همسر احمدرضا جلالی، پزشک و پژوهشگر دوتابعیتی ایرانی-سوئدی که از هشت سال پیش در ایران زندانی و به اعدام محکوم شده است، روز شنبه با اشاره به اعتصاب غذای او هشدار داد که جان او به‌شدت در خطر است.
ویدا مهران‌نیا روز شنبه، ۹ تیر، در پیامی نوشت: «وضعیت جسمی احمدرضا بسیار بسیار ضعیف است و با ورود به روز چهارم اعتصاب غذا، زندگی‌اش در معرض خطر جدی قرار دارد.»
همسر آقای جلالی با انتشار عکسی که در آن وضعیت لاغری بیش از حد احمدرضا جلالی در زندان دیده می‌شود، در توضیح عکس نوشته است که این عکس مربوط به «وضعیتی است که او اعتصاب را آغاز کرده است.»
دولت سوئد به تازگی در ازای آزاد کردن حمید نوری، دادیار سابق زندان گوهردشت که به اتهام دست داشتن در اعدام هزاران زندان سیاسی در دهه ۱۳۶۰ در ایران، در سوئد به حبس ابد محکوم شده بود، توانست آزادی دو شهروند سوئدی زندانی در ایران را رقم بزند.
سازمان عفو بین‌الملل در عین حالی که از آزادی یوهان فلودروس و سعید عزیزی، شهروندان سوئدی که سرانجام به کشورشان بازگشتند، ابراز خرسندی کرده، اما کماکان از احتمال اعدام احمدرضا جلالی، شهروند سوئدی-ایرانی زندانی در ایران، ابراز نگرانی کرده است.
عفو بین‌الملل از دولت سوئد خواسته فوراً همه اقدامات را برای آزادی او و بازگشتش به خانه انجام دهند و دربارهٔ همه مقامات مظنون جمهوری اسلامی به نقض حقوق بشر علیه احمدرضا جلالی، از جمله شکنجه او تحقیق کند.
احمدرضا جلالی، پزشک و پژوهشگر دوتابعیتی ایرانی-سوئدی، اردیبهشت سال ۹۵ وقتی برای شرکت در یک کنفرانس علمی به ایران سفر کرده بود به دست مأموران وزارت اطلاعات بازداشت شد.
او سپس در دادگاه انقلاب به اتهام جاسوسی برای اسرائیل به اعدام محکوم شد، اتهامی که او از همان ابتدا رد کرده است.
پس از آزادی نوری، یک فایل صوتی از احمدرضا جلالی منتشر شده که در آن به نخست‌وزیر سوئد اعتراض می‌کند.
آقای جلالی در این گفت‌وگوی تلفنی با همسرش خطاب به نخست‌وزیر سوئد، اولف کریسترسون می‌گوید: «شما تصمیم گرفتید با وجود خطر اعدام، من را رها کنید.»
دولت سوئد اصرار دارد که تلاش کرده است تا جلالی را آزاد کند، اما تهران از به رسمیت شناختن او به عنوان شهروند سوئد خودداری کرده، زیرا به گفته مقامات امنیتی ایران، او پس از بازداشت در تهران، تابعیت سوئدی خود را دریافت کرده و او در هنگام بازداشت تنها تابعیت ایران را داشته است.
اولف کریسترسون نخست‌وزیر سوئد روز ۲۷ خردادماه در یک مصاحبه رادیویی در واکنش به انتقاد خانواده جلالی دربارهٔ عدم آزادی او گفت: «برای ناامیدی آنها احترام زیادی قائلم، اما واقعاً این انتقاد را درک نمی‌کنم. راه جایگزین این بود که دو سوئدی دیگر را که حالا به کشور بازگشته‌اند، رها می‌کردیم.»
اما این توجیه از طرف دولت سوئد صدای مخالفان و منتقدان این اقدام را خاموش نکرده است.
سیامک نمازی، یکی از پنج زندانی آمریکایی که اواخر شهریور ۱۴۰۲ طی توافق میان تهران و واشینگتن آزاد شد، روز جمعه هشتم تیر در مقاله‌ای که در روزنامه بریتانیایی گاردین به انتشار رسانده، از دولت سوئد خواست تا برای آزادی احمدرضا جلالی تلاش بیشتری کند.
این زندانی سابق نوشته است: «من کاملاً معتقدم که ما نمی‌توانیم شهروندان بی‌گناه خود را در سیاه‌چال‌های کشورهای سرکش رها کنیم.»
آقای نمازی با ذکر این‌که «سازمان ملل متحد پرونده جلالی را بررسی کرده، بازداشت او را خودسرانه دانسته و خواستار آزادی بی قید و شرط او شده»، اضافه کرده است که «دولت سوئد بدون شک می‌دانست که رها کردن او مانند امضای حکم مرگ اوست.»
سیامک نمازی در آخر، در توصیف شخصیت و وضعیت احمدرضا جلالی نوشته است: «مردی شریف که حکم اعدام او از سوی یک رژیم تمامیت‌خواه زمانی مجدداً تأیید شد که دولت سوئد تصمیم گرفت جانش ارزش نجات دادن را ندارد.»
پیش از این در هفتم اردیبهشت‌ماه نیز ۱۵ «گروگان» سابق جمهوری اسلامی از «کم‌کاری» سوئد برای آزادی احمدرضا جلالی انتقاد کرده بودند.
