«سوریه وطنم که دیگر نیست» عنوان نمایشگاهی از عکاس‌های عمار عبدربه، عکاس سوری است که در بیروت برگزار شده است.
این عکاس سوری در پی جنگ داخلی سوریه به فرانسه مهاجرت کرده و ۴۶ عکسی که در این نمایشگاه به نمایش درآمده تصاویری از سوریه در فاصله ۱۹۹۰ تا ۲۰۱۴ هستند.
گفته های عبدربه درباره نمایشگاه عکس‌هایش در برخی از رسانه‌های عرب از جمله الحیات بازتاب یافته؛ از جمله اینکه او می‌گوید عکس‌های من پیام عشق به سوریه است... سرزمینی که عمیقاً به آن وابسته‌ام و ریشه‌های من در آنجاست.
او می‌گوید مردمی که من به آنها افتخار می‌کنم در آنجا به سر می‌برند .سوریه در جان من است. اما سوریه سرزمینی نیست که هشت سال است آتش در آن شعله‌ور است. سوریه سرزمین آثاری هزاران ساله است، محله‌های پر رمز و راز، سرزمین کودکان شاد، سرزمین شادی‌ها. سوریه من اینچنین است.
عبدربه می‌گوید، این عکس‌ها تنها بعضی از اماکن و بعضی از لحظات سوریه را به تصویر می‌کشند. متأسفانه همه عکس‌های من در دسترسم نیستند. این سو و آن سو عکس‌های زیادی که کار من بوده‌اند، منتشر شده‌اند، از امکان و مناطق مختلف در سوریه، عکس‌های من از عزیزانی که دیگر نیستند.
روزنامه لبنانی النهار در گزارشی از برگزاری نمایشگاه عمار عبدربه یادآوری کرده که این نمایشگاه از جمله برنامه‌های جشنواره «بیت‌الدین» است که محور اصلی آن موسیقی و آواز است.
به نوشته این روزنامه، این عکاس سوریه به فقر جاری در کشورش اشاره دارد و اینکه فقر و سرخوردگی بی‌سابقه‌ای در سوریه در جریان است. او سوریه کنونی را «سرزمین ترس» توصیف می‌کند با این تعبیر که قاتل و قربانی، مشکل و راه حل، همه در هم مخلوط شده‌اند.
النهار از قول این عکاس سوری می‌نویسد، جنگ سوریه را ویران کرده است، نه تنها شهرها و خیابان‌ها را که نگاه آدمیان را به موضوعاتی مانند آزادی و بهای آن، یا سر فرود آوردن برچکمه استبداد.
