بررسی تازه داده‌های تلسکوپ رصدخانه جنوبی اروپا (ESO) و تلسکوپ‌های دیگر حاکی است که مدار ستارگان به گرد سیاهچاله عظیم مرکز کهکشان «راه شیری» ممکن است تأثیراتی را نشان دهد که نظریه «نسبیت عام» پیش بینی کرده است.
از این پروژه تحقیقاتی اخترفیزیک که با همکاری پژوهشگران ایرانی در آلمان انجام یافته، به عنوان مُهر تأیید دیگری بر فرضیۀ آلبرت اینشتین یاد شده است.
رادیو فردا در گفت‌وگو با «مرضیه پارسا» نویسنده اصلی این رسالۀ پژوهشی چند و چون این پروژه را جویا شده است.
این پروژۀ دکترای من بود که سه سال است روی آن کار میکنم و روی تصاویری که با استفاده از تلسکوپ های اروپایی و آمریکایی استادم به من داده کار کردم، تکنیک های جدید بکار بردم، خانم بنفشه شاه زمانیان به من کمک کردند چون پیش از من روی این ستاره ها کار میکردندمرضیه پارسا در گفتگو با رادیو فردا
مرضیه پارسا با بیان اینکه ستارگان پیرامون سیاهچالۀ مرکز کهکشان راه شیری سال‌هاست در کانون توجه ستاره شناسان هستند به کوششهای بسیار برای نشان دادن جنبه های نظریۀ نسبیت عام از روی گردش این ستارگان اشاره دارد.
این پژوهشگر ایرانی در دانشگاه کلن آلمان موفقیت مطالعۀ جدید را که با همکاری دانشمندان دیگر از جمله «بنفشه شاه‌زمانیان» پژوهشگر ایرانی دیگر دانشگاه کلن پیگیری شده است دقت دستگاه‌هایی میداند که بکار گرفته اند.
مرضیه پارسا به رادیو فردا میگوید تیم پژوهشی آنها با بهره گیری از نتایج بیست سال رصد ستارگان پیرامون سیاهچالۀ بزرگ کانون کهکشان راه شیری و بویژه یکسری روشهای نوین توانسته است تأیید کند مدار این ستارگان تحت اثراتی است که در نظریۀ نسبیت اینشتین پرداخته شده است.
جرم سیاهچالۀ مرکزی کهکشان راه شیری حدود چهار میلیون برابر خورشید است و کشش گرانشی فوق العاده وارد می آورد.
فاصلۀ این سیاهچاله در قلب راه شیری با زمین ۲۶ هزار سال نوری و پهنایش ۴۴ میلیون کیلومتر برآورد شده است.
ستاره‌شناسان چون نمیتوانند سیاهچاله‌ها را مستقیماً شناسایی کنند وجودش عمدتاً از اثرش بر ستارگان پیرامونش تشخیص داده شده است.
