جشنواره کن به نیمه راه خود رسیده و تا امروز، دو فيلم در بخش مسابقه حسابی نظر منتقدها را جلب کرده اند: تريلر هيجان آور کلينت ايستوود که آنجلينا جولی در آن بازی می کند و يک فيلم عجيب که پای سبک تازه ای را به کن باز کرده و يک «انيميشن مستند» است.
از روز ۱۴ می که جشنواره کن افتتاح شده تا امروز، فيلم کلينت ايستوود با روايت به ظاهر کليشه ای «مادر در جست و جوی فرزند گم شده»، توانسته بيشترين تحسين ها را از سوی منتقدين برانگيزد.
اين فيلم به نام Changeling روز سه شنبه در يازده سالن سينما در جشنواره کن به نمايش در آمد.
فيلم Changeling بر اساس يک ماجرای واقعی که در دهه ۲۰ ميلادی در کاليفرنيا رخ داده ساخته شده و به نوشته خبرگزاری فرانسه، روايتی تکان دهنده از فساد، ناتوانی و زد و بندهای پليس در آن به نمايش در آمده؛ فيلمی که به گفته پاره ای منتقدان، مرزهای فيلم داستانی و فيلم مستند در آن کمرنگ شده اند.
کريک هانيکات، مننتقد ارشد نشريه هاليوود ريپورتر به خبرگزاری فرانسه گفت: «کيفيت فيلم در سطح خوبی است. ولی آنها به شکل بی رحمانه ای عبوس بودند. راه سختی پيش روی بسياری از ما منتقدان قرار داده شده!»
خبرگزاری فرانسه در گزارش خود یادآوری کرده که اين هفته، جشنواره کن پر بود از قتل، تجاوز، مادر تنها و حتی پشت پرده صنعت پورنوگرافی!
برنده عالی ترين جايزه جشنواره کن يا همان «نخل طلای» رويايی، روز يکشنبه هفته آینده روشن خواهد شد و وظيفه انتخاب اين برنده نيز بر دوش هيئت داورانی است که شان پن جنجالی آن را هدايت می کند.
- «والس با بشير، به آسانی می تواند به يکی از قدرتمندترين پيام های اين دوره کن بدل شود و خود را بر صدر فيلم های جنگ های قوميتی بنشاند.»
و البته يکی از ۹ عضو اين هيئت داوران، هنرمندی ايرانی تبار است که اين روزها به يک هنرمند بين المللی و سرشناس بدل شده: مرجان ساتراپی.
شان پن، رييس اين دوره هيئت داوران جشنواره کن، هيچ گاه تمايلات سياسی خود را پنهان نکرده و از جمله منتقدان سرسخت جرج بوش، رييس جمهوری آمريکا است. همين سابقه سياسی آقای پن موجب شده تا فيلم سياسی و عجيب يک کارگردان اسرائيلی در اين جشنواره، در نظر برخی منتقدان فيلم مهمی باشد.
فيلم والس با بشير، روايتی است انيميشن از کشتار خونين فلسطينيان در سال ۱۹۸۲ ميلادی در جنگ داخلی لبنان که با حمایت ارتش اسرائیل انجام شد.
نام اين اردوگاه ها برای ايرانيان بسيار آشنا است: «صبرا و شتيلا»، چون دست بر قضا در ايران نيز بسياری از هنرمندان عموما نزديک به دولت، کشتار در اردوگاه های «صبرا و شتيلا» را به دستمايه آثار هنری – چه آثار نمايشی و چه ادبی – بدل کرده اند. هر چند که هيچ کدام از این آثار به اندازه فيلم کارگردان اسرائيلی توجه جهانيان را جلب نکردند.
اما اين بار نام های «صبرا و شتيلا»، نه تنها در لا به لای بسياری خبرهای سينمايی ديده می شود، بلکه روش تازه آری فولمن، کارگردان اسرائيلی برای ساخت اين فيلم موجب شد تا توجه بسياری از منتقدان نيز به فيلم «والس با بشير» جلب شود.
آقای فولمن برای تهيه اين فيلم که روايت مستند اين کشتار است، واقعه را به انيميشن بدل کرده است.
نشريه اسکرين Screen در باره اين فيلم اسرائيلی نوشته است: «والس با بشير، به آسانی می تواند به يکی از قدرتمندترين پيام های اين دوره کن بدل شود و خود را بر صدر فيلم های جنگ های قوميتی بنشاند.»
اين نخستين بار است که هيئت انتخاب جشنواره کن، يک «انيميشن مستند» را به بخش مسابقه راه داده است و بر اساس نشست های روزانه منتقدان که در آن فيلم های هر روز بررسی می شوند، والس با بشير به عنوان يکی از بخت های اصلی نخل طلا معرفی شده است.
امانوئل بوردو، از منتقدان مجله سينمايی و با نفوذ کايه دو سينما در فرانسه نيز اين فيلم را تا امروز به عنوان بهترين فيلم بخش مسابقه امسال در کن انتخاب کرده است.
