رضا دقتی، عکاس ایرانی ساکن فرانسه، یکی از مشهورترین عکاسان ایرانی است که تا همینک برنده جوایز مختلفی شده و برخی از عکس‌های او از انقلاب ایران و جنگ ایران و عراق بارها و بارها در معتبرترین نشریات جهانی منتشر شده است.
آخرین جایزه‌ای که به این عکاس معرروف رسیده جایزه مهم و مشهور «لوسی» است که طی مراسمی در تالار تئاتر مرکزی لينکلن، در شهر نيويورک به رضا دقتی هدیه شد.
اين جايزه، جایزه‌ای است سالیانه که در بخش‌های مختلف به عکاسان تعلق می‌گيرد. رضا دقتی زمان دریافت جایزه‌اش، خطاب به حاضران گفت که جایزه‌اش را تقدیم به هزاران ایرانی می‌کند که با تفلن‌های همراه خود تصاویر رخدادهای ایران را همچون سند و مدرکی ثبت کردند. آقای دقتی در ادامه به ویژه از «زن جوانی» یاد کرد که «در راه آزادی و عدالت گام برداشت» و جایزه خود را تقدیم به «ندا [آقا سلطان]» کرد.
رضا دقتی (وسط) در کنار عبد الله عبد الله -رقیب انتخاباتی کرزای- در افغانستان در جریان برپایی نمایشگاه ویژه و دائمی برای شاه مسعوداما در کنار جایزه معتبری که به رضا دقتی رسیده است، وی در کنار گروه دیگری از چهره‌های مشهور ایرانی ساکن خارج از کشور در «اعتصابی نمادین» برای «آزادی و دموکراسی» و در «همدردی با قربانيان تظاهرات عاشورای ١٣٨٨» شرکت کرده است.
این اعتصاب پس از سرکوبی خونین معترضان در روز عاشورا در کشورهای مختلف جهان آغاز شده است. این اعتصاب نمادین در روز جمعه گذشته رخ داد. در وبلاگ ویژه این اعتصاب از قول رضا دقتی می‌خوانیم: «روز جمعه سر کارم حاضر نخواهم شد اما این روز را به ارسال اطلاعات و اخبار از ایران به رسانه‌ها اختصاص می‌دهم...»
رضا دقتی در مورد اعتصاب نمادین ایرانیان خارج از کشور به رادیو فردا می‌گوید: در کل اعتصاب به معنای جلب توجه دیگران است وعلت این کار که به اعتقاد من بسیار پدیده جالبی است، مخصوصا در موردی که آقای (حمید) اکبری، استاد دانشگاه شیکاگو به راه انداخته، این است که بتوانیم توجه مردم را در شرایط مختلف به این فاجعه وحشتناکی که هم اکنون در ایران اتفاق می افتاد جلب کنیم.
البته این به معنای این نیست که ما در روزهای دیگر هم این کار را نکنیم . الان بسیاری از ایرانیان مقیم خارج از کشور هستند که روزانه چند ساعت از وقتشان را برای این امر اختصاص می‌دهند که بتوانند صدای هموطنانشان را که در دام افتاده اند در این زندان بزرگی که نامش ایران است به گوش مردم جهان برسانند.
من هم به غیر ازکار روزانه ای که همیشه می‌کنم خواستم که امروز هم به طور نمادین در این مسئله شریک باشم.
برای محل کارتان توضیح داده اید که به چه دلیل اعتصاب می‌کنید؟ واکنش آنها چه بوده است. آیا موافقت می‌شود که مثلا شما به عنوان کسی که در دانشگاه کار می‌کنید نخواهید سر کلاس حاضر شوید و تدریس کنید؟
صد در صد. مخصوصا اعتصاب امری است که در فرانسه به عنوان حق و حقوق مسلم همه شناخته شده است. بسیاری از مسائل کشور فرانسه برای رسیدن به این حد از دموکراسی که الان وجود دارد، از طریق همین اعتصابات بوده است. بنابر این بسیار مورد قبول همه بوده و هست و هیچ مشکلی هم برای این مسئله نداشته ایم.
