سازمان گزارشگران بدون مرز، روز شنبه در بیانیه‌ای، جلسه دادگاه محاکمه متهمان به شرکت در ناآرامی‌های اخیر را محکوم کرد و دادگاه را «مضحکه» خواند.
«گزارشگران بدون مرز» همچنین با استناد به اصل ۱۳۵ قانون اساسی جمهوری اسلامی، این دادگاه را به دلیل عدم حضور وکلای مدافع متهمان، فاقد ارزش قانونی دانست.
رضا معینی، مسئول بخش ایران این سازمان گزارشگران بدون مرز، درباره این بیانیه به پرسش‌های رادیو فردا پاسخ گفته است.
رادیو فردا: آقای معینی، در مورد واکنش «گزارشگران بدون مرز» به دادگاه روز شنبه بیشتر توضیح دهید.
رضا معینی: ما بر اين به اصطلاح محاکمه «مضحکه» نام نهاده‌ايم. اين مضحکه که به نام عدالت در مورد روزنامه‌نگاران و فعالان سياسی درايران برگزار می‌شود، اولين دادگاهی از اين نوع نيست و اولين سناريويی نيست که اين گونه تدوين شده و به مردم عرضه می‌شود. اين سناريو بسيار نخ‌نما است.
ما از همان اطلاعيه اول گفتيم که روزنامه‌نگاران، وبلاگ‌نويسان و زندانيان در بند ۲۰۹ زندان اوين تحت فشار قرار دارند و اين فشار برای اعتراف‌گيری و استفاده از آن برای متهم کردن افراد است.
آقای صالح نيکبخت، وکيل حدود ۱۰ تن ازاين متهمان و از جمله چند روزنامه‌نگار و فعال مطبوعاتی، درهمين اطلاعيه به ما گفته بود بنابر قوانين داخلی ايران هم اين دادگاه هيچ ارزشی ندارد.
در بيانيه اخير گزارشگران بدون مرز نام فردی که مقام‌های جمهوری اسلامی گفته‌هایش را بدون نام بردن صريح به «اعترافات يک جاسوس اسرائيلی» خوانده‌اند، آورده شده است. در اين مورد بيشتر توضيح دهيد.
آقای حسين درخشان از آذرماه سال گذشته در زندان بوده و بسياری از مسئولان قضايی ايران از جمله قاضی مرتضوی و حتی رئيس جمهور در سخنان خود بر زندانی بودن حسين درخشان تأکيد کرده‌اند.
آقای حسين درخشان در زندان احتمالاً مانند ديگر زندانيان تحت فشار قرار گرفته و اعترافاتی کرده است. او در وبلاگ خود نوشته بود که به اسرائيل سفر کرده و در آنجا هم از ايران دفاع کرده است، البته با تفکرات خودش و نوشته‌هايی که نوشته است و اکنون همين مسئله را به عنوان کيفرخواست مطرح می‌کنند.
اين کيفرخواست يکی از نازل‌ترين و بی‌ارزش‌ترين مقالات کيهان است که مانند يک سرمقاله از پيش تعيين شده بود.
آنچه برای ما مهم است اين است که حسين درخشان و ديگر زندانيان بايد بتوانند آزادانه نظرات خود را مطرح کنند. به همين دليل ما دراين بيانيه از نهادهای بين‌المللی از جمله سازمان ملل و کميسريای عالی حقوق بشر خواسته‌ايم به ايران سفر کرده و از نزديک با اين زندانيان ملاقات کنند.
فراموش نکنيم چند سال قبل در همين زندان اوين، از آقای نورالدين کيانوری به عنوان يکی از توابين نام برده شد ولی وقتی او با آقای گالين دوپل ديدار کرد گفت که تحت شکنجه قرار گرفته و اعترافات او همراه با شلاق زدن بر کف پايش بوده است.
«گزارشگران بدون مرز» همچنین با استناد به اصل ۱۳۵ قانون اساسی جمهوری اسلامی، این دادگاه را به دلیل عدم حضور وکلای مدافع متهمان، فاقد ارزش قانونی دانست.
رضا معینی، مسئول بخش ایران این سازمان گزارشگران بدون مرز، درباره این بیانیه به پرسش‌های رادیو فردا پاسخ گفته است.
رادیو فردا: آقای معینی، در مورد واکنش «گزارشگران بدون مرز» به دادگاه روز شنبه بیشتر توضیح دهید.
رضا معینی: ما بر اين به اصطلاح محاکمه «مضحکه» نام نهاده‌ايم. اين مضحکه که به نام عدالت در مورد روزنامه‌نگاران و فعالان سياسی درايران برگزار می‌شود، اولين دادگاهی از اين نوع نيست و اولين سناريويی نيست که اين گونه تدوين شده و به مردم عرضه می‌شود. اين سناريو بسيار نخ‌نما است.
ما از همان اطلاعيه اول گفتيم که روزنامه‌نگاران، وبلاگ‌نويسان و زندانيان در بند ۲۰۹ زندان اوين تحت فشار قرار دارند و اين فشار برای اعتراف‌گيری و استفاده از آن برای متهم کردن افراد است.
آقای صالح نيکبخت، وکيل حدود ۱۰ تن ازاين متهمان و از جمله چند روزنامه‌نگار و فعال مطبوعاتی، درهمين اطلاعيه به ما گفته بود بنابر قوانين داخلی ايران هم اين دادگاه هيچ ارزشی ندارد.
در بيانيه اخير گزارشگران بدون مرز نام فردی که مقام‌های جمهوری اسلامی گفته‌هایش را بدون نام بردن صريح به «اعترافات يک جاسوس اسرائيلی» خوانده‌اند، آورده شده است. در اين مورد بيشتر توضيح دهيد.
آقای حسين درخشان از آذرماه سال گذشته در زندان بوده و بسياری از مسئولان قضايی ايران از جمله قاضی مرتضوی و حتی رئيس جمهور در سخنان خود بر زندانی بودن حسين درخشان تأکيد کرده‌اند.
آقای حسين درخشان در زندان احتمالاً مانند ديگر زندانيان تحت فشار قرار گرفته و اعترافاتی کرده است. او در وبلاگ خود نوشته بود که به اسرائيل سفر کرده و در آنجا هم از ايران دفاع کرده است، البته با تفکرات خودش و نوشته‌هايی که نوشته است و اکنون همين مسئله را به عنوان کيفرخواست مطرح می‌کنند.
اين کيفرخواست يکی از نازل‌ترين و بی‌ارزش‌ترين مقالات کيهان است که مانند يک سرمقاله از پيش تعيين شده بود.
آنچه برای ما مهم است اين است که حسين درخشان و ديگر زندانيان بايد بتوانند آزادانه نظرات خود را مطرح کنند. به همين دليل ما دراين بيانيه از نهادهای بين‌المللی از جمله سازمان ملل و کميسريای عالی حقوق بشر خواسته‌ايم به ايران سفر کرده و از نزديک با اين زندانيان ملاقات کنند.
فراموش نکنيم چند سال قبل در همين زندان اوين، از آقای نورالدين کيانوری به عنوان يکی از توابين نام برده شد ولی وقتی او با آقای گالين دوپل ديدار کرد گفت که تحت شکنجه قرار گرفته و اعترافات او همراه با شلاق زدن بر کف پايش بوده است.
