هشدار یک چهره شاخص جناح راست سنتی به آقای احمدینژاد، تازهترین نشانهای است حاکی از اینکه با سرکوبی اعتراضها به نتایج اعلام شده انتخابات ۲۲ خرداد و روند حذف هواداران میرحسین موسوی و مهدی کروبی، دو نامزد معترض جناح اصلاحگرا، مشکلات رئیس دولت دهم به پایان نرسیده است.
حبیبالله عسگراولادی مسلمان، دبیرکل جبهه پیروان خط امام و رهبری، جبهه در بر گیرنده ۱۴ تشکل اصولگرا، به آقای احمدینژاد میگوید: بیدقتی، عدم مشورت، غرور ناشی از آرای انتخاباتی و فاصله گرفتن از ولایت و خط رهبر، میتواند به هماهنگی دولت و مجلس لطمه جبرانناپذیر بزند.
چهره شاخص هیئتهای مؤتلفه اسلامی، قدیمیترین تشکل جناح راست سنتی، همچنین از آقای احمدینژاد میخواهد که در انتخاب کابینه با مجلس و رهبر جمهوری اسلامی ایران رایزنی کند. پیش از این هشدار، مقاومت آقای احمدینژاد در برابر روحانیان ناراضی از انتصاب اسفندیار رحیم مشایی به سمت معاونت رئیس جمهور، خبرساز شد و یک هفته تعویق در عملی کردن خواست رهبر در کنار گذاشتن آقای رحیم مشایی، انتقاد جامعه اسلامی مهندسین، یکی دیگر از تشکلهای چهاردهگانه جبهه پیروان خط امام و رهبری را بر انگیخت.
در امتداد همین اختلاف نظر میان آقای احمدینژاد و منتقدانش در جناح اصولگرا بود که محمدحسین صفارهرندی، وزیر فرهنگ و ارشاد و غلامحسین محسنی اژهای، وزیر اطلاعات از کار برکنار شدند.
مجلس، این بار در برگزیدن وزیران چه برخوردی با آقای احمدینژاد خواهد داشت؟
این پرسش را با سه میهمان برنامه این هفته و سه کارشناس امور ایران در میان میگذاریم: تقی رحمانی، از گرایش معروف به ملی مذهبی در تهران، احمد سلامتیان، تحلیلگر سیاسی در پاریس و علیرضا حقیقی، دکتر علوم سیاسی در تورونتو.
آقای رحمانی میگوید: بزرگترین مشخصه دولت نهم و دولت دهم این است که آقای احمدینژاد معتقد است که رئیس جمهور باید کارشناس ارشد باشد و به عبارت دیگر تمام وزرا باید از رئیس جمهور حرف شنوی داشته باشند. در جناح راست سنتی و جناح بوروکرات کسانی هستند که مجلس آنها را به رئیس جمهور توصیه کند اما اینها کسانی هستند که با تجربهتر از رئیس جمهور اند. این افراد نمیتوانند با رئیس جمهور هماهنگ باشند.
به باور آقای رحمانی طیفی که به رئیس جمهور منتسب است، معتقدند عامل ناکارآیی و ضعف جناح راست، همین راست سنتی و راست بوروکرات است و فقط خود آنها میتوانند اصولگرایی را پیش ببرند و از همین رو چالشی میان مجلس و رئیس جمهور در خواهد گرفت که به راحتی قابل حل نیست.
آقای سلامتیان در پاسخ به این پرسش که اکثریت اصولگرای مجلس در برابر پیشنهادهای آقای احمدینژاد چگونه رفتار خواهد کرد، میگوید: اساساً آقای احمدینژاد یک مسئول سیاسی است با رفتاری که به حد افراطی و دائماً سیاسی و تبلیغی است. این نوع رفتار با امر مدیریت و مدیریت اقتصادی متناقض است.
آقای سلامتیان معتقد است پیچیدگیهای اداری و مشکلات عظیم اقتصادی ایران، هر نوع اراده سیاسی از این دست را به زانو در میآورد و مشکل دولت و مجلس فراتر از یک مشکل سیاسی است.
رادیو فردا: از فحوای کلام آقای سلامتیان بر میآید که منتقدان اصولگرای آقای احمدینژاد در مجلس دست بالا را دارند. با توجه به اینکه اصلاحطلبان در مجلس در اقلیت اند، شیوه برخورد نمایندگان اصلاحطلب با توجه به کارنامه آنها در دوره دولت نهم چگونه است؟ سکوت خواهند کرد یا به موج انتقاد خواهند پیوست؟
علیرضا حقیقی در این مورد میگوید: فراکسیون اصلاحات در مجلس نهم عملاً تأثیری نداشت. به نظر من چالش اصلی آقای احمدینژاد نه با نمایندگان اصلاحطلب بلکه با نمایندگان اصولگرا خواهد بود. اصولگرایانی که نگاه تجربهگرا به حکومت دارند و آینده سیستم را نگاه میکنند، جزو مخالفان اصلی خواهند بود. آنها برای آینده خود برنامهای دارند که در آن، آقای احمدینژاد نقشی ندارد.
