بهاره هدایت، فعال سیاسی زندانی، در نامه‌ای تازه که روز سه‌شنبه، ۲۳ خردادماه، منتشر شد به نیروهای اپوزیسیون، به‌ویژه در خارج از کشور، هشدار داد که نزاع در اپوزیسیون به سرخوردگی در مردم دامن خواهد زد.
او در ادامه نامه خود را «نقدی» خوانده بر «بی‌پرواییِ برخی نیروهای سیاسی در دامن زدن به نزاع‌های بیهوده به جای انجام دادنِ کار» خود، و نوشته است: «چشم از هدف برندارید که تاریخ این سرزمین ما را نخواهد بخشید اگر این میدان را به تمناهای شخصی‌مان ببازیم.»
خانم هدایت که پیش از این هفت سال را در زندان گذرانده بود، اکنون برای تحمل چهار سال حکم زندان به‌دلیل اعتراض به سرنگونی هواپیمای اوکراینی توسط سپاه پاسداران، در زندان اوین محبوس است.
او پیشتر در آذرماه سال ۱۴۰۱، در اوج اعتراضات «زن، زندگی، آزادی»، در نامه‌ای دیگر ضمن برشمردن جدایی مسیر جنبش اعتراضی ۱۴۰۱ از جریان اصلاح‌طلبان گفته بود که «جمهوری اسلامی باید برود زیرا سرشت و سرنوشتش تباهی‌ست».
اکنون خانم هدایت در نامه تازه خود که به طور اختصاصی در ایران‌وابر منتشر شده، می‌گوید در حالی که «ایده براندازی و ضرورت آن در جان مردم جاری است... روزی نیست که اپوزیسیون خودزنی نکند و پاره‌ای از خودش را نکُشد، و همزمان این امیدهایی را که با مرارت روئیده لگدمال تمناهایش نکند».
او نوشته است که «منشاء عمده این نزاع‌ها را رانه‌های شخصی» می‌داند که می‌تواند به «فرقه‌سازی» منجر شود.
بهاره هدایت با طرح پرسش‌هایی «بنیادین» که به گفته او باید اپوزیسیون در پی پاسخ دادن به آنها باشد، می‌گوید که اپوزیسیون جمهوری اسلامی در حال حاضر «دچار شدت اغتشاش ایده‌هاست؛ هرکس به مناسبتی و از رهگذری، پاره‌ای از یک ایده- عمدتا و گاهی ظاهرا- مشروع را از جا کنده و به میان اتمسفر سیاسی پرتاب می‌کند».
به عبارت دیگر، به گفته خانم هدایت، اپوزیسیون دچار «همه‌چیزگوییِ هیچ‌چیز نگو» است.
این زندانی سیاسی که به گواه نامه‌اش تحولات خارج از زندان را به‌دقت دنبال می‌کند، در این نامه به طور مشخص به نشست جورج‌تاون اشاره کرده است؛ نشستی در بهمن‌ماه ۱۴۰۱ با عنوان «آینده جنبش دموکراسی ایران» در دانشگاه جورج‌تاون شهر واشینگتن که شاهزاده رضا پهلوی، حامد اسماعیلیون، مسیح علی‌نژاد و نازنین بنیادی در آن حضور یافتند و شیرین عبادی، عبدالله مهتدی، گلشیفته فراهانی و علی کریمی با پیام‌های ویدئویی خود به آن پیوستند.
با این حال این ائتلاف کمتر از دو ماه پس از انتشار یک منشور ۱۷ بندی به نام منشور «همبستگی و سازماندهی برای آزادی ایران» که به «منشور مهسا» معروف شد پس از بروز اختلافاتی دچار فروپاشی شد.
خانم هدایت با یادآوری این اختلافات تأکید می‌کند که پس از آبان ۹۸ و شلیک به هواپیمای اوکراینی به دست سپاه، «منطق و استلزامات جنگی بر وضعیت حاکم شد، و هنوز هم آن منطق برقرار است. و عطف به این منطق است که نیروهای سیاسی برانداز باید به برنامه سیاسی بیندیشند، آن را تدارک ببینند، و مخاطرات و مسئولیتش را بپذیرند.»
