آقای ويسل نويسنده بيش از ۴۰ کتاب است و همراه با همسر خود ماريون، بنيادی برای فعالیت های بشر دوستانه راه اندازی کرده است.
شما سه سال پيش از حمله به عراق به عنوان يک وظيفه انسانی حمايت کرديد . الان سه سال از سقوط رژيم صدام حسين و حمله به عراق می گذرد. حالا درباره آن چه نظری داريد؟
من چنين چيزی نگفتم...
چرا فکر می کنم گفتيد.
نه من گفتم از نابودی سلاح های کشتار جمعی در عراق حمايت می کنم .در آن زمان همه فکر می کردند عراق دارای سلاح های کشتار جمعی است و هيچ سرويس امنيتی نبود که بر اين باور نباشد. مسئله در آن زمان جنگ يا اشغال عراق نبود، مسئله نابود کردن يا نابود نکردن سلاح های کشتار جمعی بود .
و حالا نظر شما درباره حمله به عراق چيست؟
خوب مسلم است که فکر می کنم وضعيت در آنجا آشفته است. نظر من در آن زمان اين بود که بايد کماندوهايی را به عراق می فرستادند، بهترين کماندوهای آمريکا، بريتانيا يا حتی اسراييل را. کماندوها می رفتند شبانه سلاح های کشتار جمعی را نابود می کردند و صبح باز می گشتند بدون اينکه حتی يک نفر هم کشته شود. اما من که ژنرال نيستم و مسئله همين است.
پس فکر می کنيد که اشتباه بود روشی که پياده شد؟
ببينيد من نمی دانم که چه شد و چگونه صورت گرفت. من نمی توانم درباره آن قضاوت کنم اما مطمئنم که حتی آن کسانی که از چگونگی ماجرا آگاهند فکر می کنند می توانست طور ديگری باشد.
حال به ايران بپردازيم. در حال حاضر گفت و گوهايی درباره اعمال تحريم هايی عليه ايران در جريان است زيرا کشورهای غربی فکر می کنند که ايران به طور مخفيانه قصد دارد سلاح اتمی توليد کند. بسياری از ناظران معتقدند که تحريم های سازمان ملل باعث نخواهد شد ايران غنی سازی اورانيم را متوقف کند. درچنين صورتی آيا فکر می کنيد بايد عليه ايران اقدام نظامی صورت بگيرد؟
هنوز به آنجا نرسيده ايم. قبل از هر چيز می خواهم محمود احمدی نژاد ريس جمهوری ايران در سراسر جهان به عنوان عنصر نامطلوب اعلام شود زيرا او بزرگترين نفی کننده هولوکاست در جهان است و وی شخصی است که به طور آشکار گفته است که يکی از کشورهای عضو سازمان ملل يعنی اسراييل بايد نابود شود.
وقتی يک عضو سازمان ملل عضو ديگری را تهديد به نابودی می کند، آن کشور بايد از سازمان ملل اخراج شود. در نتيجه تا زماني که محمود احمدی نژاد رييس جمهوری ايران است، ايران بايد از اين سازمان اخراج شود.
اما خيلی ها معتقدند که آقای احمدی نژاد برای جلب افکار عمومی کشورهای عرب و نيز جلب حمایت همفکران خود چنين گفته هايی را به زبان می آورد و واقعا قصد نابودی اسراييل را ندارد.
از کجا می توان فهميد که واقعا منظورش چيست. من جزو نسلی هستم که چنين تهديدهايی را خيلی جدی می گيرد.
و حال درباره موضوع ديگری، شما درباره مسئله نسل کشی گفته ايد که سکوت بيننده بدتر است از ظلم ستمگر.
بدتر نيست اما فکر می کند سکوت بيننده به ستمگر کمک می کند و نه به قربانيان.
اخيرا از جهانيان خواستيد تا برای حفظ غيرنظاميان دارفور کمک کنند. آيا از اشتباهات گذشته درس گرفته ايم؟
نه متاسفانه.
پس هنوز بينندگان و تماشاچيانی بی تفاوت هستيم؟
بله بله در رواندا ۶۰۰ هزار تا ۸۰۰ هزار نفر کشته شدند، مرد و زن و کودک؛ زيرا ما تنها تماشا می کرديم.
پس چه کار بايد بکنيم؟
بايد فرياد بکشيم و داد بکشيم.
اما شما فرياد کشيديد...
فرياد کشيدم اما کسی گوش نکرد.
تجربه شما در جريان جنگ جهانی دوم باعث شد که شما در زمينه دفاع از حقوق بشر فعال شويد وبه مبارزه با بی عدالتی و نقض حقوق بشربپردازيد. چرا تنها ده سال پس از جنگ درباره تجربه تلخ خود و فتل عام خانواده تان و ساير يهوديان در اردوگاههای آلمان نازی صحبت کرديد؟
من عهد کرده بودم که ده سال صبر کنم قبل از اينکه اولين کتابم را بنويسم و در اين باره صحبت کنم. چرا؟ برای اينکه مطمئن نبودم که کلمات درست را برای بيان اين فاجعه پيدا خواهم کرد. حتی امروز مطمئن نيستم زياد کلمه ای برای بيان آن وجود ندارد.