آقای حقیقی معتقد است که مجلس خواهد کوشید نوعی مرزبندی با آقای احمدینژاد ایجاد کند که از ضریب منفی افکار عمومی نسبت به آقای احمدینژاد در امان باشد و برای آینده سیاسی خود برنامه بریزد. آقای حقیقی میافزاید: در صورت عدم حمایت نهادهای قدرت از آقای احمدینژاد امکان رای عدم کفایت وی در مجلس بعید نیست.
رادیو فردا: در صورت رویارویی مجلس و آقای احمدینژاد چه راهکارهایی برای رفع این اختلافات وجود دارد؟
آقای رحمانی میگوید: تفکری که آقای احمدینژاد نمایندگی میکند، تفکر کارزار سیاسی است. تفکر مدیریت و گرداندن نیست. آقای احمدینژاد معتقد است با بحران میشود بهای نفت را بالا برد و آنرا بین اقشار تقسیم کرد، در منطقه مانور داد و امتیاز داخلی گرفت. نحوه برخورد آقای احمدینژاد با راست سنتی بسیار تحقیرآمیز است.
رادیو فردا: اما در اختلاف نظر مجلس و آقای احمدینژاد، رهبر جمهوری اسلامی ایران، آیا جانب مجلس را خواهد گرفت یا جانب آقای احمدینژاد را؟
آقای سلامتیان در پاسخ به این پرسش اظهار میدارد که تنها مرجعی که میتواند جریان سیاسی افسار گسیخته آقای احمدینژاد را مهار کند، اراده قوی سیاست دیگر کشتیبان است که متأسفانه تا این لحظه نشانهای از آن دیده نمیشود.
رادیو فردا: جایگاه خطوط قرمزی که آقای احمدینژاد و منتقدانش در مجلس از آن نخواهند گذشت، تا کجا عقب رفته؟ این عدم کفایت رئیس جمهور کدام طرف این خط قرمز است؟
علیرضا حقیقی در این رابطه میگوید: آقای احمدینژاد چشماندازهایی برای اداره کشور دارد که در بسیاری موارد با چشماندازهای اکثریت جریان اصولگرا تفاوت دارد. آقای احمدینژاد معتقد است نظرات او نظراتی است جهانی و به کار مدیریت جهانی میخورد. ایشان معتقد است ایران را بچه بسیجیها اداره میکنند و خودش باید فکر مدیریت بینالمللی باشد.
به عقیده آقای حقیقی در چنین چشماندازی، انتقادات و نظرات مجلس از نظر ایشان اهمیتی ندارد و موضوع آن حل شده است. آقای احمدینژاد معتقد است که ۲۵ میلیون رأی آورده است که از مجموع رأی تمام نمایندگان مجلس و حتی از میزان رأی رهبر در جریان انتخابات مجلس خبرگان بیشتر است. بنابراین فکر میکند که منتخب و برگزیده اجتماع ایران است و از این لحاظ دچار مشکل خواهد شد با مجلس.
آقای حقیقی معتقد است که مجلس و آقای احمدینژاد به زودی در برخی زمینهها درگیر خواهند شد. وی میافزاید اگر نهادهای قدرت به او اجازه دهند با مانور در عرصه بینالمللی و رسیدن به نوعی توافق با گروه ۵+۱ ضعف مسائل داخلی را تحتالشعاع قرار دهد که در آن صورت بخشی از طبقات میانه از تخالف با او دست خواهند کشید.
آقای رحمانی نیز در این زمینه میگوید اینکه بشود در سطح بینالمللی به توافقی دست یافت، در رفتار سیاسی جناح افراطی راست امکانپذیر نیست. این جناح یک ویژگیهای شعاری دارد که در داخل و خارج آن را مطرح میکند. ویژگی تیم آقای احمدینژاد و راست افراطی بدون ترمز رفتن است و امکان حرکت با احتیاط در آن وجود ندارد. باید دید مقاومت آن جناح راست سنتی در مجلس میتواند تغییری ایجاد کند یا نه.
به باور آقای سلامتیان اما، مجموعه اصولگرایان دارای وزنه سیاسی کافی برای تحمیل نظرات خود بر آقای احمدینژاد نیستند زیرا او قدرتش را از رهبری میگیرد.
آقای حقیقی هم در پایان میگوید آقای احمدینژاد با چند مشکل جدی روبهروست: جنبش سبز در خیابان، اصولگرایان مخالف او و احتمال مخالفت نهادهای قدرت. به نظر آقای حقیقی هر نوع تغییری در این مؤلفهها میتواند وضعیت او را تضعیف کند: تشدید حرکت جنبش، تشدید مخالفتهای بینالمللی و عدم حمایت نهادهای قدرت.
