چهار تشکل مستقل کارگری ایران در اطلاعیه‌ای به مناسبت سی و یکمین سالروز پیروزی انقلاب بهمن ۵۷، خواست‌های حداقلی خود را برای تحقق زندگی بهتر برای میلیون‌ها کارگر ایرانی اعلام کردند و خواستار تحقق فوری و بی‌قید و شرط همه آنها شدند.
سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه، سندیکای کارگران شرکت نیشکر هفت تپه، اتحادیه آزاد کارگران ایران و انجمن صنفی کارگران برق و فلز کار کرمانشاه در این اطلاعیه اشاره کردند که تمامی مردم ایران، به خصوص کارگران، در روزهای منتهی به انقلاب بهمن ۵۷ امیدوار بودند که از یک زندگی بهتر برخوردار خواهند بود و چتر اختناق و سرکوب برچیده خواهد شد.
این اطلاعیه تصریح کرده است که «از آن روزهای امید و طراوت و شادابی ٣۱ سال پیش، چیزی جز فقر و بدبختی، بیکاری و دستمزد زیر خط فقر، طرح قطع یارانه‌ها و درماندگی میلیون‌ها کارگر و مزد بگیر برای گذران زندگی بر جای نمانده است.»
این چهار تشکل مستقل کارگری ایران افزوده‌اند که «اما مردم ایران هنوز و به حق در حال و هوای تغییراند و امیدشان را برای دستیابی به یک زندگی انسانی و شاد و مرفه و آزاد از دست نداده‌اند.»
این اطلاعیه در این ارتباط، به اعتصابات و اعتراض‌های کارگران ایران در طول سال‌های گذشته و برپایی تشکل‌های مستقل کارگری برای دفاع از حق حیات و زندگی‌شان اشاره دارد.
سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه، سندیکای کارگران شرکت نیشکر هفت تپه، اتحادیه آزاد کارگران ایران و انجمن صنفی کارگران برق و فلز کار کرمانشاه نوشته‌اند که کارگران بسیاری به جرم تشکل‌خواهی و خواست یک زندگی انسانی در پشت میله‌های زندان به سر می‌برند.
اشاره این اطلاعیه از جمله به منصور اسانلو و ابراهیم مددی، رئیس و نایب رئیس سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه، و علی نجاتی، رئیس سندیکای کارگران شرکت نیشکر هفت تپه، است که به اتهام‌های امنیتی زندانی شده‌اند.
با این همه، این چهار تشکل مستقل کارگری تأکید کرده‌اند که «سلول‌های زندان پایان کار نیست» و افزوده‌اند: «... پشتوانه ما تجربه اعتصاب متحدانه و شکوهمند کارگران نفت در انقلاب بهمن ۵۷ است.»
این اطلاعیه به ۱۰ خواست این تشکل‌های کارگری اشاره دارد و خواستار تحقق فوری و بی‌قید و شرط همه آنها است.
به رسمیت شناخته شدن بی‌قید و شرط ایجاد تشکل‌های مستقل کارگری، اعتصاب، اعتراض، تجمع، آزادی بیان، مطبوعات و تحزب، خواست نخست سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه، سندیکای کارگران شرکت نیشکر هفت تپه، اتحادیه آزاد کارگران ایران و انجمن صنفی کارگران برق و فلز کار کرمانشاه است.
این خواست بر اساس مقاوله‌نامه‌های بین‌المللی است که ایران به دلیل امضای آنها ملزم به اجرایشان است، اما به گفته تشکل‌های کارگری و اتحادیه‌های بین‌المللی، از اجرای آنها سرباز می‌زند.
لغو فوری مجازات اعدام و آزادی فوری و بی‌قید و شرط تمامی فعالین کارگری و دیگر جنبش‌های اجتماعی از زندان، یکی دیگر از خواست‌های این چهار تشکل است.
افزایش فوری حداقل دستمزدها براساس اعلام نظر خود کارگران، متوقف شدن طرح هدفمند کردن یارانه‌ها، پرداخت فوری دستمزدهای معوقه کارگران، تأمین امنیت شغلی برای کارگران و تمامی مزد بگیران و لغو قراردادهای موقت و سفید امضا، متوقف شدن اخراج و بیکار سازی کارگران و برخورداری بیکاران از بیمه بیکاری متناسب با یک زندگی انسانی از دیگر خواست‌های مطرح شده در این اطلاعیه هستند که جنبه اقتصادی دارند.
در سالیان اخیر، شرایط زندگی کارگران به دلیل رشد تورم، عدم پرداخت به موقع دستمزدها و اخراج‌های گسترده رو به وخامت نهاده و همین موضوع اعتراض آنان را به همراه داشته است.
از دیگر خواست‌های مطرح شده این چهار تشکل کارگری، تدوین و تصویب قانون کار جدید با دخالت مستقیم نمایندگان کارگران، لغو تمامی قوانین تبعیض‌آمیز نسبت به زنان، تضمین برابری کامل و بی‌قید و شرط حقوق زنان و مردان، برخورداری تمامی بازنشستگان از یک زندگی مرفه، برخورداری کودکان از امکانات آموزشی، رفاهی و بهداشتی یکسان و رایگان هستند.
سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه، سندیکای کارگران شرکت نیشکر هفت تپه، اتحادیه آزاد کارگران ایران و انجمن صنفی کارگران برق و فلز کار کرمانشاه در پایان اطلاعیه خود خواستار اعلام اول ماه مه، روز جهانی کارگر، به عنوان تعطیل رسمی و لغو هر گونه ممنوعیت و محدودیت برگزاری مراسم این روز شده‌اند.
بیشتر بخوانید:
این اطلاعیه تصریح کرده است که «از آن روزهای امید و طراوت و شادابی ٣۱ سال پیش، چیزی جز فقر و بدبختی، بیکاری و دستمزد زیر خط فقر، طرح قطع یارانه‌ها و درماندگی میلیون‌ها کارگر و مزد بگیر برای گذران زندگی بر جای نمانده است.»
این چهار تشکل مستقل کارگری ایران افزوده‌اند که «اما مردم ایران هنوز و به حق در حال و هوای تغییراند و امیدشان را برای دستیابی به یک زندگی انسانی و شاد و مرفه و آزاد از دست نداده‌اند.»
این اطلاعیه در این ارتباط، به اعتصابات و اعتراض‌های کارگران ایران در طول سال‌های گذشته و برپایی تشکل‌های مستقل کارگری برای دفاع از حق حیات و زندگی‌شان اشاره دارد.
سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه، سندیکای کارگران شرکت نیشکر هفت تپه، اتحادیه آزاد کارگران ایران و انجمن صنفی کارگران برق و فلز کار کرمانشاه نوشته‌اند که کارگران بسیاری به جرم تشکل‌خواهی و خواست یک زندگی انسانی در پشت میله‌های زندان به سر می‌برند.
اشاره این اطلاعیه از جمله به منصور اسانلو و ابراهیم مددی، رئیس و نایب رئیس سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه، و علی نجاتی، رئیس سندیکای کارگران شرکت نیشکر هفت تپه، است که به اتهام‌های امنیتی زندانی شده‌اند.
با این همه، این چهار تشکل مستقل کارگری تأکید کرده‌اند که «سلول‌های زندان پایان کار نیست» و افزوده‌اند: «... پشتوانه ما تجربه اعتصاب متحدانه و شکوهمند کارگران نفت در انقلاب بهمن ۵۷ است.»
این اطلاعیه به ۱۰ خواست این تشکل‌های کارگری اشاره دارد و خواستار تحقق فوری و بی‌قید و شرط همه آنها است.
به رسمیت شناخته شدن بی‌قید و شرط ایجاد تشکل‌های مستقل کارگری، اعتصاب، اعتراض، تجمع، آزادی بیان، مطبوعات و تحزب، خواست نخست سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه، سندیکای کارگران شرکت نیشکر هفت تپه، اتحادیه آزاد کارگران ایران و انجمن صنفی کارگران برق و فلز کار کرمانشاه است.
این خواست بر اساس مقاوله‌نامه‌های بین‌المللی است که ایران به دلیل امضای آنها ملزم به اجرایشان است، اما به گفته تشکل‌های کارگری و اتحادیه‌های بین‌المللی، از اجرای آنها سرباز می‌زند.
لغو فوری مجازات اعدام و آزادی فوری و بی‌قید و شرط تمامی فعالین کارگری و دیگر جنبش‌های اجتماعی از زندان، یکی دیگر از خواست‌های این چهار تشکل است.
افزایش فوری حداقل دستمزدها براساس اعلام نظر خود کارگران، متوقف شدن طرح هدفمند کردن یارانه‌ها، پرداخت فوری دستمزدهای معوقه کارگران، تأمین امنیت شغلی برای کارگران و تمامی مزد بگیران و لغو قراردادهای موقت و سفید امضا، متوقف شدن اخراج و بیکار سازی کارگران و برخورداری بیکاران از بیمه بیکاری متناسب با یک زندگی انسانی از دیگر خواست‌های مطرح شده در این اطلاعیه هستند که جنبه اقتصادی دارند.
در سالیان اخیر، شرایط زندگی کارگران به دلیل رشد تورم، عدم پرداخت به موقع دستمزدها و اخراج‌های گسترده رو به وخامت نهاده و همین موضوع اعتراض آنان را به همراه داشته است.
از دیگر خواست‌های مطرح شده این چهار تشکل کارگری، تدوین و تصویب قانون کار جدید با دخالت مستقیم نمایندگان کارگران، لغو تمامی قوانین تبعیض‌آمیز نسبت به زنان، تضمین برابری کامل و بی‌قید و شرط حقوق زنان و مردان، برخورداری تمامی بازنشستگان از یک زندگی مرفه، برخورداری کودکان از امکانات آموزشی، رفاهی و بهداشتی یکسان و رایگان هستند.
سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه، سندیکای کارگران شرکت نیشکر هفت تپه، اتحادیه آزاد کارگران ایران و انجمن صنفی کارگران برق و فلز کار کرمانشاه در پایان اطلاعیه خود خواستار اعلام اول ماه مه، روز جهانی کارگر، به عنوان تعطیل رسمی و لغو هر گونه ممنوعیت و محدودیت برگزاری مراسم این روز شده‌اند.
