بررسی حوادث صنعت پتروشیمی ایران در شش ماه نخست سال جاری نشان می‌دهد به طور میانگین٬ هر ۱۲ روز یک حادثه در مجتمع‌های پتروشیمی کشور به وقوع پیوسته است.
خبرگزاری تسنیم در گزارش روز پنجشنبه (۲۵ شهریور) خود درباره جزییات پانزدهمین حادثه صنعت پتروشیمی در سال ۹۵٬ این مطلب را نیز منتشر کرده است.
آن‌طور که این خبرگزاری نوشته٬ طی ۱۸۰ روز سال جاری٬ ۱۵ حادثه در صنعت پتروشیمی ایران رخ داده که به معنای وقوع به طور متوسط هر ۱۲ روز یک حادثه در پالایشگاه‌ها و مجتمع‌های مرتبط با این صنعت است.
مرداد ماه با پنج حادثه و اردیبشهت ماه با سه حادثه٬ پرحادثه‌ترین ماه‌های شش ماه نخست سال جاری برای صنعت پتروشیمی ایران بوده‌اند.
بیشتر این حوادث در پتروشیمی «بندر امام» و پتروشیمی «بوعلی سینا» هر کدام با سه حادثه در شش ماه رخ داده است.
تازه‌ترین این حوادث یا پانزدهمین حادثه٬ مربوط به نشتی گاز در مسیر شماره سه انتقال گاز به پتروشیمی مبین در عسلویه در روز چهارشنبه (۲۴ شهریور) بود که منجر به شکستگی خط لوله و آتش سوزی شد.
رسانه‌ها علت این نشتی گاز را «فشار بالای گاز» گزارش کرده‌اند که به وجود «اشکال در ایستگاه فشارشکن» مربوط بوده است.
عبدالله نادری، فرماندار عسلویه٬ مصدوم شدن چهار نفر در جریان این آتش‌سوزی را تایید کرده و گفته یکی از مصدومان با ۶۵ درصد سوختگی برای مداوا به شیراز منتقل و مابقی سرپایی درمان شده‌اند.
پتروشیمی مبین تأمین‌کننده آب، برق، بخار، اکسیژن، نیتروژن و هوای فشرده و تصفیه‌کننده پساب‌های صنعتی صنایع مستقر در منطقه پارس‌جنوبی است.
نخستین حادثه در مجتمع‌های پتروشیمی در سال جاری٬ ۲۶ فروردین‌ماه در پتروشیمی کرمانشاه رخ داد که بر اساس این گزارش٬ نشست گاز علت اصلی آن بود و تنها خسارات مالی به بار آورد.
در اردیبهشت‌ماه به عنوان یکی از پرحادثه‌ترین ماه‌ها برای صنعت پتروشیمی ایران٬ به ترتیب در روزهای ۱۱ ٬ ۱۲ و ۲۱ این ماه٬ سه حادثه در پتروشیمی ایلام و پتروشیمی تندگویان بندر «امام خمینی» در خوزستان رخ داد.
دو حادثه در دو روز پشت سر هم در پتروشیمی ایلام منجر به خسارات جانی و در پتروشیمی تندگویان منجر به خسارات مالی شد.
دو حادثه در پتروشیمی «بندر امام» و پتروشیمی «مارون» در خرداد ماه و دو حادثه در انبار پتروشیمی در جاده قم و پتروشیمی بوعلی سینا در بندر ماهشهر استان خوزستان در تیرماه از دیگر حوادث رخ‌داده در این صنعت گزارش شده است.
در حوادث تیرماه که تنها خسارات مالی به بار آورد٬ علت اصلی حادثه٬ آتش‌سوزی اعلام شد و مهار آتش‌سوزی پتروشیمی بوعلی سینا هم چند روز به طول انجامید.
بیژن نامدار زنگنه٬ وزیر نفت ایران که در محل حادثه در بندر ماهشهر حضور پیدا کرده بود٬ گمانه «خرابکاری» به عنون علت آتش‌سوزی را رد کرده و گفته بود که «حادثه دلیل فنی داشته است.»
مردادماه سال جاری با وقوع پنج حادثه در صنایع پتروشیمی ایران٬ پرحادثه‌ترین ماه از این نوع حوادث گزارش شده است.
نخستین روز مردادماه سال ۹۵ برای صنعت پتروشیمی ایران با آتش‌سوزی در خط لوله اتیلن غرب آغاز شد. این خط لوله نام یک خط لوله و مجموعه‌ای از کارخانه‌های پتروشیمی در غرب، شمال غربی و جنوب غربی ایران است.
هشتم و دهم مردادماه نیز یک آتش‌سوزی در پتروشیمی مبین و یک مورد سوختگی با اسید در پتروشیمی بوعلی سینا به وقوع پیوست.
در جریان بازسازی واحد پارازایلین پتروشیمی بوعلی سینا، در حالی که برنامه اسیدشویی از سوی کارکنان در حال انجام بود، ریزش اسید بر روی بدن ۹ نفر از کارکنان باعث سوختگی آنها با اسید شد.
آن‌طور که عبدالرسول دشتی٬ مدیر روابط عمومی و امور بین الملل هلدینگ پتروشیمی خلیج فارس آن زمان خبر داد کارکنان آسیب‌دیده به صورت «سرپایی» مداوا شدند.
۱۶ و ۲۸ مردادماه نیز دو آتش‌سوزی در پتروشیمی بندر امام رخ داد که خسارت جانی به همراه نداشت و مدت کوتاهی پس از وقواع مهار شد.
این سومین حادثه در پتروشیمی بندر امام طی شش ماه نخست سال جاری گزارش شده است.
دهم و ۲۴ شهریورماه نیز دو حادثه در پتروشیمی بوعلی سینا و پتروشیمی مبین رخ داد که علت هر دوی آنها آتش‌سوزی اعلام شد.
عوامل اصلی حوادث سریالی اخیر در صنایع پتروشیمی ایران٬ «خطای انسانی و نادیده گرفتن ضوابط ایمنی» اعلام شده است.
حمیدرضا عجمی٬ مدیر بهداشت، ایمنی و محیط زیست شرکت ملی صنایع پتروشیمی ایران٬ «فصل مشترک» حوادث اخیر در این صنعت را «رعایت نشدن الزام‌های فنی، ایمنی و خطای انسانی» اعلام کرده است.
با آنکه تاکنون در اغلب حوادث به وقوع پیوسته٬ بیشتر خسارت‌ها مالی بوده٬ عجمی هشدار داده که «پتروشیمی‌های ناایمن در صورت تولید محصولات و بروز حادثه می‌توانند اثرات جبران ناپذیری را به بارآورند.»
روزنامه دنیای اقتصاد پیش از این نوشته بود نگاهی به فهرست حوادث صنعت پتروشیمی و حوادث جانی آن نشان می‌دهد «بخشنامه‌هایی که اخیرا از سوی وزارت نفت به صنایع زیرمجموعه در صنعت نفت ابلاغ شده است، یا کارآیی کافی نداشته‌اند یا در مقابل خطرات بی‌شماری که ذاتا در صنعتی مانند پتروشیمی وجود دارد، فرصتی برای اثرگذاری پیدا نکرده‌اند.»
