده و پیش از سفر هم، مقام‌های دولت ایران را آگاه ساخته. از این رو هیچ مدرکی، که دال بر خلاف گفته‌ها و عمل او باشد وجود ندارد. امیر برای آگاهی از ریشه خانوادگی خود و دیدن مادر بزرگی که هرگز او را ندیده بود به ایران رفت.
- آزادی امیر [حکمتی] و دو شهروند آمریکایی دیگر به عنوان بخشی از گفت‌وگوهای جاری بین آمریکا و ایران چطور؟
مایل نیستم که آزادی این آمریکاییان با هیچ شرطی در گفت‌وگوهای اتمی با ایران معاوضه شود. گفتگوهای ۱+۵ باید واقعا به برنامه اتمی دولت ایران محدود باشد. البته من درک می‌کنم که بسیاری از آمریکاییان و حتی برخی از اعضای کنگره این پرسش را در مورد مشمول کردن آزادی شهروندان آمریکایی را مطرح کرده‌اند؛ ولی هنگامی که در این زمینه دقیق می‌شوید، می‌بینید که آزادی این افراد منوط به مشروط کردن موادی در توافق اتمی می‌شود.
اگرچه من هنوز با امیر حکمتی در این زمینه صحبتی نکرده‌ام ولی خوب می‌دانم که او نمی‌خواهد که آزادی‌اش مورد هیچگونه معامله‌ای قرار بگیرد.
من به‌شخصه چنین شرطی را نمی‌پذیرم و می‌دانم که خانواده حکمتی هم آنرا نمی‌پذیرند.
- در اینجا مایلم به موضوع دیگری بپردازم. آقای کیلدی موضع شما در قبال توافق هسته‌ای با ایران چیست؟
من با چارچوب توافق موافقم. البته تا هنگامی که تمام موارد مورد موافقت قرار نگرفته، توافقی در کار نخواهد بود، ولی من از تلاش‌های دیپلماتیک دولت اوباما برای حل مساله موجود با ایران پشتیبانی می‌کنم. بر این باورم که به اصل مذاکره باید فرصت داد، ولی جزییات هم بسیار مهم‌اند. مانند توانایی‌های هسته‌ای ایران و توانمندی ما برای بازرسی و راستی‌آزمایی بی‌وقفه آنچه که مورد توافق قرار گرفته.
هیچ توافقی نمی‌تواند بر اطمینان متقابل متکی باشد، به‌ویژه با دولت ایران که آمریکا هیچگونه روابط دیپلماتیک با آن ندارد.
- ولی اکثر همکاران شما در مجلس نمایندگان، همینطور در سنا، خوش‌بینی شما را ندارند. آنها می‌گویند که که به دولت ایران اطمینان نمی‌کنند. از طرفی دولت ایران هم می‌گوید که به‌دنبال بمب اتمی نیست. شما چه فکر می‌کنید؟
تصور اینکه ایرانی‌ها چه فکر می‌کنند، بسیار دشوار است. خیلی از آمریکاییان تصور می‌کنند که در ایران تنها یک موضع یگانه درباره این مسایل وجود دارد؛ اینطور نیست. همانگونه که در آمریکا هم دیدگاه یگانه‌ای در باره ایران وجود ندارد. من مطمئنم که در ایران تندروهایی هستند که درپی تسلیحاتی کردن توانایی‌های هسته‌ای کشورند و نیز کسانی که تنها به‌دنبال استفاده صلح‌آمیز از اتم هستند. پرسش اصلی برای ما این است که چگونه می‌توانیم به توافقی برسیم که احتمال نظامی شدن برنامه هسته‌ای ایران را کاهش می‌دهد و زمان اقدام برای تولید سلاح اتمی را طولانی می‌سازد. بنابراین ما بدنبال آگاهی از نوع تفکر رهبران کنونی ایران نیستیم برای اینکه رهبری می‌تواند تغییر کند، همچنانکه این تغییر رهبری می‌تواند در آمریکا و یا هرجای دیگر دنیا باشد.
- با این حال به رغم اطمینان خاطر دادنهای آقای اوباما، آقای کری و سایر مقام‌های رسمی، همکاران شما [ در کنگره] می‌گویند که دیر یا زود دولت ایران به بمب هسته‌ای دست پیدا خواهد کرد.
امیدوارم که چنین نشود. اگر ما در این امر دخالتی داشته باشیم باید آن را متوقف کنیم. پرسش واقعی این است که اگر توافق احتمالی، امکان تولید سلاح هسته‌ای توسط دولت ایران را کاهش بدهد، توافق خوبی خواهد بود.
اگر عدم دستیابی به توافق، این امکان را افزایش بدهد که دولت ایران تصور کند که به سود منافعش خواهد بود که قدرت خود را بالا ببرد و نشان دهد که می تواند سلاح هسته‌ای بسازد، تمام تلاش‌ها برای مجاب کردن آنها از بین خواهد رفت و شرایط به مرحله‌ای خواهد رسید که گزینه مذاکره مفهومی نخواهد داشت.
ایران اکنون کشوری است که در مواقعی امنیت جهان را به مخاطره افکنده. بنابراین اگر ما فرصت گفت‌وگو برای متقاعد کردن دولت ایران و حتی واداشتن آن برای پیوستن به جامعه جهانی را از دست بدهیم، اشتباه خواهد بود.
و حرف آخر این که اگر دولت ایران به سوی تولید سلاح هسته‌ای حرکت کند، آمریکا باید دست به اقدام بزند. یک اقدام نظامی جهانی.
لایحه تحریمهای سخت و غیرقابل انعطافی هم با شتاب در مجلس نمایندگان و سنای آمریکا علیه ایران تصویب خواهد شد. این تحریمهای اقتصادی بود که ایران را به نشستن در پشت میز مذاکره واداشت و اگر ایران رفتار گذشته را پیش بگیرد، باید باردیگر آن را منزوی ساخت.
