روز چهارشنبه (۲۲ آبان) خبرگزاری‌های ایران از آزمایش موفقیت‌آمیز موشک نظامی «جدیدی» به نام «سجیل» خبر دادند و آن را «موشک زمین به زمین و با سوخت جامد مرکب» توصیف کردند.
مصطفی محمدنجار، وزیر دفاع جمهوری اسلامی، روز چهارشنبه به تلویزیون دولتی ایران گفته بود «سجیل» از نسل جدید موشک‌های زمین به زمین است و موشکی دو مرحله‌ای به شمار می‌رود که دو هزار کیلومتر بُرد دارد.
آقای محمدنجار همچنین گفته بود که سجیل از دو موتور سوخت جامد مرکب برخوردار است و «قابلیت‌هایی فوق‌العاده» دارد.
حسین آرین، کارشناس نظامی «رادیو فردا»، می‌گوید به نظر می‌رسد موشکی که با نام سجیل معرفی شده نوع بهينه سازی شده موشک‌های قبلی باشد.
رادیو فردا: تفاوت موشک سجیل با موشک‌های زمين به زمين که ایران پیش از این خبر از آزمایش آنها داده بود، از جمله موشک شهاب چيست؟
حسین آرین: «ايران ابتدا با موشک شهاب ۳ که برد تقريبی ۱۳۰۰ تا ۱۵۰۰ كيلومتر داشت آغاز كرد.
سپس موشک قدر ۱ با برد تقريبی ۱۸۰۰ كيلومتر، و بعد موشک عاشورا با برد تقريبی ۲۰۰۰ كيلومتر را معرفی کرد.
اكنون هم خبر از آزمایش موشک سجيل با بردی نزديک به ۲۰۰۰ كيلومتر می‌دهد. در واقع سجیل نوعی موشک شهاب است.
به گفته مصطفی محمدنجار، وزير دفاع ايران، در موشک جدید سجیل از سوخت جامد استفاده می‌شود.
استفاده از سوخت جامد این امکان را می‌دهد که موشک را در زمان کمتری عملیاتی کرد. به عبارت دیگر، این سوخت زمان آماده‌سازی موشک را برای پرتاب کاهش می‌دهد و همچنين در مراحل اوليه پرتاب، شتاب زیادی به موشک می‌دهد.
اما سوخت مايع به سيستم پيچيده‌ای برای انتقال سوخت به موتور نياز دارد و در مقایسه با سوخت جامد طول می‌کشد تا نیروی محرکه و سرعت لازم را به موشک بدهد.»
آقای آرين! در گذشته هر بار كه ايران موشكی را آزمايش می‌كرد، مقام‌های جمهوری اسلامی از ادبيات نسبتا تندی استفاده می‌كردند. اما اين بار وزير دفاع ايران از «اهداف دفاعی» سخن گفته و هدف از ساخت اين موشک را «تحكيم صلح، ثبات و آرامش در منطقه» ذکر کرده است. به نظر شما دليل اين تغيير لحن چيست؟
حسین آرین: پس از انجام آزمایش‌ها، بعضی مواقع سخنانی شنیده می‌شود كه به جريانات سياسی آن برهه خاص زمانی مرتبط است.
برخی از آزمايش‌های قبلی مصادف شده بود با طرح ادعاهای کشورهای جنوبی خلیج فارس یا تهديدهای دوباره از جانب اسراييل و آمريكا عليه ايران و تاسیسات هسته‌ای‌اش.
اما در حال حاضر احساس می‌شود كه با روی كار آمدن باراک اوباما گشايشی سياسی در كارها پدیدار شود.
به همين جهت، اكنون تاكيد می‌شود كه اين موشک بازدارنده است و عليه هيچ كشوری نيست؛ تا باعث نگرانی كشورهای همسايه، به ویژه كشورهای عرب حوزه خليج فارس نشود.
در باره تقويت نيروی بازدارنده ايران بايد بگویم که ايران بيش از اندازه روی موشک تاكيد دارد. اين مسأله از زمان تصدی علی شمخانی به عنوان وزير دفاع شتاب گرفته وجزیی از استراتژی دفاعی ايران شده است.
صنایع نظامی ایران، با توجه به توانایی‌های فنی‌ای که دارد و با توجه به منابع در اختيار جمهوری اسلامی، براي تقویت بازدارندگی از راهی سريع توجه خود را روی توسعه موشک‌های گوناگون متمركز كرده است.
ساخت موشک‌های زمين به زمين، ساحل به دريا، زمين به هوا، هوا به سطح و همین طور موشک‌های بالستيک، در راستای همین استراتژی و رسیدن به خودکفایی در همین زمینه است.
اما در مقابل، توجه به نيروی هوایی كمتر شده است. نيروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی، از ضعف آشکار و فرسودگی رنج می‌برد؛ بیشتر هواپیماهای آن قدیمی است یا به اندازه کافی هواپیمای جدید ندارد.
توسعه برنامه موشكي ايران را بايد در چارچوبی گسترده‌تر بررسی كرد. ایران به دنبال تعادل قوا نیست و همان گونه که وزير دفاع ايران هم تاكيد كرده است: ایران در پی آن است كه قدرت بازدارندگی خود را بيشتر كند».