حبیبالله عسگراولادی مسلمان، دبیرکل جبهه پیروان خط امام و رهبری، جبهه در بر گیرنده ۱۴ تشکل اصولگرا، به آقای احمدینژاد میگوید: بیدقتی، عدم مشورت، غرور ناشی از آرای انتخاباتی و فاصله گرفتن از ولایت و خط رهبر، میتواند به هماهنگی دولت و مجلس لطمه جبرانناپذیر بزند.
چهره شاخص هیئتهای مؤتلفه اسلامی، قدیمیترین تشکل جناح راست سنتی، همچنین از آقای احمدینژاد میخواهد که در انتخاب کابینه با مجلس و رهبر جمهوری اسلامی ایران رایزنی کند. پیش از این هشدار، مقاومت آقای احمدینژاد در برابر روحانیان ناراضی از انتصاب اسفندیار رحیم مشایی به سمت معاونت رئیس جمهور، خبرساز شد و یک هفته تعویق در عملی کردن خواست رهبر در کنار گذاشتن آقای رحیم مشایی، انتقاد جامعه اسلامی مهندسین، یکی دیگر از تشکلهای چهاردهگانه جبهه پیروان خط امام و رهبری را بر انگیخت.
در امتداد همین اختلاف نظر میان آقای احمدینژاد و منتقدانش در جناح اصولگرا بود که محمدحسین صفارهرندی، وزیر فرهنگ و ارشاد و غلامحسین محسنی اژهای، وزیر اطلاعات از کار برکنار شدند.
مجلس، این بار در برگزیدن وزیران چه برخوردی با آقای احمدینژاد خواهد داشت؟
این پرسش را با سه میهمان برنامه این هفته و سه کارشناس امور ایران در میان میگذاریم: تقی رحمانی، از گرایش معروف به ملی مذهبی در تهران، احمد سلامتیان، تحلیلگر سیاسی در پاریس و علیرضا حقیقی، دکتر علوم سیاسی در تورونتو.
آقای رحمانی میگوید: بزرگترین مشخصه دولت نهم و دولت دهم این است که آقای احمدینژاد معتقد است که رئیس جمهور باید کارشناس ارشد باشد و به عبارت دیگر تمام وزرا باید از رئیس جمهور حرف شنوی داشته باشند. در جناح راست سنتی و جناح بوروکرات کسانی هستند که مجلس آنها را به رئیس جمهور توصیه کند اما اینها کسانی هستند که با تجربهتر از رئیس جمهور اند. این افراد نمیتوانند با رئیس جمهور هماهنگ باشند.
به باور آقای رحمانی طیفی که به رئیس جمهور منتسب است، معتقدند عامل ناکارآیی و ضعف جناح راست، همین راست سنتی و راست بوروکرات است و فقط خود آنها میتوانند اصولگرایی را پیش ببرند و از همین رو چالشی میان مجلس و رئیس جمهور در خواهد گرفت که به راحتی قابل حل نیست.
آقای سلامتیان در پاسخ به این پرسش که اکثریت اصولگرای مجلس در برابر پیشنهادهای آقای احمدینژاد چگونه رفتار خواهد کرد، میگوید: اساساً آقای احمدینژاد یک مسئول سیاسی است با رفتاری که به حد افراطی و دائماً سیاسی و تبلیغی است. این نوع رفتار با امر مدیریت و مدیریت اقتصادی متناقض است.
آقای سلامتیان معتقد است پیچیدگیهای اداری و مشکلات عظیم اقتصادی ایران، هر نوع اراده سیاسی از این دست را به زانو در میآورد و مشکل دولت و مجلس فراتر از یک مشکل سیاسی است.
رادیو فردا: از فحوای کلام آقای سلامتیان بر میآید که منتقدان اصولگرای آقای احمدینژاد در مجلس دست بالا را دارند. با توجه به اینکه اصلاحطلبان در مجلس در اقلیت اند، شیوه برخورد نمایندگان اصلاحطلب با توجه به کارنامه آنها در دوره دولت نهم چگونه است؟ سکوت خواهند کرد یا به موج انتقاد خواهند پیوست؟
علیرضا حقیقی در این مورد میگوید: فراکسیون اصلاحات در مجلس نهم عملاً تأثیری نداشت. به نظر من چالش اصلی آقای احمدینژاد نه با نمایندگان اصلاحطلب بلکه با نمایندگان اصولگرا خواهد بود. اصولگرایانی که نگاه تجربهگرا به حکومت دارند و آینده سیستم را نگاه میکنند، جزو مخالفان اصلی خواهند بود. آنها برای آینده خود برنامهای دارند که در آن، آقای احمدینژاد نقشی ندارد.
