اصغر فرهادی٬ کارگردان مشهور سینمای ایران و برنده جایزه اسکار، روز سه شنبه هفتم دی، پس از انتشار گزارشی در مورد «گورخوابها» در «نصیرآباد» شهریار٬ در نامهای خطاب به حسن روحانی، رئیس جمهوری ایران، از «وجود فقر در جامعه» انتقاد کرد.
روزنامه «شهروند» روز سهشنبه گزارشی از زندگی ۵۰ مرد٬ زن و کودک در گورستان «نصیرآباد» یکی از حومههای «شهریار» منتشر کرده که این گزارش منجر به نگارش نامهای از سوی اصغر فرهادی به حسن روحانی شده است.
|برای دریافت تازهترین خبرها به تلگــــرام رادیو فردا بپیوندید|
در این گزارش از کسانی سخن به میان آمده است که شبها از شدت سرما و فقر در قبرهای این گورستان به سر میبرند و برخی از آنها در گفت و گو با خبرنگار شهروند به روایت رنجها و دردهای خود پرداختهاند.
دروغ را به عنوان مهارتی برای زیستن دوگانه در بیرون و درون خانه میآموزیم و به کودکانمان میآموزانیم.اصغر فرهادی
به گزارش خبرگزاری ایلنا٬ آقای فرهادی نوشته که با خواندن این «گزارش تکاندهنده» سراسر وجودش سرشار از «شرم» شده و با نوشتن این نامه قصد دارد «همه آنانکه در این سرزمین و در این سی و چند سال مسئولیتی داشته و دارند را سهیم این شرمساری» کند.
این کارگردان سینما نوشته است این گونه گزارشها هرچند «دستاویزی» خواهد شد «برای گرم کردن تنور بازیهای فرساینده سیاسی و انتخاباتی»٬ اما گرمای این تنور «تن رنجور کودکان، زنان و مردانی را که شبها در گوشه قبرها، لابهلای درختان پارکها و زیر پلها به خواب میروند» را گرم نخواهد کرد.
وی در نامه خود به رئیس جمهور و سایر مقامهای ایران پیشنهاد کرد «بیهمراه و ناشناس به میان مردم بروند» تا «صورتهای سرخ از سیلی آبرومندان بیبضاعت» را ببینند.
اصغر فرهادی افزوده که صاحب منصبان حتی میتوانند «مخفیانه سوار بر آمبولانسی شوند» تا «از نزدیک شاهد باشند چگونه در مسیر، به جای راه باز کردن برای نجات جان یک بیمار، مسابقهای تلخ بین دیگران است برای پیشی گرفتن از هم که پشت آمبولانس حامل یک هموطن رو به مرگ جای بگیرند و از این موقعیت برای زودتر رسیدن به مقصد نهایت استفاده را ببرند.»
این کارگردان سینما در ادامه نامه خود این پرسش را مطرح کرده است که «ما چرا و کی چنین شدیم؟» و افزوده است:«ما دیگر دوست داشتن هموطن را از یاد بردهایم، ما که خشونتهای پنهان و ریز در رفتار و گفتار روزمرهمان ابزاری شده است برای بیرون کشیدن گلیم فردیمان از اجتماع.»
وی افزوده است: ما «دروغ را به عنوان مهارتی برای زیستن دوگانه در بیرون و درون خانه میآموزیم و به کودکانمان میآموزانیم.»
آقای فرهادی نوشته است: «آن اندک کسانی نیز که دلسوزانه {از رنجها و دردها} میگویند با انگ سیاهنمایی مورد هجمه اند. انگ سیاهنمایی فراری ست رو به جلو از سوی مسئولان برای عدم پذیرش مسئولیت سیاهیها.»
پیشتر، در پی انتشار گزارش روزنامه شهروند و بازتابهای مختلف آن در جامعه ایران٬ دادستان عمومی و انقلاب شهریار دستوری ویژه برای ساماندهی وضعیت «گورخوابها» در «نصیرآباد» صادر کرد.
خبرگزاری ایسنا گزارش کرده است که به کلانتری، بهزیستی و شهرداری برای جمع آوری و ساماندهی کارتن خوابهای این گورستان دستور ویژهای داده شده است.
سعید ناجی٬ فرماندار شهرستان شهریار، هم پس از انتشار این گزارش اعلام کرد که از این گورستان بازدید کرده و «منکر رفت و آمد معتادان سرگردان در این محل نیست.»
آقای ناجی افزود: موضوع معتادان سرگردان که مسکن مشخصی ندارند فراتر از محدوده این شهرستان است.
وی اضافه کرد: «موضوع وجود معتادان متجاهر، به سیکل معیوبی تبدیل شده که تمامی ندارد» و تاکنون «اقدامات زیادی در این راستا انجام شده که لازم بوده، اما کافی نیست.»
به گفته این مقام مسئول، «آرامستان نصیرآباد زیر نظر شهرداری تازه تاسیس باغستان» قرار دارد و «انشاءالله با جمع آوری و ساماندهی معتادان، دیگر شاهد این صحنهها نخواهیم بود.»
فرماندار شهریار با بیان اینکه جلسهای اضطراری برای بررسی وضعیت گورستان نصیرآباد برگزار خواهد شد، وعده داد به وضعیت این محل به صورت فوری رسیدگی شود.
بنابر اعلام مقامهای مسئول در ایران «میلیونها تن» در ایران درگیر آسیبهای اجتماعی هستند.
در ایران از اعتیاد٬ طلاق٬ فقر٬ بیکاری٬ کودکآزاری٬ خودکشی٬ سرقت٬ ترک تحصیل٬ بیخانمانی٬ تمایلات جنسی غیرمتعارف و... به عنوان مصادیق آسیبهای اجتماعی نام برده میشود.
۲۹ آذر ماه امسال عبدالرضا عزیزی، عضو کمیسیون اجتماعی مجلس، از «پنهان کاری» در اعلام آمار آسیبهای اجتماعی در ایران انتقاد کرده و گفته بود که «سکوت فرهنگی باعث شده کمتر به مساله آسیبهای اجتماعی پرداخته شود.»
عبدالرضا رحمانی فضل٬ وزیر کشور، نیز در خردادماه سال جاری در صحن علنی مجلس گفته بود که رهبر جمهوری اسلامی در جلسهای با حضور او گفته جمهوری اسلامی ایران در زمینه کاهش آسیبهای اجتماعی و رفع آنها «۲۰ سال» عقب است.
وزیر کشور در آمارهای خود همچنین اعلام کرده بود که سالانه ۶۰۰ هزار ایرانی زندانی میشوند و ایران با مشکلاتی چون حاشیهنشینی ۱۱ میلیون تن، بیکاری سه و نیم میلیون شهروند و اعتیاد یک و نیم میلیون تن دست و پنجه نرم میکند.