یوکیا آمانو، مدیرکل آژانس بینالمللی انرژی اتمی، روز جمعه در پایان کنفرانس ایمنی هستهای اعلام کرد که این کنفرانس به هدف نهایی خود دست یافته و راه را برای «چارچوبی جهانی» در ایمنی هستهای هموار خواهد کرد.
کنفرانس ایمنی هستهای که از دوشنبه تا جمعه هفته گذشته در شهر وین، مقر آژانس انرژی اتمی سازمان ملل، برگزار شد به بحث درباره موضوع ایمنی هستهای به دنبال فاجعه اتمی اخیر در ژاپن اختصاص داشت.
پس از زلزله ۱۱ ماه مارس و سونامی متعاقب آن که سه ماه پیش شمال ژاپن را درنوردید و تلفات و ضایعات فراوان به جای گذاشت، سه رآکتور در نیروگاه اتمی فوکوشیما داییچی آسیب جدی دید و به فاجعهای اتمی انجامید که کارشناسان آن را «بدترین حادثه اتمی» پس از حادثه چرنوبیل در اوکرایین توصیف کردهاند.
به دنبال این حادثه بود که بحث ایمنی هستهای کشورها بار دیگر به یکی از بحثهای روز تبدیل شد و حتی چند کشور اروپایی از جمله آلمان چندین نیروگاه اتمی خود را تعطیل یا در آستانه تعطیلی اعلام کردند.
به گفته یوکیا آمانو، مدیرکل آژانس بینالمللی انرژی اتمی، کنفرانسی که روز جمعه در وین به پایان رسید به تقویت «ایمنی هستهای و حفاظت مردم و محیط زیست از تشعشعات اتمی» کمک خواهد کرد.
آقای آمانو همچنین گفت که در این کنفرانس «مجموعهای از اقدامات برای بهبود ایمنی هستهای» برشمرده شده و بر تعهد کشورها بر اجرای تمام و کمال این اقدامات تاکید شده است.
تاکید بر تعهد کشورها به توجه فراوان به بحث ایمنی هستهای در حالی است که جمهوری اسلامی که با یک هیئت نمایندگی در کنفرانس هفته گذشته حاضر بود هنوز پیمان جهانی ایمنی هستهای را امضا نکرده است.
در همین زمینه فریدون عباسی، رئیس سازمان انرژی اتمی ایران، که در راس این هیئت در وین، پایتخت اتریش، حاضر بود روز سهشنبه دعوت آژانس بینالمللی برای پیوستن به پیمان ایمنی هسته ای را رد کرد.
آقای عباسی رسما اعلام کرد که ایران تنها زمانی به پیمان ایمنی هستهای میپیوندد که مناقشات بر سر برنامه هستهایاش با قدرتهای جهانی حل شده باشد.
ایران تنها کشور دارای برنامه و نیروگاه اتمی است که هنوز پیمان ایمنی هستهای را امضا نکرده است، پیمانی که پس از فاجعه هستهای نیروگاه فوکوشیمای ژاپن، در مرکز توجهات کشورهای هستهای قرار گرفته است.
پیمان ایمنی هستهای در سال ۱۹۹۶، ده سال پس از بروز فاجعه چرنوبیل، با هدف تقویت تدابیر ایمنی هستهای طراحی شد و تاکنون ۷۲ کشور جهان آن را امضا کردهاند.
کنفرانس ایمنی هستهای که از دوشنبه تا جمعه هفته گذشته در شهر وین، مقر آژانس انرژی اتمی سازمان ملل، برگزار شد به بحث درباره موضوع ایمنی هستهای به دنبال فاجعه اتمی اخیر در ژاپن اختصاص داشت.
پس از زلزله ۱۱ ماه مارس و سونامی متعاقب آن که سه ماه پیش شمال ژاپن را درنوردید و تلفات و ضایعات فراوان به جای گذاشت، سه رآکتور در نیروگاه اتمی فوکوشیما داییچی آسیب جدی دید و به فاجعهای اتمی انجامید که کارشناسان آن را «بدترین حادثه اتمی» پس از حادثه چرنوبیل در اوکرایین توصیف کردهاند.
به دنبال این حادثه بود که بحث ایمنی هستهای کشورها بار دیگر به یکی از بحثهای روز تبدیل شد و حتی چند کشور اروپایی از جمله آلمان چندین نیروگاه اتمی خود را تعطیل یا در آستانه تعطیلی اعلام کردند.
به گفته یوکیا آمانو، مدیرکل آژانس بینالمللی انرژی اتمی، کنفرانسی که روز جمعه در وین به پایان رسید به تقویت «ایمنی هستهای و حفاظت مردم و محیط زیست از تشعشعات اتمی» کمک خواهد کرد.
آقای آمانو همچنین گفت که در این کنفرانس «مجموعهای از اقدامات برای بهبود ایمنی هستهای» برشمرده شده و بر تعهد کشورها بر اجرای تمام و کمال این اقدامات تاکید شده است.
تاکید بر تعهد کشورها به توجه فراوان به بحث ایمنی هستهای در حالی است که جمهوری اسلامی که با یک هیئت نمایندگی در کنفرانس هفته گذشته حاضر بود هنوز پیمان جهانی ایمنی هستهای را امضا نکرده است.
در همین زمینه فریدون عباسی، رئیس سازمان انرژی اتمی ایران، که در راس این هیئت در وین، پایتخت اتریش، حاضر بود روز سهشنبه دعوت آژانس بینالمللی برای پیوستن به پیمان ایمنی هسته ای را رد کرد.
آقای عباسی رسما اعلام کرد که ایران تنها زمانی به پیمان ایمنی هستهای میپیوندد که مناقشات بر سر برنامه هستهایاش با قدرتهای جهانی حل شده باشد.
ایران تنها کشور دارای برنامه و نیروگاه اتمی است که هنوز پیمان ایمنی هستهای را امضا نکرده است، پیمانی که پس از فاجعه هستهای نیروگاه فوکوشیمای ژاپن، در مرکز توجهات کشورهای هستهای قرار گرفته است.
پیمان ایمنی هستهای در سال ۱۹۹۶، ده سال پس از بروز فاجعه چرنوبیل، با هدف تقویت تدابیر ایمنی هستهای طراحی شد و تاکنون ۷۲ کشور جهان آن را امضا کردهاند.