مراسم بزرگداشت محمد تقی بهار ملقب به ملک الشعرا از مردان شعر، ادب، سياست و تاريخ معاصر ايران، همزمان با يک صد و بيستمين سال تولدش، روز چهارشنبه، ۲۴ آبان در خانه هنرمندان ايران برگزار شد.
در اين مراسم که به همت علی دهباشی، محقق، نويسنده و سردبير مجله بخارا برگزار شده بود، محمدعلی سپانلو، کاميار عابدی و علی دهباشی به ترتيب سخنرانى هايى با عناوين «ميراث شاعری بهار»، «بهار، شاعر انقلابی» و «سروده های زندان بهار» ايراد کردند.
کاميار عابدی، پژوهشگر و منتقد، در گفت و گويی با راديو فردا به اهميت آثار ادبی ملک الشعرا بهار در يک صد سال اخير اشاره کرد.
به گفته آقای عابدی، ملک الشعرا بهار به لحاظ توانايی ادبی در مقايسه با ديگر شاعران سنت گرای معاصر، ازهمه پيشروتر است.
کاميار عابدی گفت:« ملک الشعرا بهار از معدود کسانی بوده است که توانست بخش عمده ای از سنت های ادبی را به شکلی اندام وار جذب و به يک شکل برون داد آفرينشی احيا کند.»
آقای عابدی افزود:«ملک الشعرا بهار در حوزه تاريخ سياسی ايران هم به دليل مبارزاتی که از دوره مشروطه در راه اصلاحات و تجدد اجتماعی و سياسی انجام داد، شخصيتی شناخته شده، تاثير گذار و بسيار برجسته به شمار می آيد. او يک چهره فرهيخته، اما در عين حال اجتماعی و سياسی در آن دوره و يک تجدد گرای ايران دوست و البته خرد گرا بود که اين نکته چه در فعاليت های سياسی و چه در شعرهايش، تا حد زيادی انعکاس پيدا کرده است.»
ملک الشعرا بهار، آبان ماه سال ۱۲۶۵ در مشهد متولد شد. او در ۴ سالگی فارسی و عربی را نزد پدر و زن عمويش آموخت و از هفت سالگی سرودن شعر را آغاز کرد .
ملک الشعرا بهار از چهارده سالگی به همراه پدرش در مجامع آزادی خواهان حضور يافت و از همان زمان مشروطه و آزادی دغدغه اصلی زندگی اش شد.
او نخستين مقالات سياسی اجتماعی اش را در روزنامه طوس و ساير نشريات با امضای «م - بهار» منتشر کرد و همزمان توانست سروده هايش را با خواسته های ملی هماهنگ و منتشر کند.
از ماندگارترين تصنيف های او می توان به تصنيف «مرغ سحر» اشاره کرد که اولين بار با آهنگ مرتضی نی داوود و صدای قمرالملوک وزيری پخش شد و خيلی زود در ميان مردم مقبوليت يافت و به تدريج به يک سرود ملی - سياسی تبديل شد.
در اين مراسم که به همت علی دهباشی، محقق، نويسنده و سردبير مجله بخارا برگزار شده بود، محمدعلی سپانلو، کاميار عابدی و علی دهباشی به ترتيب سخنرانى هايى با عناوين «ميراث شاعری بهار»، «بهار، شاعر انقلابی» و «سروده های زندان بهار» ايراد کردند.
کاميار عابدی، پژوهشگر و منتقد، در گفت و گويی با راديو فردا به اهميت آثار ادبی ملک الشعرا بهار در يک صد سال اخير اشاره کرد.
به گفته آقای عابدی، ملک الشعرا بهار به لحاظ توانايی ادبی در مقايسه با ديگر شاعران سنت گرای معاصر، ازهمه پيشروتر است.
کاميار عابدی گفت:« ملک الشعرا بهار از معدود کسانی بوده است که توانست بخش عمده ای از سنت های ادبی را به شکلی اندام وار جذب و به يک شکل برون داد آفرينشی احيا کند.»
آقای عابدی افزود:«ملک الشعرا بهار در حوزه تاريخ سياسی ايران هم به دليل مبارزاتی که از دوره مشروطه در راه اصلاحات و تجدد اجتماعی و سياسی انجام داد، شخصيتی شناخته شده، تاثير گذار و بسيار برجسته به شمار می آيد. او يک چهره فرهيخته، اما در عين حال اجتماعی و سياسی در آن دوره و يک تجدد گرای ايران دوست و البته خرد گرا بود که اين نکته چه در فعاليت های سياسی و چه در شعرهايش، تا حد زيادی انعکاس پيدا کرده است.»
ملک الشعرا بهار، آبان ماه سال ۱۲۶۵ در مشهد متولد شد. او در ۴ سالگی فارسی و عربی را نزد پدر و زن عمويش آموخت و از هفت سالگی سرودن شعر را آغاز کرد .
ملک الشعرا بهار از چهارده سالگی به همراه پدرش در مجامع آزادی خواهان حضور يافت و از همان زمان مشروطه و آزادی دغدغه اصلی زندگی اش شد.
او نخستين مقالات سياسی اجتماعی اش را در روزنامه طوس و ساير نشريات با امضای «م - بهار» منتشر کرد و همزمان توانست سروده هايش را با خواسته های ملی هماهنگ و منتشر کند.
از ماندگارترين تصنيف های او می توان به تصنيف «مرغ سحر» اشاره کرد که اولين بار با آهنگ مرتضی نی داوود و صدای قمرالملوک وزيری پخش شد و خيلی زود در ميان مردم مقبوليت يافت و به تدريج به يک سرود ملی - سياسی تبديل شد.
