روز بازی ایران و هندوستان در ورزشگاه آزادی، سالگرد درگذشت هفت هوادار ایرانی در بازی مقابل ژاپن بود. روز درگذشت کرویف و مناسبت زمانی با فاجعه بروکسل، سه رویدادی که از نگاه فدراسیون فوتبال ایران و کنفدراسیون آسیا پنهان ماند.
رخدادها و فجایع مشابه، همواره در بازیهای رسمی بینالمللی مورد توجه قرار میگیرند. کارلوس کیروش سرمربی تیم ملی ایران هم در آخرین تمرین قبل از بازی با هند، از بازیکنان و اعضای کادر فنی خواست به احترام یوهان کرویف فقید، همچنین قربانیان فاجعه تروریستی در بروکسل یک دقیقه سکوت کنند.
در ورزشگاه آزادی اما برنامه خاصی برای این دو موضوع وجود نداشت. سالگرد درگذشت هفت تماشاگر در روز بازی ایران و ژاپن در مسابقات مقدماتی جام جهانی ۲۰۰۶ نیز مانند کرویف و ماجرای بروکسل، از دید فدراسیون فوتبال ایران پنهان ماند.
کیروش پس از بازی به خبرنگاران گفت: روز غمانگیزی است. فوتبال دنیا به خاطر از دست دادن کرویف غمگین است. از معدود افرادی که جزئی از تاریخ نبود، بلکه خود تاریخ بود. از معدود انسانهایی که جایگاه ابدی در روح و قلب ما پیدا کرد.
سرمربی تیم ملی سپس یادآور شد: «برای من ناراحتکننده بود که ایافسی و مسئولان فوتبال ایران نتوانستند این هماهنگی را انجام دهند که قبل از شروع بازی شاهد یک دقیقه سکوت در ورزشگاه، برای درگذشت کرویف و فاجعه بروکسل باشیم. برای من قابل هضم نیست چرا ایافسی چنین کاری را انجام نداد.»
روز پنجم فروردین ۱۳۴ (۲۵ مارس ۲۰۰۵) هنگام خروج از معبرهای خروجی ورزشگاه برخی از تماشاچیان پس از فروافتادن در آهنی روی زمین میافتند و در میان نردههای آن گیر میکنند، حادثه مکرراً برای تماشاچیان بعدی نیز رخ میدهد و افراد بسیاری روی یکدیگر میافتند. ۴۶ نفر به صورت جدی آسیب میبینند که در نهایت ۷ نفر آنها فوت میشود و ۳۹ زخمی نیز به جا میماند.
در ماجرای درگذشت تماشاگران ایرانی عبدالله رمضانزاده سخنگوی وقت دولت، نیروی انتظامی را مسئول مرگ هفت تماشاگر در هنگام خروج از ورزشگاه آزادی معرفی کرده بود.
آقای رمضانزاده گفت گزارشهای سازمان تربیت بدنی، وزارت کشور و وزارت اطلاعات نشان میدهد که وجود بالگرد نیروی انتظامی مقابل درب اصلی ورزشگاه، علت اصلی وقوع این حادثه بودهاست.
در آن نقطه باندی برای فرود وجود نداشت و قالیباف فرمانده نیروی انتظامی بدون توجه به حضور بیش از ۱۰۰ هزار تماشاگر در قفس آزادی، تنها به علت کم کردن مسافت پیادهروی تا داخل ورزشگاه، آنجا را همچون پارکینگ شخصی برای فرود برگزیده بود.
قالیباف در آن روزها برای تبلیغات در انتخابات ریاست جمهوری، توجه ویژهای به اماکنی داشت که جوانان حضور پیدا میکنند. تریبون فوتبال، آنهم چنین بازی مهمی، مهمترین امکان برای رخنمایی در تعطیلات نوروزی بود.
فرود هلیکوپتر در آن نقطه که شاهراه اصلی ورود و خروج تماشاگران است، باعث شد سایر خروجیهای نزدیک به هلیکوپتر نیز مسدود شود. ضیاء آذری رئیس وقت مجموعه ورزشی آزادی که خود از نیروهای امنیتی بود، میتوانست ضمن توجیه خلبان یا عوامل نیروی انتظامی، خواستار تغییر محل استقرار بالگرد شود اما او نیز واکنشی نشان نداد.
جمال کریمیراد سخنگوی وقت قوه قضائیه اعلام کرد مسئولان ورزشگاه آزادی و نیروی انتظامی به میزان مساوی در این فاجعه، مقصر هستند.
به همین مناسبت، برانکو ایوانکوویچ در نامهای به خانواده قربانیان آن بازی تأکید کردهاست که بخش مهمی از موفقیت تیم ۲۰۰۶ مدیون آنها بود.
سرمربی وقت تیم ملی ایران نوشته: ناگهان به خاطر آوردم روز گذشته سالگرد بازی ایران و ژاپن در ورزشگاه آزادی بود. مسابقهای که پل صعود به جام جهانی شد اما همواره یادآوریاش خاطرهای تلخ را در ذهن من رقم میزند. ساعتی بعد از پیروزی، در هتل مطلع شدیم چند تماشاگر مصدوم شدهاند و متأسفانه با گذشت زمان، خبر هولناکتر شد و ما تعدادی از هواداران راستین فوتبال را از دست دادیم.
سرمربی پرسپولیس ابراز امیدواری کرد «پس از ۱۱ سال شرایط طوری باشد که آنها توانسته باشند از غم این اتفاق بزرگ کمی فاصله بگیرند.»
برانکو در نامهاش مینویسد: «جای خالی تک تک این افراد هرگز پر نخواهد شد. وظیفه ماست که با روشی بهتر و با تعهد به امانتی که در اختیارمان قرار گرفته، احترام بیشتری بگذاریم و آن را با ارزش بیشتری به نفرات بعدی واگذار کنیم.»