در اینکه موضع رسمی رهبر جمهوری اسلامی انکار کشتار یهودیان در طی جنگ جهانی دوم است شک و تردیدی وجود ندارد. او به صراحت می‌گوید: «امروز در بسیاری از کشورهای غربی کسی جرأت ندارد که واقعه مجهولالحال هولوکاست را زیر سؤال ببرد.» (۲۷ شهریور ۱۳۹۱)؛ یا «در کشورهای اروپایی کسی جرئت نمی‌کند راجع به هولوکاست حرف بزند که معلوم نیست اصل این قضیّه واقعیّت دارد یا ندارد.» (۱ فروردین ۱۳۹۳) او از هولوکاست به عنوان افسانه (۱۸ اسفند ۱۳۹۰)، بهانهٔ غصب فلسطین، (۱۴ اسفند ۱۳۸۷) و حادثه‌ای پنداری (۱۸ اسفند ۱۳۹۰) یاد می‌کند.
نکات وی در مورد هولوکاست عینا به موضوعات مورد توجه برگزار کنندگان مسابقات و نمایشگاه‌های کارتونهای هولوکاست تبدیل شدند. ذیلا شش موضوع را در حول و حوش هولوکاست که برای رهبر جمهوری اسلامی و دیگراسلامگرایان مهم بوده با نمونه‌هایی از کارتونهای ارائه شده در نمایشگاه اول هولوکاست در ایران توضیح می‌دهم:
کشتار جمعی فلسطینیان
بخش قابل توجهی از کارتونهای نمایشگاه هولوکاست اصولا ربط مستقیمی با موضوع تاریخی هولوکاست ندارند بلکه اسرائیل را به عنوان دولتی که مشغول به کشتار جمعی فلسطینیان است معرفی می‌کند. پیام این آثار در واقع این است که یهودیان نه تنها کشتار جمعی نشده‌اند بلکه خود مشغول به کشتار جمعی هستند. در این کارتون‌ها بخش قابل توجهی از واقعیت که نفی همزیستی فلسطینیان و یهودیان از سوی بسیاری از گروه‌های فلسطینی است نادیده گرفته می‌شود. کارتون در اینجا نه تنها واقعیت را به شکل عریان و چنان که هست یا حداقل بخشی از واقعیت را به نمایش نمی‌گذارد بلکه آن را تحریف و وارونه می‌کند. کسانی که تاریخ بدانند هیچگاه نمی‌توانند آشویتس و غزه را با هم یکی بدانند.
صهیونیسم مساوی با نازیسم
دسته‌ای از کارتون‌ها از موضوع کشتار فرا‌تر رفته و صهیونیسم را مساوی با فاشیسم و نازیسم معرفی می‌کنند. این گونه آثار با قرار دادن ستارهٔ داوود در کنار سواستیکا تلاش می‌کنند از کنار هم گذاری به همسانی گذر کنند. اگر شباهتی میان این دو ایدئولوژی وجود داشت شاید این نوع کار خریدارانی پیدا می‌کرد اما اصل داستان بر یک تحریف تاریخی یا بدفهمی تاریخ عقاید و ایدئولوژی‌ها استوار است.
کشته شدن فلسطینیان توسط نیروهای اسرائیلی همواره با توجیه مبارزه با تروریسم انجام شده است و نه تمسک به هولوکاست.
توجیه موجودیت اسرائیل با هولوکاست
مضمون دسته‌ای دیگر از آثار شرکت داده شده در مسابقه و نمایش داده شده تمسک یهودیان به موضوع هولوکاست برای توجیه موجودیت و رفتارهای اسرائیل و فرار از انتقادات متوجه به این رژیم است. چنین رفتاری از سوی مقامات اسرائیلی و یهودیان مشاهده نشده است. انتقاد از دولت اسرائیل بیش از همه در داخل اسرائیل و توسط خود یهودیان انجام می‌گیرد و رسانه‌های دیگر کشور‌ها عمدتا انتقاداتی که توسط خود اسرائیلی‌ها به دولتشان می‌شود انعکاس می‌دهند. بخش قابل توجهی از انتقادات به دولت اسرائیل از منابع غربی و کشورهای متحد اسرائیل گرفته می‌شوند. آن‌ها برای انتقاد یا عدم انتقاد نیازی به تمسک به هولوکاست ندارند.
دروغ هولوکاست
برگزار کنندگان نمایشگاه در برابر انتقاداتی که از آن‌ها می‌شود می‌گویند هدف از مسابقه و نمایشگاه هولوکاست نفی این رویداد نبوده است. اما آثاری که آن‌ها برای مسابقه درنظر گرفته و نمایش داده‌اند بعضا نافی این رویداد است. سه تصویر زیر نمونه‌هایی از انتقال این پیام هستند. در کارتون اول دماغ مدعیان هولوکاست دراز کشیده شده تا دروغگویی آن‌ها را عیان سازد. در کارتون دوم نیز بطری هولوکاست یهودیان تهی است در حالی که بطری کشتار جمعی فلسطینیان پر است. کارتون سوم به صراحت هولوکاست را افسانه می‌نامد و هیتلر زبان یهودیان است.
دروغ آزادی بیان در غرب
این موضوع فرا‌تر از مسئله اسرائیل است. جمهوی اسلامی با استفاده از این موضوع می‌خواهد بگوید که دول و نهادهای مدنی غربی حق انتقاد از جمهوری اسلامی در سرکوب آزادی‌ها را ندارند. کارتونهای محمد و کارتونهای انکار هولوکاست دو موضوع کاملا مستقل در جوامع کامل متفاوت هستند.
کسانی که کارتونهای پیامبر اسلام را کشیده‌اند به تقدس هیچ دولت یا دینی باور نداشتند و انتشار این کارتون‌ها توسط دولت‌ها هدایت نمی‌شده است تا از آن معنای سیاسی خاصی بیرون کشید. اما کارتونهای هولوکاست هدف سیاسی خاصی را در جامعه‌ای دنبال می‌کنند که آزادی بیان در آن وجود ندارد و بخش دولتی (سپاه، سازمان تبلیغات اسلامی در پوشش موسسهٔ اوج یا سرچشمه) تامین کنندهٔ منابع مالی مسابقات و نمایشگاه‌های هولوکاست است. مقامات فرهنگی جمهوری اسلامی با کارتونهای هولوکاست در واقع می‌خواهند دو هدف را با یک تیر بزنند: نفی هولوکاست و ادعای آزادی بیان در ایران یا حداقل عدم مشروعیت غربیان در انتقاد از جمهوری اسلامی در موضوع حقوق بشر. هیچ از این دو مدعا با واقعیات روی زمین انطباق ندارد.
......................................................................................................
نظر نویسنده بازتاب دیدگاه رادیو فردا نیست.
