عفو بین‌الملل روز پنجشنبه چهارم مرداد در بیانیه‌ای اعلام کرد، تخریب گورهای جمعی و فردی متعلق به مخالفان سیاسی که در دهه ۶۰ در اهواز اعدام شده‌اند، مصداق شکنجه خانواده‌های قربانیان است.
این نهاد بین‌المللی مدافع حقوق بشر خواستار توقف جاده‌سازی روی گورهای جمعی و فردی در اهواز شده است.
در بیانیه عفو بین‌الملل آمده است: «مقامات ایرانی با تخریب گورهای جمعی و فردی متعلق به مخالفان سیاسی که در دهه ۶۰ ناپدید، و به طور فراقانونی در اهواز اعدام شده اند، مسئول تحمیل رنج و عذابی ناگفتنی بر خانواده‌های قربانیان هستند. چنین برخوردی با خانواده‌ها مصداق شکنجه یا اقسام دیگر رفتار‌های ظالمانه و غیرانسانی است.»
این نهاد مدافع حقوق بشر می‌گوید، خانواده‌ها ترس دارند که در صورت اعتراض علنی با تعقیب و آزار قضایی رو به رو شوند.
طی روزهای اخیر گزارش‌هایی درباره تخریب این گورهای جمعی در اهواز توسط شهرداری این شهر منتشر شده است.
طبق این گزارش‌ها، ماموران شهرداری اهواز در آخرین روزهای تیرماه تحت عنوان ساخت بلوار و فضای سبز، گور جمعی قربانیان کشتار ۶۷ و سایر مزارهای زندانیان سیاسی را کاملا تخریب کردند.
عفو بین‌الملل نیز می‌گوید، گزارش‌های تصویری از تخریب این گور جمعی و تعدادی قبر فردی در اهواز دریافت کرده است.
طبق این گزارش «این گور جمعی و تعدادی قبرهای فردی متعلق به ده‌ها مخالف سیاسی مرد و زن که در دهه ۶۰ و تابستان ٦٧ از زندان فجر اهواز ناپدید و متعاقبا به طور فراقانونی اعدام شدند، هستند.»
این نهاد بین‌المللی مدافع حقوق بشر تصریح کرده است: «عکس‌ها و ویدئوهایی که از روز ۲۹ تیر ۱۳۹۷ به دست عفو بین‌الملل رسیده است نشان می‌دهد که سازه بتنی که قبلا نشان گور جمعی واقع در این منطقه بود به علاوه تعداد زیادی قبرهای فردی خرد و قطعه قطعه شده‌اند و تمام مزار در حال حاضر زیر تله‌های خاک و آوار مدفون شده است. بر روی یک تابلوی نصب شده در محل ساخت و ساز نوشته شده است که نام پروژه «احداث بلوار حد فاصل مهدیس و تا فاز ۵ پادادشهر و پارک ۲۱ هکتاری» و کارفرمای آن شهرداری اهواز است.»
عفو بین‌الملل از همگان خواسته است تا به نمایندگان اهواز در مجلس، شهردار اهواز، و محمدجواد ظریف، وزیر امور خارجه ایران نامه نوشته و خواستار توقف این اقدامات شوند.
سازمان عفو بین‌الملل و «عدالت برای ایران» اردیبهشت‌ماه سال جاری با انتشار یک گزارش تحقیقی، نسبت به تخریب «گورهای جمعی به قصد از میان بردن مدارک جرم درباره کشتار ۶۷» هشدار داده بودند.
بر اساس گزارش این دو سازمان، مقام‌های جمهوری اسلامی قبرهای دسته جمعی قربانیان کشتار زندانیان سیاسی در سال ۶۷ را حداقل در هفت شهر ایران «عامدانه» تخریب کرده‌اند.
نهادهای امنیتی جمهوری اسلامی همچنین طی سه دهه اخیر بارها گورستان خاوران در تهران را تخریب کرده‌اند.
مقام‌های جمهوری اسلامی به ندرت درباره اعدام دسته جمعی زندانیان در تابستان سال ۶۷ سخن گفته‌اند و همچنین محل دفن این زندانیان نیز هیچگاه به صورت رسمی اعلام نشده است.
اکثر زندانیان اعدام شده در آن سال را اعضای گروه‌هایی مانند سازمان مجاهدین خلق ایران، چریک‌های فدایی خلق، فدائیان اکثریت، حزب توده، و دیگر گروه‌های چپگرا تشکیل می‌دادند که پیشتر محاکمه شده بودند و در حال گذراندن دوران حبس خود بودند.
به گفته آیت‌الله حسینعلی منتظری، قائم مقام وقت رهبر جمهوری اسلامی، آیت‌الله روح‌الله خمینی شخصاً دستور اعدام کسانی را که به گفته او «در زندان‌های سراسر کشور بر سر موضع نفاق خود پافشاری کرده و می‌کنند» صادر کرد.
بسیاری از آن اعدام‌شدگان در گورستان خاوران، به شکل گمنام و در قبرهای دسته جمعی به خاک سپرده شدند.
