اردلان: ما حرفمان را تحت هر شرایطی می زنیم

گزارش‌ها از ایران حاکی از آن است که فشارها بر مدافعان حقوق زنان که برای تغییر قوانین تبعیض آمیز علیه زنان فعالیت می‌کنند، افزایش یافته است.

در آخرین نمونه از این فشارها روز یکشنبه اعلام شد که سوسن طهماسبی یکی از مدافعان حقوق زنان ایران، ممنوع الخروج شده است.

رادیو فردا در همین زمینه با پروین اردلان از فعالان برابری حقوق زنان و کمپین یک میلیون امضا گفت و گو کرده است.

رادیو فردا: دلیل ممنوع‌الخروج شدن خانم طهماسبی چه بود؟

پروین اردلان: در فرودگاه، برخوردی كه با او انجام شد، درست مشابه همان برخوردی بود كه با من شد. بعد از این كه دوباره از گیت عبور كرد، اسم او را صدا زدند و از طرف اداره گذرنامه ریاست جمهوری برگه‌ای به او دادند و به همین ترتیب به معاونت امنیت احضار شد.

بر اساس همان قانونی كه در مورد من نیز به آن استناد كردند، گفتند كه چون او پرونده باز دارد، باید ممنوع‌الخروج بماند.

شما وقتی به اداره گذرنامه یا سایر سازمان‌ها مراجعه می‌كنید، می‌بینید كه ممنوع‌الخروج نیستید، ولی هنگامی كه وارد فرودگاه می‌شوید، این مشكل برای شما پیش می‌آید.

به نظر من، ایجاد این گونه مشكلات به این دلیل است كه فشارها و آزارهای روحی و روانی را بر فعالان زن بیشتر كنند. اگر این برنامه از قبل مشخص نشده است، چطور در عرض یكی دو ساعت می‌توان تصمیمی گرفت و آن را اعمال كرد؟

دلیل افزایش این فشارهای روانی بر فعالان زن چیست؟

بخشی از آن به دلیل مقاومت فعالان جنبش زنان است، به خصوص فعالیت‌هایی كه در عرصه حقوقی انجام می‌دهند و همچنین كمپین یك میلیون امضا كه فعالیت خود را متوقف نكرده است.

جنبش زنان در حال حاضر یكی از فعال‌ترین جنبش‌ها در كشور است كه فعالانه خواست‌های حقوقی خود را از زوایای مختلف مطرح می‌كند.

بخشی از حاكمیت كه نمی‌تواند فعالیت زنان را تحمل كند، به جای پاسخگویی به خواست‌های فعالان جنبش و طرح مطالبات آنها و تلاش در جهت حل این مطالبات، می‌كوشند تا صدای این جنبش را خفه كنند.

شما اشاره كردید كه بخشی از حاكمیت، فعالیت جنبش زنان را تاب نمی‌آورد. دلیل این مسئله چیست و این فعالیت چه ضرری برای آنها دارد؟

حاكمیت، ویژگی‌های مردسالارانه دارد و این ویژگی‌ها در قانون و در اعمال آنها چنان بارز است كه نمی‌توانند ادعا كنند، حاكمیتی فاقد مردسالاری داریم. جامعه ما دارای ویژگی‌های مردسالارانه از گذشته تاكنون است.

برای تفتیش منزل خانم پرستو اللهیاری هیچ دلیلی ارائه نشده، فکر می‌کنید دلیل احضار او چیست؟

این سؤال را باید از خود آقایان پرسید كه بر چه اساسی فعالان مختلف جنبش زنان را احضار می‌كنند.

قبلاً تلاش می‌كردیم تا بتوانیم جایی عمومی برای برپایی جلسات خود پیدا كنیم، ولی مكانی به ما اختصاص داده نشد. بعد، برخی از دوستان تلاش كردند كه این جلسات در خانه‌ها برگزار شود، ولی آنها به خانه‌ها آمدند و مزاحمت ایجاد كردند و به ما گفتند در مكان‌های عمومی جمع شوید، اما وقتی خواستیم در پارك جمع شویم و صحبت كنیم، باز هم آمدند و مزاحم شدند. حال من از شما می پرسم، كدام اقدام غیر قانونی است؟

وضعیت فعالان حقوق زنان در شهرستان ها چگونه است؟

در كردستان، خانم روناک صفارزاده و هانا عبدی همچنان در زندان به سر می‌برند. و از زمانی كه خانم نگین شیخ الاسلامی بازداشت شده‌است، هیچ خبری از او در دست نیست.

واكنش فعالان حوزه زنان و به ویژه فعالان كمپین یك میلیون امضا در قبال این فشارها چیست؟

ما حرف خودمان را تحت هر شرایطی خواهیم زد. من معتقدم تمام صداها را نمی‌توان سركوب كرد، زیرا به هر ترتیب این صداها وجود دارند. اگر امروز یكی از این زنان نباشد، فردا زن دیگری جایگزین او خواهد بود.

برخورد مردم عادی با مسئله كمپین یك میلیون امضا چگونه است و چقدر به این مسئله آگاهی پیدا كرده‌اند؟

به جرات می‌توانم بگویم، اگر هنوز فعالان كمپین یك میلیون امضا تلاش می‌كنند و در كنار تمام فعالیت‌های دیگر خود روی این اصل به شدت تأكید می‌كنند، به این دلیل است كه بیش از یك میلیون نفر در مورد مطالبات زنان آگاه شده‌اند و این كمپین را می‌شناسند.

پروین اردلان و دیگر فعالان زن به خاطر تلاش‌هایشان برای برابری و تساوی حقوق، در خارج از ایران جایزه‌های جهانی دریافت می‌كنند، ولی برخوردهایی كه در ایران با آنها می‌شود، از نوع دیگری است.

بله، زیرا هنوز در ایران زن بودن جرم است. اگر بخواهیم برای حقوق خود تلاش كنیم كسی از ما قدردانی نخواهد كرد، چون ممكن است آسایش خیلی‌ها را به هم بزنیم.این واقعیت تلخی است كه باید بپذیریم.