«زن، زندگی، آزادی» پلان تازه‌ای است در سکانس اعتراض‌های مدنی ایرانیان ۱۴۰۱ خورشیدی. سه‌گانه‌ای که خشونت‌های سیاسی دولتی را چنان احاطه کرده که به تعبیری کنشگران اجتماعی تازه‌ای را به میدان فرا خوانده است. حجاب به عنوان نمادی از قدرت نظام حاکم در ایران محور تقابلی شده است برای به پرسش گرفتن مشروعیت سیاسی نظام حاکم که بنا به تعبیری ریشه در سنت‌ها و امور قدسی دارد. رویکرد سیاسی، دولتی و اجباری به حجاب حالا در ظاهر یک پارچگی سیاسی حاکمیت، صف مردان سیاسی جمهوری اسلامی را هم از یکدیگر جدا کرده است. نظام حاکم بر ایران به توصیف فرهاد خسروخاور جامعه‌شناس و مدرس مدرسه مطالعات پیشرفته علوم اجتماعی در پاریس به آنچه او «خشونت‌ورزی سوریه‌ای» می‌نامد روی آورده است.