آریل شارون، یازدهمین نخست وزیر کشور اسرائیل، روز شنبه، ۲۱ دی‌ماه، پس از گذراندن یک دوره هشت ساله اغما در ۸۵ سالگی درگذشت. حال آقای شارون در روزهای اخیر وخیم گزارش شده بود.
به گزارش خبرگزاری رویترز، رادیو ارتش اسرائیل به نقل از یکی از اقوام آقای شارون از مرگ او در روز شنبه خبر داده است.
روزنامه جروزالم پست ضمن انتشار این خبر در وبسایت خود می‌گوید که دفتر نخست وزیری اسرائیل مراسمی رسمی برای تدفین آریل شارون ترتیب خواهد داد که قرار است بسیاری از رهبران جهان در آن شرکت کنند.
فعالیت سیاسی آریل شارون در ژانویه سال ۲۰۰۶ و در زمانی ناگهان به پایان رسید که او در یک دوره یک ماهه دو بار سکته کرد و به دنبال سکته دوم در حالت اغمایی فرو رفت که هشت سال تمام به طول انجامید.
پیشتر بیمارستان شیبا در مرکز اسرائیل در روز پنج‌شنبه ۱۹ دی‌ماه از وخامت جدی حال او خبر داده بود.
رسانه‌های اسرائیل در همان زمان گزارش دادند که دو پسر آقای شارون و سایر بستگان این خانواده در کنار تخت او در بیمارستان حضور یافته‌اند، زیرا احتمال می‌دادند که لحظه مرگ او بسیار نزدیک باشد.
فرزندان آریل شارون موافقت کرده بودند که او را از دستگاه‌هایی که تاکنون وی را زنده نگاه داشته بود جدا کنند.
شارون به دلیل نقشی که در تاریخ اسرائیل دارد برای مردم این کشور اهمیت زیادی دارد.
اما فرماندهی او در عملیات مختلف نظامی که به مرگ فلسطینی‌ها و اعراب بسیاری در جنگ‌ها و سایر عملیات نظامی میان اسرائیل و کشورهای عربی انجامید، موجب ایجاد موجی از نگاه منفی نسبت به او را در میان عرب‌ها و بخشی از مسلمانان جهان شد.
این موضوع به‌ویژه به دلیل نقش شارون در حمله نظامی اسرائیل به لبنان در اوایل دهه هشتاد میلادی است که به وقوع کشتار در دهکده‌های صبرا و شتیلا «به دست فالانژهای مسیحی» لبنان منجر شد.
با وجود این، سیاست‌ها و نگرش شارون در قبال عرب‌ها و فلسطینی‌ها در آخرین سال‌های زندگی او دستخوش تغییراتی غیرمنتظره شد.
شارون که در سال ۲۰۰۳ دوباره به نخست وزیری رسیده بود، پس از عقب‌نشینی کامل اسرائیل از غزه در تابستان ۲۰۰۵، به خاطر مخالفت‌های شدید راست‌گرایان لیکود، همراه با بخش بزرگی از همفکران سیاسی‌اش از این حزب قدیمی خود جدا شد.
تصمیم شارون به برچیدن همه یهودی‌نشین‌ها در نوار غزه و بیرون بردن آخرین سربازان اسرائیل از این منطقه بود که سرانجام به ۳۸ سال تسلط اسرائیل بر غزه پایان داد.
به گزارش خبرگزاری رویترز، رادیو ارتش اسرائیل به نقل از یکی از اقوام آقای شارون از مرگ او در روز شنبه خبر داده است.
روزنامه جروزالم پست ضمن انتشار این خبر در وبسایت خود می‌گوید که دفتر نخست وزیری اسرائیل مراسمی رسمی برای تدفین آریل شارون ترتیب خواهد داد که قرار است بسیاری از رهبران جهان در آن شرکت کنند.
فعالیت سیاسی آریل شارون در ژانویه سال ۲۰۰۶ و در زمانی ناگهان به پایان رسید که او در یک دوره یک ماهه دو بار سکته کرد و به دنبال سکته دوم در حالت اغمایی فرو رفت که هشت سال تمام به طول انجامید.
پیشتر بیمارستان شیبا در مرکز اسرائیل در روز پنج‌شنبه ۱۹ دی‌ماه از وخامت جدی حال او خبر داده بود.
رسانه‌های اسرائیل در همان زمان گزارش دادند که دو پسر آقای شارون و سایر بستگان این خانواده در کنار تخت او در بیمارستان حضور یافته‌اند، زیرا احتمال می‌دادند که لحظه مرگ او بسیار نزدیک باشد.
فرزندان آریل شارون موافقت کرده بودند که او را از دستگاه‌هایی که تاکنون وی را زنده نگاه داشته بود جدا کنند.
شارون به دلیل نقشی که در تاریخ اسرائیل دارد برای مردم این کشور اهمیت زیادی دارد.
اما فرماندهی او در عملیات مختلف نظامی که به مرگ فلسطینی‌ها و اعراب بسیاری در جنگ‌ها و سایر عملیات نظامی میان اسرائیل و کشورهای عربی انجامید، موجب ایجاد موجی از نگاه منفی نسبت به او را در میان عرب‌ها و بخشی از مسلمانان جهان شد.
این موضوع به‌ویژه به دلیل نقش شارون در حمله نظامی اسرائیل به لبنان در اوایل دهه هشتاد میلادی است که به وقوع کشتار در دهکده‌های صبرا و شتیلا «به دست فالانژهای مسیحی» لبنان منجر شد.
با وجود این، سیاست‌ها و نگرش شارون در قبال عرب‌ها و فلسطینی‌ها در آخرین سال‌های زندگی او دستخوش تغییراتی غیرمنتظره شد.
شارون که در سال ۲۰۰۳ دوباره به نخست وزیری رسیده بود، پس از عقب‌نشینی کامل اسرائیل از غزه در تابستان ۲۰۰۵، به خاطر مخالفت‌های شدید راست‌گرایان لیکود، همراه با بخش بزرگی از همفکران سیاسی‌اش از این حزب قدیمی خود جدا شد.
تصمیم شارون به برچیدن همه یهودی‌نشین‌ها در نوار غزه و بیرون بردن آخرین سربازان اسرائیل از این منطقه بود که سرانجام به ۳۸ سال تسلط اسرائیل بر غزه پایان داد.