شما اطلاع دارید که چه تعداد افرادی روز جمعه دست به این اقدام نمادین زده اند؟ و این افراد از چه کشورهایی هستند؟
تعدادی که به آقای اکبری جواب مثبت داده بودند و اسامی آنها در نامه ایشان و در وبلاگشان وجود دارد (وبلاگ اعتصاب 'رادیو فردا مسئول محتوای رسانه‌های اینترنتی دیگر نیست') تا جایی که من خبر دارم چند صد نفر بوده اند. که تا به حال با ایشان تماس گرفته اند و استقبال کرده اند. اما به نظر من مسئله تعداد مهم نیست. حتی اگر یک نفر هم این کار را به عنوان یک حرکت سمبلیک انجام دهد، همین سر و صدایی که ایجاد خواهد کرد مهم است.
شما فکر می‌کنید واقعا این حرکت می‌تواند در رساندن صدای معترضان به جامعه بین‌المللی موثر باشد؟
در شرایط امروز نظر به اینکه فاجعه ای که امروز در ایران دارد اتفاق می افتد بسیار دردناک است و مردم ایران متاسفانه دارند سیاه‌ترین دوران تاریخ این کشور را تجربه می‌کنند. هر کاری و عملی که بشود با آن صدای مردم را به گوش افکار بین‌المللی رساند مهم است.
چرا که به هیچ وجه این حکومت غیر انسانی نباید فکر کند که دور ایران را خط کشیده است و هر کاری که دلش بخواهد می‌تواند بکند بدون اینکه مردم جهان و جهانیان اعتراضی بکنند. و این مسئله تا پایان این رژیم ادامه خواهد داشت.
آقای دقتی، شما چه برنامه‌های دیگری در همین رابطه برای آینده دارید؟
از جمله کارهای که من در گذشته انجام دادم پخش عکس ندا آقاسلطان در سطح وسیعی در تجمعات دو شهر پاریس و نیویورک بود. در این تجمعات چند صد نفر ایرانی در مقابل جاهای مهم این دو شهر جمع شدند . یکی در مقابل برج ایفل در پاریس که پانصد نفر تجمع کردند و تمام آنها تصویر ندا را داشتند که جلوی صورتشان این عکس پخش می‌شد و شعار « ما همه یک صدائیم . ما همه یک نداییم» سر داده شده بود. تصمیم دارم این برنامه را در شهرهای مختلف دنیا هم برنامه‌ریزی کنم.
آخرین جایزه‌ای که به این عکاس معرروف رسیده جایزه مهم و مشهور «لوسی» است که طی مراسمی در تالار تئاتر مرکزی لينکلن، در شهر نيويورک به رضا دقتی هدیه شد.
اين جايزه، جایزه‌ای است سالیانه که در بخش‌های مختلف به عکاسان تعلق می‌گيرد. رضا دقتی زمان دریافت جایزه‌اش، خطاب به حاضران گفت که جایزه‌اش را تقدیم به هزاران ایرانی می‌کند که با تفلن‌های همراه خود تصاویر رخدادهای ایران را همچون سند و مدرکی ثبت کردند. آقای دقتی در ادامه به ویژه از «زن جوانی» یاد کرد که «در راه آزادی و عدالت گام برداشت» و جایزه خود را تقدیم به «ندا [آقا سلطان]» کرد.
این اعتصاب پس از سرکوبی خونین معترضان در روز عاشورا در کشورهای مختلف جهان آغاز شده است. این اعتصاب نمادین در روز جمعه گذشته رخ داد. در وبلاگ ویژه این اعتصاب از قول رضا دقتی می‌خوانیم: «روز جمعه سر کارم حاضر نخواهم شد اما این روز را به ارسال اطلاعات و اخبار از ایران به رسانه‌ها اختصاص می‌دهم...»
