بنياد بين المللی رسانه های زنان، که در سال ۱۹۹۰ تاسيس شده اولين شبکه ای است که همه زنان در عرصه رسانه ای دنيا را گرد هم آورده است.
اين بنياد به منظور تقويت نقش زنان در رسانه های خبری دنيا به عنوان يکی از ابزار دستيابی به آزادی مطبوعات تاسيس شده است.
بنياد بين المللی رسانه های زنان در تلاش است توسط ديدگاه های مبتکرانه در دنيای رسانه جهان و همچنين در سطح مديريتی آن تغيير ايجاد کند و در عين حال از زنان شجاع خبرنگار که تحت شرايط سخت و خطرناک فعاليت خود را ادامه می دهند، تقدير به عمل می آورد.
جايزه شهامت در خبرنگاری که تنها جايزه دنيا است که منحصرا به فعاليت زنان خبرنگار اختصاص دارد، و تا کنون به زنانی که تحت تجاوز و حمله های شخصی و تهديدهای جانی قرار گرفته اند، اهدا شده است.
از دريافت کنندگان اين جايزه، آنا پولیتکوسکایا، روزنامه نگار روس بود که در سال ۲۰۰۶ کشته شد. از ايران نيز شهلا شرکت، مدير مسئول ماهنامه توقيف شده زنان بوده که در سال ۲۰۰۵ اين جايزه را دريافت کرد.
در هفته ای که گذشت، نشستی با حضور کاتلين کاری، قائم مقام بنياد بين المللی رسانه های زنان، در راديو اروپای آزاد / راديو آزادی برگزار شد.
کاتلین کاری درباره نحوه ی فعاليت اين بنياد در کشور های خاورميانه و خصوصا ايران گفت :«اين بنياد تماس های بسياری با روزنامه نگاران زن در اين منطقه دارد و در سال ۲۰۰۰ نيز در نشستی زنان خبرنگار خاورميانه را با زنان ساير کشورهای دنيا، گرد هم است. همچنين جايزه شهامت در خبرنگاری يکی از راه های ارتباط اين بنياد با اين منطقه است.
وی افزود:« در سال ۲۰۰۶ جايزه ی شهامت به يک خبرنگار زن در لبنان اهدا شد که توسط بمبی که در ماشينش کار گذاشته شده بود دست و پای چپ خود را از دست داد. وی همچنان به فعاليت خود در اين حوزه ادامه می دهد.»
کاتلين کاری، قائم مقام بنياد بين المللی رسانه های زنان
قائم مقام بنياد بين المللی رسانه های زنان گفت: « سال گذشته شش خبرنگار زن عراقی که به غير از خطرات شغلی خود خانواده شان و دوستان خود را در جنگ از دست دادند، نيز برنده اين جايزه شدند. همچنين از ايران شهلا شرکت در سال ۲۰۰۵ اين جايزه را دريافت کرد.»
وی درباره شهلا شرکت گفت: «خانم شرکت صدای زنان ايران شد. وی از سويی بر روی مباحث سنتی در حوزه زنان تمرکز کرد و از سوی ديگر به مباحث غير سنتی پرداخت و دليل دادن جايزه به وی نيز همين بود. ما در جريان بسته شدنِ مجله زنان قرار گرفتيم و فکر می کنيم که اين مسئله ای ناراحت کننده برای زنان ايرانی است چرا که مجله زنان مجموعه ای از همه نظرات را در حوزه زنان به وجود آورده بود و به اين دليل ما از آن حمايت می کرديم.»
همچنين خانم کاری در باره نحوه مشارکت زنان خبرنگار ايرانی در اين حرکت بين المللی بنياد و همچنين تبادل افکار با ساير زنان خبرنگار در دنيا با توجه به محدوديت های موجود در ايران گفت: «من فکر می کنم خود زنان ايرانی بهترين کسانی هستند که می توانند تصميم بگيرند، بهترين حرکت در موقعيت حال حاضر چيست و ما توجهمان را به گفته های خود اين زنان از احتياجاتشان معطوف خواهيم کرد.
وی می افزاید: «بنياد بين المللی رسانه های زنان در تلاش است که با روزنامه نگاران زن بيشتری از ايران در ارتباط باشد. حال اين ارتباط از طريق دنيای مجازی يا ساير خبرنگاران ايرانی در خارج از ايران که تعدادشان نيز کم نيست، می تواند شکل بگيرد.»
بنياد بين المللی رسانه های زنان همنچنين در تلاش است تا تحقيقی جهانی درباره موقعيت زنان در دنيا و در رسانه های خبری انجام دهد.
اين تحقيق آخرين بار در اواخر دهه ۹۰ توسط سازمان ملل انجام شده است. اين بنياد در صدد است که با انجام اين تحقيق مرکز اطلاعات دقيقی از زنان خبرنگار دنيا و پست های آنها تهيه کند تا بتوان از آن به عنوان يک مرجع استفاده کرد.
