جشنواره شب سفید که برای نخستین بار در شهرهایی چون پاریس، سن پترزبورگ و برلین برگزار شد با هنرهایی چون موسیقی، هنرهای تجسمی، چیده‌مان و نمایش‌های هنری، شبی زنده را برای ساکنان برگزار کننده این جشنواره یکشبه، به وجود خواهد آورد.
از سال ۱۹۹۷، اندیشه برگزاری این جشنواره به بسیاری از شهرهای دیگر جهان مانند مونترال، مادرید، لیما و سپس رم و تورنتو نیز گسترش یافته است.
به همین مناسبت، طاها مغانی عکاس ایرانی مقیم پاریس با نمایش یک اثر ویدیویی به نام «آگاه ـ زیان» میهمان گالری ۵۲ در شهر پاریس بود. در همین شب، ویدیوی دیگری با عنوان «ماهی کوچولو» ساخته زهره اسکندری نقاش ایرانی نیز به نمایش در آمد.
«آگاه زیان» در سال ۲۰۰۷ در تهران ساخته شده و تا کنون علاوه بر نمایش آن در شهرهایی چون تهران و پاریس، در جشنواره میدیا دانمارک نیز به عنوان یکی از آثار برگزیده این جشنواره به نمایش درآمده است.
طاها مغانی در گفت‌وگو با رادیو فردا ابتدا درباره نمایش ویدیوی آگاه زیان در این گالری و ویژگی و شیوه نمایش آن چنین می‌گوید: ما فیلم را روی شیشه ویترین گالری نمایش دادیم. ویدیو پروژکتور در این شرایط این انتخاب را به شما می‌دهد که فیلم را به عکس نمایش بدهید. به شکلی که حتی زیرنویس فیلم هم از بیرون درست دیده می‌شوند و حتی کسانی که از کوچه گذر می‌کنند و هر شب به گالری‌های مختلف سر می‌زنند می‌توانند از خیابان محل گذرشان، بدون اینکه وارد گالری بشوند فیلم را تماشا کنند. به هر حال گالری ۵۲ پاریس خیلی بزرگ نیست. محیط خیلی کوچکی است ولی این قابلیت را دارد. ویترین خیلی خوب و بزرگی دارد و به ما این امکان را داد که تصاویر را روی ویترین پخش کنیم و از بیرون هم فیلم به صورت واضح و شفافی دیده می‌شود.
- از داخل گالری هم این فیلم قابل دیدن بود؟
بله. از داخل گالری هم قابل دیدن بود. چون روی شیشه را کاغذ کالک چسبانده بودیم و کاغذ کالک این ویژگی را دارد که تصویر را از هر دو سو منعکس می‌کند. منتها اتفاقی که می‌افتد این است که وقتی شما وارد گالری می‌شوید فیلم را برعکس می‌بینید. زیرنویس فیلم که به زبان انگلیسی و فرانسه است را به جای اینکه از چپ به راست ببینید از راست به چپ می‌بینید.
- آیا خانم زهره اسکندری هم فیلم خود را به نمایش گذاشت؟
بله. فیلم ماهی کوچولو یک ویدیو آرت است. یک سری تصاویر متحرک که با یک تکنیک کامپیوتری روی هم تدوین شده است. این ویدیو آرت یک فیلم تقریباً ۹ دقیقه‌ای است.
می‌توانم در مورد فیلم خودتان هم از شما بپرسم؟
این مجموعه در سال ۲۰۰۷ با همت و کمک دوستانم در یک قبرستان اتومبیل‌های شرکت واحد اتوبوسرانی نزدیک تهران، ساخته شد. فی‌الواقع شما عکاسی را می‌بینید که مشغول تصویربرداری از آدم‌هایی است که در این قبرستان زندگی می‌کنند. گویا این آدم‌ها به ظاهر یک مراسم عروسی در پیش دارند و این عکاس مشغول فیلمبرداری از این مراسم عروسی است.
آقای مغانی، پروژه‌های آینده شما چیست؟
در ماه نوامبر در پاریس نمایشگاه بزرگی به نام «پاریس فوتو» برگزار می‌شود. ما هم به موازات آن و به اتفاق ۱۰ نفر از دوستان هنرمند و عکاس ایرانی، یک نمایش عکس برگزار خواهیم کرد که تاریخ دقیق برگزاری آن ۱۷ تا ۲۳ نوامبر خواهد بود.
پیش از آن هم یکی از تصاویر من برای شرکت در یک حراج بزرگ در پاریس شرکت خواهد کرد. این اثر، برگزیده شده و در کنار آثار هنرمندان بزرگی که همراهی من با آنها برایم باعث افتخار است، به مدت سه روز به نمایش گذاشته خواهد شد و بعد از آن این آثار برای فروش به حراج گذاشته خواهد شد.