رضا دقتی در مورد اعتصاب نمادین ایرانیان خارج از کشور به رادیو فردا می‌گوید: در کل اعتصاب به معنای جلب توجه دیگران است وعلت این کار که به اعتقاد من بسیار پدیده جالبی است، مخصوصا در موردی که آقای (حمید) اکبری، استاد دانشگاه شیکاگو به راه انداخته، این است که بتوانیم توجه مردم را در شرایط مختلف به این فاجعه وحشتناکی که هم اکنون در ایران اتفاق می افتاد جلب کنیم.
البته این به معنای این نیست که ما در روزهای دیگر هم این کار را نکنیم . الان بسیاری از ایرانیان مقیم خارج از کشور هستند که روزانه چند ساعت از وقتشان را برای این امر اختصاص می‌دهند که بتوانند صدای هموطنانشان را که در دام افتاده اند در این زندان بزرگی که نامش ایران است به گوش مردم جهان برسانند.
من هم به غیر ازکار روزانه ای که همیشه می‌کنم خواستم که امروز هم به طور نمادین در این مسئله شریک باشم.
صد در صد. مخصوصا اعتصاب امری است که در فرانسه به عنوان حق و حقوق مسلم همه شناخته شده است. بسیاری از مسائل کشور فرانسه برای رسیدن به این حد از دموکراسی که الان وجود دارد، از طریق همین اعتصابات بوده است. بنابر این بسیار مورد قبول همه بوده و هست و هیچ مشکلی هم برای این مسئله نداشته ایم.
شما اطلاع دارید که چه تعداد افرادی روز جمعه دست به این اقدام نمادین زده اند؟ و این افراد از چه کشورهایی هستند؟
تعدادی که به آقای اکبری جواب مثبت داده بودند و اسامی آنها در نامه ایشان و در وبلاگشان وجود دارد (وبلاگ اعتصاب 'رادیو فردا مسئول محتوای رسانه‌های اینترنتی دیگر نیست') تا جایی که من خبر دارم چند صد نفر بوده اند. که تا به حال با ایشان تماس گرفته اند و استقبال کرده اند. اما به نظر من مسئله تعداد مهم نیست. حتی اگر یک نفر هم این کار را به عنوان یک حرکت سمبلیک انجام دهد، همین سر و صدایی که ایجاد خواهد کرد مهم است.
شما فکر می‌کنید واقعا این حرکت می‌تواند در رساندن صدای معترضان به جامعه بین‌المللی موثر باشد؟
در شرایط امروز نظر به اینکه فاجعه ای که امروز در ایران دارد اتفاق می افتد بسیار دردناک است و مردم ایران متاسفانه دارند سیاه‌ترین دوران تاریخ این کشور را تجربه می‌کنند. هر کاری و عملی که بشود با آن صدای مردم را به گوش افکار بین‌المللی رساند مهم است.
چرا که به هیچ وجه این حکومت غیر انسانی نباید فکر کند که دور ایران را خط کشیده است و هر کاری که دلش بخواهد می‌تواند بکند بدون اینکه مردم جهان و جهانیان اعتراضی بکنند. و این مسئله تا پایان این رژیم ادامه خواهد داشت.
آقای دقتی، شما چه برنامه‌های دیگری در همین رابطه برای آینده دارید؟
از جمله کارهای که من در گذشته انجام دادم پخش عکس ندا آقاسلطان در سطح وسیعی در تجمعات دو شهر پاریس و نیویورک بود. در این تجمعات چند صد نفر ایرانی در مقابل جاهای مهم این دو شهر جمع شدند . یکی در مقابل برج ایفل در پاریس که پانصد نفر تجمع کردند و تمام آنها تصویر ندا را داشتند که جلوی صورتشان این عکس پخش می‌شد و شعار « ما همه یک صدائیم . ما همه یک نداییم» سر داده شده بود. تصمیم دارم این برنامه را در شهرهای مختلف دنیا هم برنامه‌ریزی کنم.
