تعدادی از فعالان دانشجویی خارج از ایران همزمان با سی و دومین سالروز گروگان‌گیری سفارت آمریکا در ایران، نامه‌ای خطاب به باراک اوباما، رئیس‌جمهوری امریکا نوشته و خواستار حمایت ایالات متحده از مردم ایران شده‌اند.
سلمان سیما، یکی از امضاکنندگان این نامه، در گفت‌وگو با رادیو فردا دربارهٔ این نامه و اهداف آن بیشتر توضیح داده‌است.
سلمان سیما: هدف ما از نگارش این نامه به نوعی جلب حمایت بین‌المللی از مردم ایران و جنبش دموکراسی‌خواهی در کشور ایران و تاکید بر نقشی که قدرت‌ها در این زمینه و در رأس همه آنها دولت آمریکا دارند، بود.
هدف دیگر تدوین این نامه این بود که به دولت آمریکا این نکته را برسانیم که دید و نگرش نسل جدید دانشجویی با نگرش دانشجویان ۳۰ سال پیش تفاوت کلی دارد و یا به عبارت بهتر بخش زیادی از نگرش دانشجویان با آن دیدگاهی که در سال ۱۹۷۹ منجر به اشغال سفارت آمریکا شد، تفاوت کلی دارند.
شما و عده‌ای از دیگر فعالان دانشجویی در ایران، سال گذشته هم چنین نامه‌ای خطاب به رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا نوشته بودید.
بر سر آن نامه چه آمد؟ چه اتفاقی افتاد که شما دوباره نامه خودتان را تکرار کردید؟
آن نامه هم بازتاب خوبی داشت ما در آن نامه متذکر شده بودیم که علاوه بر پرونده هسته‌ای ایران به پرونده حقوق بشر ایران هم توجه بشود.
در سال گذشته چندین تن از مقام‌هایی که در نقض حقوق بشر دست داشتند، تحریم شدند ولی متاسفانه کماکان سیاست نرمش و مماشات وجود دارد و این باعث شد که ما امسال هم این نامه را ارسال کنیم به این امید که دولت آمریکا در سیاست‌هایش در مقابل دیکتاتورها یک تجدید نظر اساسی انجام بدهد.
آقای سیما شما دقیقا در نامه‌تان چه گفته‌اید؟ ممکن است از محورهای اصلی این نامه کمی برای ما توضیح بدهید؟
نخست اینکه ما خواستار حمایت بین‌المللی و حمایت قدرت‌های خارجی و در رأس آنها، آمریکا، در قبال جنبش آزادی‌خواهی در ایران شده‌ایم.
دوم اینکه مردم سوریه در ماه‌های اخیر واقعا زیر فشار رژیم جنایتکار بشار اسد هستند و متاسفانه آقای اوباما و دولت‌های غربی صدای مردم سوریه را آن طور که باید و شاید، نمی‌شنوند.
مطلب بعدی که در این نامه به آن اشاره شده مبحث تحریم‌ها است. ما در این نامه خواسته‌ایم که بالاخره وقتی سیاست‌های نرمش جواب نمی‌دهد، تحریم‌های بیشتری بر دولت جمهوری اسلامی ایران اعمال شود.
در عین حال از دولت آمریکا درخواست کرده‌ایم که به مردم کمک و همیاری کنند. به عنوان نمونه خواستار کمک به جریان گردش آزاد اطلاعات، رفع فیلترینگ اینترنت و رفع سانسورها شده‌ایم.
اگر بخواهیم بگوییم که خلاصه و لپ کلام این نامه چه بوده‌است؟ این است که ما گفته‌ایم: «آقای اوباما، سیاست مماشات و نرمش در مقابل دیکتاتورها را پایان بدهید.»
آقای سیما، چه نوع حمایتی مورد نظر شماست؟ چون این نامه را به زبان انتقادی نوشته‌اید. چرا اینقدر انتقادهای تندی به دولت آمریکا و دولت‌های غربی و سیاست‌های آنان دارید؟
واقعا چه نوع حمایتی مورد نظر شماست که دولت آمریکا از مردم ایران باید بکند؟
ببینید. شما وقتی به شعارهای روز ۱۳ آبان ماه دو سال گذشته نگاه کنید می‌بینید که مردم در خیابان‌های تهران شعار می‌دادند که «اوباما، اوباما، یا با اونا یا با ما؟»، یعنی آنها با طرح این شعار رسما چه می‌گویند؟ رسما دارند طلب کمک و حمایت می‌کنند.
متاسفانه در اوج این درخواست‌ها، این شعارها نشنیده گرفته می‌شود و ما در این نامه خواستار آن شدیم که از مردم حمایت بشود.
در این میان بحث تحریم مقامات است. شما نگاه کنید که آقای احمدی‌نژاد برای اجرای سخنرانی خود در نیویورک با یک هیات صد نفره سفر می‌کند.
یا اروپا علی‌رغم اینکه آقای صالحی را تحریم کرده، می‌آید و این تحریم‌ها را ملغی کرده و آن را برمی‌دارد.
مگر آقای صالحی از سوی اروپا تحریم نشده بود؟ این که نمی‌شود که تحریمی وضع بشود و بعد خودمان به آن پایبند نباشیم.
اگر مقامات و ناقضان حقوق بشر تحریم شده‌اند، اگر فرماندهان سپاه تحریم شده‌اند، باید به این تحریم‌ها پایبند باشند و از دو دولت عمده حامی دیکتاتورها یعنی چین و روسیه هم هراسی نداشته باشند.
آقای اوباما برنده جایزه صلح نوبل است و این امر وظیفه ایشان را در حمایت از صلح و حقوق بشر در سرتاسر دنیا دوچندان می‌کند.
