«رقص پیروزی» ترانه اعتراضی تازه‌ای است که بیژن مرتضوی خواننده و آهنگساز مقیم لس آنجلس به تازگی در حال و هوای موج تازه اعتراض‌های موسوم به #زن-زندگی-آزادی منتشر کرده، ترانه‌ای که کلام آن حاصل همکاری‌های اخیر این هنرمند با ایرج جنتی عطایی ترانه سرای صاحب سبک معاصر است.
بیژن مرتضوی در گفت‌وگو با رادیو فردا می‌گوید، «رقص پیروزی» حاصل تأملی در شرایط کنونی ایران است.
ترانه‌ای که موسیقی آن در همراهی با ارکستر فیلارمونیک لس آنجلس با لحنی حماسی ساخته شده به چند سال پیش باز می‌گردد اما اکنون که به گفته خواننده آن «بوی پیروزی» به مشام می‌رسد منتشر شده است.
در این گفت‌وگو با گذر از ترانه‌های معترضی چون «آوازخاموش»، «ارکیده و یاس» و «رقص پیروزی» که حاصل آمیزش موسیقی بیژن مرتضوی با ادبیات معترض ایرج جنتی عطایی است، آقای مرتضوی صف‌آرایی معترضان در برابر نیروهای دولتی و حکومتی در ایران را به نبرد «ارکیده و یاس» تشبیه می‌کند، موضوعی که در ترجیع‌بند ترانه با یادآوری «همراهان خاموش و قهرمانان فراموش» آشکار می‌شود تا ادای دینی باشد در هنگامه «رقص پیرزوی» به آنها که قربانی خشونت‌های سیاسی نظام حاکم بر ایران شده‌اند.
در «رقص پیرروزی» عناصر کلامی، ساده و عریان در کنار هم قرار گرفته‌اند تا زبان احساسی معترضانی باشند که به تعبیر شاعرانه سخن‌پردازش با «تاجی از زیتون به سر» دور یا نزدیک به مبارک بادی «رقص پیروزی» اندیشه می کنند.
بیژن مرتضوی با اشاره به ترانه دیگرش «ما رو دست کم نگیر» می‌گوید: «آنقدر نادیده گرفته می‌شویم که مجبوریم یادآوری کنیم که ما را دست کم نگیرید. وقتی دست کم می‌گیرید یعنی هیچ چیزی درست نیست.»
در پایان این ترانه تکنوازی ویولن بیژن مرتضوی است که برکنار از امضای همیشگی این هنرمند «رقص پیروزی» و زیبایی‌اش را در ذهن شنونده خالکوبی می‌کند.
