مادر امید کوکبی، دانشجوی نخبه دکترای فیزیک دانشگاه تگزاس آمریکا که از سال ۱۳۸۹ در زندان اوین است، در نامه‌ای به رهبر جمهوری اسلامی خواستار آزادی فرزندش به مناسبت آغاز سال تحصیلی جدید شده است.
کمپین بین‌المللی حقوق بشر در ایران که این نامه را منتشر کرده، در گزارش خود آورده که امید کوکبی در پنج سال اخیر که در ایران زندانی بوده «حتی یک روز مرخصی هم نداشته» و در این مدت «با بیماری‌های مختلفی» مواجه بوده است.
صفر بی‌بی حق‌نظری، مادر امید کوکبی در نامه خود به آیت‌الله علی خامنه‌ای که در نخستین روز سال تحصیلی ۹۴-۹۵ منتشر شده، به رهبر جمهوری اسلامی یادآوری کرده «برای پنجمین سال متوالی» است که «وقتی در شروع سال تحصیلی، در دانشگاه‌ها باز می‌شود با خود می‌گوییم جای امید در کشوری که رهبرش اینهمه بر پیشرفت علمی تاکید می‌کند در کلاس و درس و دانشگاه است یا در گوشه زندان؟»
خانم حق‌نظری در نامه خود به آقای خامنه‌ای افزوده است: «نگذارید امسال هم دوباره این سوال را تکرار کنیم.»
مادر امید کوکبی در ادامه خطاب به رهبر جمهوری اسلامی نوشته است: «درخواست می‌کنم که دستور دهید پسرم امید جان را که فرزند همین خاک و بوم هست و به خاطر کسب مقام المپیادی و کسب رتبه ۱ منطقه ۳ به عنوان نخبه فیزیک توسط شما در دیدارتان با نخبگان در سال ۱۳۸۲ مورد تقدیر و تشکر قرار گرفته‌اند، آزاد کرده و به جایی که متعلق به آن است یعنی به آغوش درس و دانشگاه به مناسبت بازگشایی مدارس و دانشگاه برگردانید.»
امید کوکبی که اکنون ۳۰ سال سن دارد، فارغ التحصیل دانشگاه صنعتی شریف و دانشجوی مقطع فوق دکتری فیزیک اتمی در دانشگاه تگزاس آمریکا بوده که در تاریخ ۳۰ ژانویه ۲۰۱۱ (۱۰ بهمن ۱۳۸۹) هنگام ترک کشور در فرودگاه «امام خمینی» بازداشت شد.
او مدت‌ها در سلول انفرادی بود و خانواده و وکیل‌اش امکان تماس با او را نداشتند.
آقای کوکبی بعد از ۱۵ ماه بازداشت موقت در دادگاهی به ریاست قاضی صلواتی به اتهام ارتباط با «دولت‌های متخاصم» به ۱۰ سال زندان محکوم شد.
امید کوکبی با گذشت دو سال و نیم از حبس خود در نامه‌ای اعلام کرد که دستگیری و زندانی شدنش پس از آن رخ داد، که پیشنهاد همکاری با دستگاه‌های نظامی - امنیتی جمهوری اسلامی در یک پروژه تحقیقاتی نظامی را رد کرده بود.
در دی ماه ۱۳۹۳، یک دادگاه تجدید نظر جمهوری اسلامی، با رد موافقت دیوان عالی کشور در اعاده دادرسی پرونده آقای کوکبی، حکم ۱۰ سال زندان وی را تایید کرد.
مادر این دانشجوی نخبه فیزیک نیز در نامه خود به رهبر جمهوری اسلامی با اشاره به نظر دیوان عالی کشور نوشته که پسرش «حتی اگر مجرم هم بود، پنج سال از ۱۰ سال محکومیت خود را گذرانده است و طبق قانون با تحمل یک سوم حبس باید آزادی مشروط دریافت می‌کرد، یا مشمول یکی از عفو‌ها در مناسبت‌ها و اعیاد مبارک می‌شد اما این حق قانونی را هم از او دریغ می‌کنند.»
خانم حق‌نظری در این نامه اشاره کرده که به پسرش در زندان «اجازه خواندن کتاب‌های فیزیک و درسی داده نمی‌شود» و امید کوکبی در پنج سال حبس «حتی یک ساعت مرخصی درمانی یا برای دیدار با خانواده یا حتی امکان ملاقات با وکیل‌اش برای مشورت در دادرسی پرونده را نداشته است.»
مادر این دانشجوی نخبه فیزیک افزوده که پسرش در زندان «دچار مشکلات و بیماری‌های متعدد شده» است: «او با درد فراوان و بدون هیچ درمانی تابحال در طول این دوره چهار بار سنگ کلیه دفع کرده، مشکلات شدید معده داشته و تاکنون چهار عدد از دندان‌هایش را از دست داده و خصوصا اینکه به خاطر فشارهای زیاد زندان دچار تپش قلب و مشکلات قلبی شده است و علیرغم تجویز و تاکید پزشک زندان مبنی بر ضرورت درمان درخارج زندان، همچنان از درمان محروم مانده است.»
در پنج سالی که از زندانی شدن امید کوکبی می‌گذرد، درخواست‌های داخلی و بین‌المللی زیادی برای آزادی او صورت گرفته؛ از جمله ۱۸ تن از دانشمندان جهانی برنده جایزه نوبل فیزیک در نامه‌ای به رهبر جمهوری اسلامی خواستار آزادی آقای کوکبی شدند.
تمام این درخواست‌ها تاکنون بی‌نتیجه بوده است.