سلمان سیما، یکی از امضاکنندگان این نامه، در گفت‌وگو با رادیو فردا دربارهٔ این نامه و اهداف آن بیشتر توضیح داده‌است.
گفت‌وگوی فهیمه خضر حیدری با سلمان سیما در مورد نامه فعالان دانشجویی ایرانی به اوباما
سلمان سیما: هدف ما از نگارش این نامه به نوعی جلب حمایت بین‌المللی از مردم ایران و جنبش دموکراسی‌خواهی در کشور ایران و تاکید بر نقشی که قدرت‌ها در این زمینه و در رأس همه آنها دولت آمریکا دارند، بود.
هدف دیگر تدوین این نامه این بود که به دولت آمریکا این نکته را برسانیم که دید و نگرش نسل جدید دانشجویی با نگرش دانشجویان ۳۰ سال پیش تفاوت کلی دارد و یا به عبارت بهتر بخش زیادی از نگرش دانشجویان با آن دیدگاهی که در سال ۱۹۷۹ منجر به اشغال سفارت آمریکا شد، تفاوت کلی دارند.
شما و عده‌ای از دیگر فعالان دانشجویی در ایران، سال گذشته هم چنین نامه‌ای خطاب به رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا نوشته بودید.
بر سر آن نامه چه آمد؟ چه اتفاقی افتاد که شما دوباره نامه خودتان را تکرار کردید؟
آن نامه هم بازتاب خوبی داشت ما در آن نامه متذکر شده بودیم که علاوه بر پرونده هسته‌ای ایران به پرونده حقوق بشر ایران هم توجه بشود.
در سال گذشته چندین تن از مقام‌هایی که در نقض حقوق بشر دست داشتند، تحریم شدند ولی متاسفانه کماکان سیاست نرمش و مماشات وجود دارد و این باعث شد که ما امسال هم این نامه را ارسال کنیم به این امید که دولت آمریکا در سیاست‌هایش در مقابل دیکتاتورها یک تجدید نظر اساسی انجام بدهد.
آقای سیما شما دقیقا در نامه‌تان چه گفته‌اید؟ ممکن است از محورهای اصلی این نامه کمی برای ما توضیح بدهید؟
نخست اینکه ما خواستار حمایت بین‌المللی و حمایت قدرت‌های خارجی و در رأس آنها، آمریکا، در قبال جنبش آزادی‌خواهی در ایران شده‌ایم.
دوم اینکه مردم سوریه در ماه‌های اخیر واقعا زیر فشار رژیم جنایتکار بشار اسد هستند و متاسفانه آقای اوباما و دولت‌های غربی صدای مردم سوریه را آن طور که باید و شاید، نمی‌شنوند.
مطلب بعدی که در این نامه به آن اشاره شده مبحث تحریم‌ها است. ما در این نامه خواسته‌ایم که بالاخره وقتی سیاست‌های نرمش جواب نمی‌دهد، تحریم‌های بیشتری بر دولت جمهوری اسلامی ایران اعمال شود.
در عین حال از دولت آمریکا درخواست کرده‌ایم که به مردم کمک و همیاری کنند. به عنوان نمونه خواستار کمک به جریان گردش آزاد اطلاعات، رفع فیلترینگ اینترنت و رفع سانسورها شده‌ایم.
اگر بخواهیم بگوییم که خلاصه و لپ کلام این نامه چه بوده‌است؟ این است که ما گفته‌ایم: «آقای اوباما، سیاست مماشات و نرمش در مقابل دیکتاتورها را پایان بدهید.»
آقای سیما، چه نوع حمایتی مورد نظر شماست؟ چون این نامه را به زبان انتقادی نوشته‌اید. چرا اینقدر انتقادهای تندی به دولت آمریکا و دولت‌های غربی و سیاست‌های آنان دارید؟
واقعا چه نوع حمایتی مورد نظر شماست که دولت آمریکا از مردم ایران باید بکند؟
ببینید. شما وقتی به شعارهای روز ۱۳ آبان ماه دو سال گذشته نگاه کنید می‌بینید که مردم در خیابان‌های تهران شعار می‌دادند که «اوباما، اوباما، یا با اونا یا با ما؟»، یعنی آنها با طرح این شعار رسما چه می‌گویند؟ رسما دارند طلب کمک و حمایت می‌کنند.
متاسفانه در اوج این درخواست‌ها، این شعارها نشنیده گرفته می‌شود و ما در این نامه خواستار آن شدیم که از مردم حمایت بشود.
در این میان بحث تحریم مقامات است. شما نگاه کنید که آقای احمدی‌نژاد برای اجرای سخنرانی خود در نیویورک با یک هیات صد نفره سفر می‌کند.
یا اروپا علی‌رغم اینکه آقای صالحی را تحریم کرده، می‌آید و این تحریم‌ها را ملغی کرده و آن را برمی‌دارد.
مگر آقای صالحی از سوی اروپا تحریم نشده بود؟ این که نمی‌شود که تحریمی وضع بشود و بعد خودمان به آن پایبند نباشیم.
اگر مقامات و ناقضان حقوق بشر تحریم شده‌اند، اگر فرماندهان سپاه تحریم شده‌اند، باید به این تحریم‌ها پایبند باشند و از دو دولت عمده حامی دیکتاتورها یعنی چین و روسیه هم هراسی نداشته باشند.
آقای اوباما برنده جایزه صلح نوبل است و این امر وظیفه ایشان را در حمایت از صلح و حقوق بشر در سرتاسر دنیا دوچندان می‌کند.