آقای حقیقی معتقد است که مجلس خواهد کوشید نوعی مرزبندی با آقای احمدینژاد ایجاد کند که از ضریب منفی افکار عمومی نسبت به آقای احمدینژاد در امان باشد و برای آینده سیاسی خود برنامه بریزد. آقای حقیقی میافزاید: در صورت عدم حمایت نهادهای قدرت از آقای احمدینژاد امکان رای عدم کفایت وی در مجلس بعید نیست.
رادیو فردا: در صورت رویارویی مجلس و آقای احمدینژاد چه راهکارهایی برای رفع این اختلافات وجود دارد؟
آقای رحمانی میگوید: تفکری که آقای احمدینژاد نمایندگی میکند، تفکر کارزار سیاسی است. تفکر مدیریت و گرداندن نیست. آقای احمدینژاد معتقد است با بحران میشود بهای نفت را بالا برد و آنرا بین اقشار تقسیم کرد، در منطقه مانور داد و امتیاز داخلی گرفت. نحوه برخورد آقای احمدینژاد با راست سنتی بسیار تحقیرآمیز است.
رادیو فردا: اما در اختلاف نظر مجلس و آقای احمدینژاد، رهبر جمهوری اسلامی ایران، آیا جانب مجلس را خواهد گرفت یا جانب آقای احمدینژاد را؟
آقای سلامتیان در پاسخ به این پرسش اظهار میدارد که تنها مرجعی که میتواند جریان سیاسی افسار گسیخته آقای احمدینژاد را مهار کند، اراده قوی سیاست دیگر کشتیبان است که متأسفانه تا این لحظه نشانهای از آن دیده نمیشود.
رادیو فردا: جایگاه خطوط قرمزی که آقای احمدینژاد و منتقدانش در مجلس از آن نخواهند گذشت، تا کجا عقب رفته؟ این عدم کفایت رئیس جمهور کدام طرف این خط قرمز است؟
علیرضا حقیقی در این رابطه میگوید: آقای احمدینژاد چشماندازهایی برای اداره کشور دارد که در بسیاری موارد با چشماندازهای اکثریت جریان اصولگرا تفاوت دارد. آقای احمدینژاد معتقد است نظرات او نظراتی است جهانی و به کار مدیریت جهانی میخورد. ایشان معتقد است ایران را بچه بسیجیها اداره میکنند و خودش باید فکر مدیریت بینالمللی باشد.
به عقیده آقای حقیقی در چنین چشماندازی، انتقادات و نظرات مجلس از نظر ایشان اهمیتی ندارد و موضوع آن حل شده است. آقای احمدینژاد معتقد است که ۲۵ میلیون رأی آورده است که از مجموع رأی تمام نمایندگان مجلس و حتی از میزان رأی رهبر در جریان انتخابات مجلس خبرگان بیشتر است. بنابراین فکر میکند که منتخب و برگزیده اجتماع ایران است و از این لحاظ دچار مشکل خواهد شد با مجلس.
آقای حقیقی معتقد است که مجلس و آقای احمدینژاد به زودی در برخی زمینهها درگیر خواهند شد. وی میافزاید اگر نهادهای قدرت به او اجازه دهند با مانور در عرصه بینالمللی و رسیدن به نوعی توافق با گروه ۵+۱ ضعف مسائل داخلی را تحتالشعاع قرار دهد که در آن صورت بخشی از طبقات میانه از تخالف با او دست خواهند کشید.
آقای رحمانی نیز در این زمینه میگوید اینکه بشود در سطح بینالمللی به توافقی دست یافت، در رفتار سیاسی جناح افراطی راست امکانپذیر نیست. این جناح یک ویژگیهای شعاری دارد که در داخل و خارج آن را مطرح میکند. ویژگی تیم آقای احمدینژاد و راست افراطی بدون ترمز رفتن است و امکان حرکت با احتیاط در آن وجود ندارد. باید دید مقاومت آن جناح راست سنتی در مجلس میتواند تغییری ایجاد کند یا نه.
به باور آقای سلامتیان اما، مجموعه اصولگرایان دارای وزنه سیاسی کافی برای تحمیل نظرات خود بر آقای احمدینژاد نیستند زیرا او قدرتش را از رهبری میگیرد.
آقای حقیقی هم در پایان میگوید آقای احمدینژاد با چند مشکل جدی روبهروست: جنبش سبز در خیابان، اصولگرایان مخالف او و احتمال مخالفت نهادهای قدرت. به نظر آقای حقیقی هر نوع تغییری در این مؤلفهها میتواند وضعیت او را تضعیف کند: تشدید حرکت جنبش، تشدید مخالفتهای بینالمللی و عدم حمایت نهادهای قدرت.