چگونه بحران اقتصادى مى تواند به باراك اوباما براى متحول كردن حزب دمكرات كمك كند؟
جورج پكر در شماره تازه مجله «نيويوركر» مطلب خود را با اين مقايسه تاريخى آغاز مى كند كه همچون فرانكلين روزولت و برنامه هاى اقتصادى او معروف به «طرح نو» در دهه ۱۹۳۰ ميلادى، امروزه باراك اوباما نيز الگوهاى متفاوتى از رهبرى معنوى را به گروه هاى مختلف راى دهندگان آمريكايى عرضه مى كند.
نيويوركر در آغاز اين مقاله، بخشى از مصاحبه فرانكلين روزولت در سال ۱۹۳۲ ميلادى و در زمانى كه او نامزد مقام رياست جمهورى شد را نقل مى كند كه در توضيح ويژگى هاى كار و نقش يك رييس جمهورى گفته بود: «رياست جمهورى صرفا يك وظيفه ادارى نيست. بيشتر شبيه يه يك نوع مهندسى اجتماعى است حال چه كارآمد باشد و چه ناكارآمد. رياست جمهورى در درجه اول بايد به معناى رهبرى معنوى ملت و كشور باشد. تمام روساى جمهور بزرگ تاريخ آمريكا افرادى بوده اند كه در مقاطع بحرانى و حساس توانسته اند برخى از ايده ها و نيازهاى ملت آمريكا را به خوبى تبيين و عملى كنند.»
طرح روی جلد نیویورکر به مناسبت انتخاب باراک اوباما اين مجله از قول صاحبنظران و تحليلگران مى نويسد: نقطه قوت فرانكلين روزولت كه به پيروزى در انتخابات و چند دور رياست جمهورى آمريكا منجر شد توانايى او در فراتر رفتن از وابستگى به منافع يك يا چند گروه خاص در آمريكا بود.
زمانى كه آمريكا با ركود اقتصادى دست و پنجه نرم مى كرد و اين كشور پر از گرايش هاى ايدئولوژيك متفاوت بود، روزولت بدون تعلق به هيچ كدام از اين گرايش ها پا به صحنه گذاشت و براى هر گروه از راى دهندگان سمبل پاسخگويى به بخشى از مطالبات آنها بود.
جورج پكر در بخشى ديگر از مقاله خود به شرايط امروز آمريكا مى پردازد و مى نويسد: پيروزى قاطع باراك اوباما بر جان مك كين مهمترين پيروزى يك نامزد دمكرات از سال ۱۹۳۲ است و پايان بخش يك دوران ديگر از تسلط محافظه كاران بر سياست و جامعه آمريكا.
نيويوركر از قول صاحبنظران متمايل به جمهوريخواهان مى نويسد كه حتى از ديد آنها نيز افق ديگرى از رشد ليبراليسم در آمريكا به چشم مى خورد.
اين مجله سپس به مقايسه نحوه تنظيم شعارها و برنامه هاى انتخاباتى باراك اوباما و فرانكلين روزولت اشاره مى كند و مى نويسد: هر چند آقاى اوباما در آغاز كارزار انتخاباتى خود شعار و برنامه هاى مشخص ترى را بيان كرد ولى او نيز مثل فراكلين روزولت سمبل يك نوع رهبرى معنوى براى گروه ها و اقشار مختلف آمريكاست و هر كدام از آنها به فراخور نياز و مطالبه خود، پاسخ را در رهبرى باراك اوباما مى بينند.
- همچون فرانكلين روزولت و برنامه هاى اقتصادى او معروف به «طرح نو» در دهه ۱۹۳۰ ميلادى، امروزه باراك اوباما نيز الگوهاى متفاوتى از رهبرى معنوى را به گروه هاى مختلف راى دهندگان آمريكايى عرضه مى كند.
نيويوركر در تحليلى مفصل از تاريخچه چندين دهه اخير سياست آمريكا بر اين نكته تاكيد مى كند كه دستاوردهاى دوران طولانى رياست جمهورى فرانكلين روزولت براى هميشه در سياست و جامعه آمريكا حك شد و مهمتر از همه آنها شايد اداره اقتصادى به روش هاى مختلط خصوصى و گاه كنترل دولتى بود و دستاورد ديگر آن سيستم بيمه بيكارى و خدمات اجتماعى بود.
به اعتقاد نويسنده اين مقاله، دوران تحول بعدى سياست آمريكا در زمان رونالد ريگان، كه گرايش راديكالى به سمت محافظه كارى و اقتصاد بى مهار بازار آزاد بود، بخشى از دستاوردهاى دوران روزولت را از بين برد ولى نتوانست آن را به طور كامل حذف كند.
مجله نيويوركر در پايان مى نويسد: رياست جمهورى باراك اوباما نيز نويد بخش دوران جديدى در سياست و اجتماع آمريكاست. همان طور كه رونالد ريگان نتوانست دستاوردهاى فرانكلين روزولت را از بين ببرد باراك اوباما نيز نخواهد توانست آمريكا را از قيد ميراث دوران رونالد ريگان رها سازد.
به اعتقاد جورج پكر، دوران باراك اوباما دوران توجه به منافع عمومى مردم به جاى منافع خصوصى افراد است.
وى مى نويسد: شايد اندازه غذاى ملت آمريكا در اين دوران كوچكتر و كم مزه تر باشد ولى به شكل عادلانه ترى در ميان همه تقسيم خواهد شد. دستاورد بزرگ آمريكا يعنى دمكراسى با پيچ و خم هايى به حركت خود ادامه خواهد داد ولى شكى نيست كه باز هم تعجب جهانيان را بر خواهد انگيخت.
