در دومين روز هفتاد و يکمين دوره جشنواره فيلم ونيز، نوبت نمايندگان جريان رسمی سينمای داخل ايران بود تا در اين جشنواره به نمايش درآيند.
فيلم «قصه ها» ساخته رخشان بنی اعتماد در بخش اصلی (مسابقه) اکران شد و فيلم «ملبورن» ساخته نيما جاويدی در بخش هفته منتقدان. در اين ميان نمايش فيلم قصه ها به دليل حضورش در بخش مسابقه، با استقبال بيشتری همراه بود.
اين فيلم که سال ۱۳۹۰ ساخته شده، روايتی است از وضعيت و حال و روز شخصيت های فيلم های قبلی خانم بنی اعتماد در اين سال.
بسياری از شخصيت های فيلم های قبلی اين کارگردان شناخته شده سينمای اجتماعی ايران از جمله نوبرِ فيلم «روسری آبی»، عباس و طوبای فيلم «زير پوست شهر» و آقای حليمی فيلم «خارج از محدوده» اغلب با بازی همان بازيگران در فيلم حضور دارند که بر مبنای قطعه داستان های مجزا برخوردهايی با هم دارند و کارگردان بر مبنای ساختار نيمه اپيزوديک در زمان های مختلف روايتی از آنها ارائه می دهد. نگاه فيلمساز به اين شخصيت ها اما چندان خوش بينانه نيست.
تقريبا تمام آنها درگير مشکلاتی سخت تر و پيچيده تر از گذشته هستند و وضعيت زندگی آنها بهبود چندانی نسبت به زمان گذشته نکرده است. قصه ها با اشاره آشکاری به روايت داستانش در زمان پس از انتخابات سال ۸۸، تاحدودی از تبعات آن اتفاق بر برخی شخصيت های فيلم صحبت می کند و حضور مستندسازی در ميان شخصيت هايش که همواره برای ثبت اتفاقات با محدوديت هايی درگير هست، يادآور خود فيلمساز است.
انبوه اين اشاره ها و ارجاعات به فيلم ها و وقايع ديگر شاید تاحدودی برای بيننده ای که فيلم های قبلی فيلمساز را نديده بويژه تماشاگران خارجی کمی گيج کننده به نظر برسد، اما ساختار محکم فيلم و شيوه روايت گرايانه مستندگونه اش تماشاگر ناآشنا را هم تا پايان همراه نگه می دارد. هرچند با حضور رقبای قدرتمندی از کشورهای مختلف پيش بينی کسب جايزه برای فيلم بسيار سخت است.
قصه ها با آنکه سال گذشته پس از گذشت ۲ سال از ساختش در جشنواره فيلم فجر به نمايش درآمد، در ايران هنوز فرصت اکران عمومی نداشته است.
«ملبورن»؛ متاثر از فيلم های اصغر فرهادی
فيلم ديگر ايرانی نمايش داده شده در روز دوم جشنواره ساخته اول سازنده اش با نام «ملبورن» بود. کارگردان این فيلم نيما جاويدی است.
فيلمی که به واسطه نوع پرداخت و داستان و شخصيت هايش تا حدود زيادی يادآور فيلم های اصغر فرهادی فيلمساز تحسين شده سال های اخير ايران است. فيلم روايت ساعات پايانی حضور زوج جوانی در ايران است که راهی استراليا برای تحصيل و زندگی هستند.
وقوع اتفاقی هولناک آنها را درگير روند پايان ناپذيری از دروغ و پنهان کاری می کند. فيلم روايت پرانتقادی از عملکرد طبقه متوسط ايران امروز و مسوليت ناپديری بی پايان اين طبقه ارائه می دهد که به گفته سازنده اش پس از نمايش فيلم، اين مسوليت نپديرفتن نزد جوانان ايران بسيار رواج يافته است.باوجود شروع قابل قبول، فيلم در ادامه در روايت داستانش دچار کمبود و تکرار می شود اما در مجموع در ايجاد تنش و عصبيت ناشی از التهاب فضا موفق است.
در ادامه جشنواره روز جمعه فيلم ديگری از يک فيلمساز ايرانی تبار در بخش مسابقه به نمايش در می آيد. اين فيلم «۹۹ خانه» نام دارد و ساخته رامين بحرانی است. نام امير نادری فيلمساز قديمی ايرانی هم به عنوان يکی از نويسندگان فيلمنامه به چشم می خورد. ضمن اينکه اندرو گارفيلد بازيگر جديد نقش پيتر پارکر در سری فيلم های مرد عنکبوتی بازيگر اصلی اين فيلم است.
