مسئولان دولتی و ورزشی ايران يا میگويند مشکلی برای حضور زنان در استاديوم‌ها برای تماشای مسابقات واليبال نيست يا میگويند قرار شده که اين مشکل حل شود، اما زنانی که همچنان پشت درهای استاديوم‌ها مانده‌اند چيز ديگری میگويند.
«ياسمن» دختر ۲۶ ساله‌ای است که چهارشنبه، پنجم آذر، برای تماشای مسابقه واليبال ميان تيم‌های پيکان و ارتعاشات صنعتی به سالن واليبال خيابان حجاب تهران رفته بود، اما راهی برای ورود به ورزشگاه پيدا نکرد.
ياسمن به راديوفردا می‌گويد که مسئولان سالن تنها به او گفتند که نمی‌تواند وارد ورزشگاه شود.
او اما تنها نبود؛ نزديک به ۴۰ زن ديگر نيز راهی به سالن حجاب پيدا نکردند.
ياسمن می‌گويد که او و زنان ديگر با اين که اجازه ورود به سالن برای تماشای مسابقه را پيدا نکردند اما به خانه برنگشتند. آنها تا انتهای مسابقه واليبال در خيابان و مقابل سالن ماندند و به ضايع شدن حق‌شان برای حضور در استاديوم اعتراض کردند.
عکس‌های اين تجمع در صفحه فيس‌بوک «اجازه دهيد زنان ايرانی وارد استاديوم‌ها بشوند» منتشر شده است.
دريا صفايی، مسئول اين صفحه، به وب‌سایت راديوفردا می‌گويد که خواست زنان ايران برای ورود به استاديوم‌های ورزشی به نمادی از مبارزه آنها برای احقاق حقوق دريغ شده يا سلب شده‌شان تبديل شده است.
خانم صفايی می‌افزايد: «زنان ايرانی تا دو سال پيش به استاديوم‌ها می‌رفتند و بدون هيچ مشکلی مسابقات واليبال را تماشا می‌کردند، اما اين حق حالا از آنها گرفته شده است. همان طور که سهميه‌بندی جنسيتی رشته‌ها عليه زنان در دانشگاه‌ها افزايش پيدا کرده و قوانين زن‌ستيز موجود هم به قوت خود باقی مانده‌اند.»
به گفته مسئول صفحه «اجازه دهيد زنان ايرانی وارد استاديوم‌ها شوند»، زنان ايران حضور در ورزشگاه‌ها را به «نمادی از خواست خود برای حضور برابر در جامعه» تبديل کرده‌اند: «زنان ايرانی، زنان لايق و شايسته‌ای هستند. ايران، عربستان سعودی يا پاکستان نيست، اما جمهوری اسلامی می‌گويد شرايط فرهنگی برای حضور زنان در استاديوم‌ها فراهم نيست.»
او تاکيد می‌کند که «اين تنها بهانه‌ای برای محدود کردن بيشتر زنان و خانه‌نشين کردن آنهاست اما زنان ايران می‌خواهند نشان دهند که خانه‌نشين نمی‌شوند و تن به قوانين زن‌ستيز نمی‌دهند.»
دريا صفايی دندان‌پزشک ساکن بلژيک است. خانم صفايی و همسرش که او نيز دندان‌پزشک است، برای تماشای اکثر بازی‌های تيم ملی واليبال ايران در اروپا در ماه‌های اخير به کشورهای مختلف اين قاره رفته‌اند.
آنها در اين مدت صدها تی‌شرت و پارچه‌نوشته به زبان انگليسی و در دفاع از حق زنان ايرانی برای حضور در ورزشگاه‌ها ميان تماشاگران اروپايی توزيع کرده‌اند و حمايت مربيان و بازيکنان تيم ملی واليبال بلژيک را نيز برای اين موضوع جلب کرده‌اند.
بازداشت غنچه قوامی، شهروند ايرانی – بريتانيايی که همراه با تعدادی ديگر از زنان برای تماشای مسابقات واليبال تلاش می‌کرد نيز بر ابعاد و انعکاس بين‌المللی محروميت زنان ايرانی از حضور در ورزشگاه‌ها افزوده است.
هرچند مسئولان حکومتی و ورزشی ايران تلاش می‌کردند بازداشت خانم قوامی و ممنوعيت ورود زنان به ورزشگاه‌ها را موضوعی داخلی و فرهنگی معرفی کنند، فدراسيون جهانی واليبال در نهايت در آبان‌ماه اعلام کرد که ميزبانی مسابقات قهرمانی نوجوانان جهان در سال ۲۰۱۴ را از ايران گرفته و به آرژانتين سپرده است.
فدراسيون جهانی واليبال (FIVB) تاکيد کرد تا زمانی که زنان نتوانند در ورزشگاه‌های ايران حاضر شوند، ميزبانی جديدی به ايران داده نخواهد شد.
حتی وب‌سايت ورزشی «اين‌سايد» به نقل از يک سخنگوی فدراسيون جهانی واليبال نوشت که اين نهاد، تصميم از پيش گرفته شده برای ميزبانی مسابقات قهرمانی آسيا در سال ۲۰۱۵ توسط ايران را هم مورد بازبينی قرار خواهد داد.
اما رئيس فدراسيون واليبال جمهوری اسلامی گفت که «رد پای لابی‌های صهيونيستی» در اين تصميمات مشخص است و «دشمنان نظام می‌خواهند به جمهوری اسلامی ضربه بزنند».
دريا صفايی معتقد است که انعکاس بين‌المللی بازداشت غنچه قوامی، ممنوعيت زنان ايرانی برای ورود به ورزشگاه‌ها و تبعات اين مسائل، در عقب‌نشينی لااقل لفظی مسئولان جمهوری اسلامی موثر بوده است.
خانم صفايی می‌گويد زنان ايرانی اکنون میگويند تا موقعی که حق ورود به ورزشگاه‌ها را پيدا نکنند از تلاش برای احقاق اين حق دست بر نمی‌دارند.
او برای اثبات سخن خود به گزارشی از خبرگزاری دانشجويان ايران، ايسنا، درباره حاشيه‌های بازی تيم‌های پيکان و تعاون گنبد در هفته دوم ليگ برتر واليبال اشاره می‌کند.
ايسنا در آن زمان گزارش داد در حالی که تماشاگران زيادی برای تماشای مسابقه به خانه واليبال تهران آمده بودند، نيروهای حراست از ورود آنها به ورزشگاه جلوگيری کردند، اما انبوه تماشاگران خانم، ساعت‌ها پشت در سالن واليبال در خيابان حجاب تجمع کردند و شعار دادند: «چه راه دهيد چه ندهيد، تا آخر ليگ اينجاييم».
