تئو آنگلوپولوس، فيلمساز شهير يونانی و برنده نخل طلای جشنواره فيلم کن، در حال برنامه ريزی برای ساخت فيلم جديد خود به نام «غبار زمان» است.
در اين فيلم، آنگلوپولوس داستان کارگردانی را نقل می کند که از زندگی والدين خود فيلم می سازد و از اين طريق حال و گذشته را در هم می آميزد.
مؤسسه فيلم استان «نورد راين وست فالن» آلمان ضمن اظهار اين خبر اعلام کرد که با پرداخت ۷۵۰ هزار يورو در ساخت اين فيلم شرکت خواهد کرد.
بازگشت ستاره های فيلم های قبلی
تئو آنگلوپولوس حدود ۲۰ فيلم بلند سينمايی ساخته و نزديک به ۳۰۰ جايزه بين المللی دريافت کرده است که مهم ترين آن ها شير طلايی جشنواره ونيز در سال ۱۹۸۰ برای فيلم «اسکندر کبير»، جايزه بزرگ هيات داوران جشنواره کن در سال ۱۹۹۵ برای فيلم «نگاه خيره اوديسه» و نخل طلای جشنواره کن در سال ۱۹۹۸ برای فيلم «ابديت و يک روز» هستند.
قرار است فيلم «غبار زمان»، اثرجديد آنگلوپولوس، با حضور دو بازيگری که در فيلم های «ابديت و يک روز» و «نگاه خيره اوديسه» نقش های اصلی را ايفا کرده اند، ساخته شود.
برونو گنتز، بازيگر ۶۶ ساله سوئيسی که در فيلم موفق «ابديت و يک روز» نقش نويسنده ای مشهور را در آخرين روزهای حياتش ايفا می کرد؛ در فيلم جديد وی نيز بازی خواهد کرد.
برونو گنتز به خاطر بازی در فيلم های «دوست آمريکايی» و «آسمان بر فراز برلين»، هر دو از ساخته های ويم وندرس، فيلمساز آلمانی، در دهه ۷۰ ميلادی در سطح جهان مطرح شد.
يکی از بازی های درخشان برونو گنتز در فيلم «سقوط» (۲۰۰۴) ساخته اوليور هيرشبيگل و در نقش هيتلر در روزهای پايانی حکومت رايش سوم بود.
بازيگر ديگر «غبار زمان» هاروی کيتل است. اين بازيگر ۶۸ ساله آمريکايی پيش از اين در فيلم «نگاه
آنجلوپولوس برای فیلم «نگاه خیره ادویسه» جایزه ویژه هیات داوران جشنواره کن را دریافت کرد. خيره اوديسه» آنگلوپولوس نيز بازی کرده است.
کيتل در آن فيلم نقش فيلمسازی يونانی را بازی می کرد که پس از سال ها تبعيد، از آمريکا به سرزمين مادری و بحران زده خود بازمی گردد و در هزارتوی سفر خود، گذشته خود را بازمی يابد.
هاروی کيتل از زمره بازيگران آمريکايی است که علاوه بر ايفای نقش اصلی در فيلم ها، در نقش های کوتاهی نيز ظاهر شده است. از فيلم های مطرح ديگر او می توان از «راننده تاکسی» ساخته مارتين اسکورسيزی و «پيانو» ساخته جين کمپيون نام برد.
ديگر بازيگران فيلم جديد تئو آنگلوپولوس، ويلم دافو و والريا گولينو هستند.
شهرت ايرانی و سينمای منحصر به فرد تئو
تئو آنگلوپولوس ۷۲ ساله در دهه هفتاد خورشيدی با آثاری چون «گام معلق لک لک»، با بازی مارچلو ماسترويانی، بازيگر فقيد ايتاليايی، و «چشم اندازی در مه» که هر دو به زبان فارسی دوبله شده اند، در ايران به شهرت رسيد.
اين کارگردان مطرح در سال هفتاد و نه خورشيدی از سوی جشنواره فيلم فجر به ايران دعوت شد و در مراسم پايانی اين جشنواره در تالار وحدت تهران، از دستان عباس کيارستمی، مشهورترين کارگردان ايرانی در جهان، جايزه ويژه ای را دريافت کرد.
وی در سال های ۱۹۵۳ – ۱۹۵۷ در دانشگاه آتن حقوق تحصيل کرد و سپس به فرانسه رفت و در دانشگاه سوربن نزد کلود لوی اشتراوس، مردم شناس نامی، فلسفه خواند.
آنگلوپولوس در همان زمان شيفته سينمای فرانسه و به ويژه آثار ژان لوک گدار شد و سپس در دانشکده سينمايی ايدک به تحصيل سينما پرداخت، اما به دليل ديد مستقل سينمايی خود، پس از يک سال، ترک تحصيل کرد.
بعد از بازگشت به يونان در سال ۱۹۶۴، به عنوان روزنامه نگار و منتقد فيلم فعاليت کرد. نخستين فيلم کوتاه او در زمان ديکتاتوری نظامی يونان سانسور شد.
اولين فيلم بلند و حرفه ای وی «بازسازی» يا «رستاخيز يک جرم» نام دارد که در سن ۳۵ سالگی آن را ساخت. آنگلوپولوس پس از سقوط رژيم ديکتاتوری در فيلم های خود بيشتر به مسائل سياسی و انسانی پرداخت.
سينمای آنگلوپولوس ويژگی های منحصر به فردی دارد. او در فيلم های خود موضوعات انسانی چون مهاجرت، تبعيد و تنهايی را دستمايه قرار داده است. سکانس های آرام و طولانی با نگاهی شاعرانه به عناصر پيرامون، از وجه مشخصه های ديگر آثار اوست.
