حساب نرگس محمدی در اینستاگرام خبر داد که او در اولین جلسه محاکمه‌ای که پس از دریافت جایزه صلح نوبل برایش تشکیل شد، حضور نیافت.
محمدی پیش از این نیز از پوشیدن روسری برای اعزام به بیمارستان خودداری کرده و مأموران مجبور شده بودند دست‌کم سه بار این برنده جایزه صلح نوبل را بدون پوشش اجباری از زندان به بیمارستان منتقل کنند.
بر اساس تازه‌ترین گزارش حساب اینستاگرامی خانم محمدی، او اعلام کرد: «دادگاه انقلاب، کشتارگاه جوانان این سرزمین است و پایم را در این کشتارگاه نخواهم گذاشت و برای قضات وابسته به نهادهای امنیتی و دادگاه‌های فرمایشی، اعتبار و اقتداری قائل نیستم.»
پیشتر اعلام شده بود که سومین جلسه محاکمه نرگس محمدی به دلیل فعالیت‌های اخیرش در زندان سه‌شنبه ۲۸ آذر در شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب برگزار می‌شود.
گزارش حساب اینستاگرامی خانم محمدی می‌افزاید که او اعلام کرده که به دلیل «عدم استقلال قوه قضائیه، غیرقانونی بودن دادگاه انقلاب، برگزاری دادگاه‌های نمایشی و غیرعلنی و عدم برخورداری متهمان از حق دفاع»، در دادگاه انقلاب حاضر نخواهد شد.
این فعال حقوق بشر زندانی تأکید کرده که صدور احکام اعدام در شعبات دادگاه‌های انقلاب، دادگاه انقلاب را به کشتارگاه جوانان این کشور تبدیل کرده است.
محمدی درباره دادگاه انقلاب نوشته دادگاهی است که «محسن شکاری را فقط برای یک اعتراض مدنی به دار آویخته و هشت جوان معترض جنبش با شکوه زن، زندگی، آزادی را اعدام کرده است. جوانان معترض اتوبوس اتوبوس از زندان‌ها روانه این شعبات شده و به ظالمانه‌ترین احکام محکوم شده‌اند.»
او افزود: «این دادگاه برای بیانیه‌ها و نوشته‌ها و تحصن ما زندانیان در زندان است. واقعیت این است که حربه حکومت استبدادی یعنی زندان در مقابل اراده زندانیان شجاع به زانو درامده است و دیوارهای ترک خورده زندان استبداد، توان بریدن صدای ما زندانیان را ندارد. این «اقتدار معترض» است.»
خانم محمدی در دو پرونده قبلی که در دوران زندان برایش گشوده شد، به ۲۷ ماه زندان و ۴ ماه رفتگری و نظافت خیابان‌ها محکوم شده است.
این فعال حقوق بشر اکنون برای تحمل ده سال مجازات حبس به خاطر اتهام‌های گوناگون در زندان اوین محبوس است.
او چند روز پیش، در نامه‌ای که به صورت قاچاق از زندان خارج شد، تأکید کرد که به مبارزه خود برای حقوق بشر ادامه می‌دهد حتی اگر به از دست دادن جانش بینجامد.
در این نامه که از سوی یک شبکه سوئدی پخش شد، محمدی نوشت: «حبس، شکنجه روانی، سلول انفرادی دائمی، صدور پی در پی احکام؛ این‌ها من را متوقف نکرده و نخواهد کرد» و «برای آزادی و برابری مبارزه خواهم کرد حتی اگر به قیمت جانم تمام شود.»
