روزنامه گاردین روز جمعه در مطلبی به ویژگی های این دوره انتخابات ریاست جمهوری در ایران پرداخته و نتایج احتمالی آن را برای تنظیم رابطه غرب با ایران بررسی می‌کند.
گاردین می‌نویسد که شهرتهران در روزهای قبل از برگزاری رای گیری شاهد مناظر و حوادث بی سابقه ای بوده است؛ جمعیت هواداران نامزدهای رقیب روزها در مرکز این شهر به قدرت نمایی مشغول بوده اند. دو نامزد اصلی در مناظره تلویزیونی خود در برابر ۵۰ میلیون تماشاچی با حملات شدید لفظی یکدیگر را کوبیدند.
محمود احمدی نژاد رئیس جمهور فعلی علاوه بر حمله و متهم کردن رقیب اصلی خود میر حسین موسوی و همسر وی زهرا رهنورد، یکی از نیرومندترین سیاستمداران در جمهوری اسلامی یعنی هاشمی رفسنجانی را به اختلاس و دزدی میلیاردها دلار از اموال دولتی متهم کرد و گفت که وی معرکه گردان کارزار انتخابتی رقبای اوست. شدت این حملات در حدی بود که آقای رفسنجانی در نامه ای سرگشاده به آیت الله خامنه ای رهبر ایران از وی خواست که در این ماجرا دخالت کند.
روزنامه گاردین مجموعه این حوادث را یک جنب و جوش سیاسی می‌داند که هیچ کشوری در منطقه خلیج فارس توان به راه انداختن آن را ندارد. اما این سئوال را مطرح می‌کند که آیا این حوادث نشانگر تحولات عمیق تری است؟ آیا جمهوری اسلامی ایران آن طور که برخی تصور می‌کنند در حال عبور از یک انقلاب مخملی است؟ گاردین توصیه می‌کند که باید از قضاوت های عجولانه پرهیز کرد.
به اعتقاد تحلیلگر گاردین نظرسنجی ها نشان می‌دهند که محبوبیت محمود احمدی نژاد رئیس جمهور فعلی ممکن است کاهش یافته باشد ولی او کاملا شکست نخورده است. مدت کوتاهی قبل از برگزاری انتخابات آقای احمدی نژاد حقوق و مزایای بخش اعظم کارکنان دولت، بازنشسته ها و افراد معلول را افزایش داد. به نوشته گاردین آقای احمدی نژاد به عنوان «قهرمان فقرا» معروف است هر چند که سیاست های دولت وی برای این اقشار فاجعه بار بوده و افزایش شدید نرخ بیکاری و تورم را به ارمغان آورده است.
آز آن طرف میرحسین موسوی بیشتر از سوی طبقه متوسط تحصیلکرده، جوانان و زنان حمایت می‌شود. گاردین می نویسد: او نخست وزیر سال های جنگ ایران و عراق است که کارنامه خوبی در مدیریت اقتصادی آن کشور در آن دوره دارد. اما باید توجه داشت که در محافل اصلی قدرت در ایران ممکن است بسیاری با هاشمی رفسنجانی که حاملی اصلی اصلاح طلبان است مخالف باشند. با توجه به مجموعه این عوامل رقابت فعلی بین دو نامزد اصلی شاید صریح ترین و عمیق ترین رقابت بین جناحهای رقیب در تاریخ جمهوری اسلامی ایران باشد.
روزنامه گاردین در بخش دوم این مطلب به تاثیرات پیروزی هر جناح و هر نامزد بر مناسبات ایران با غرب می‌پردازد . این روزنامه اشاره می‌کند که علاوه بر محمود احمدی نژاد و میرحسین موسوی دو نامزد دیگر در این رقابت ها حضور دارند و نباید فراموش کرد که نتیجه رای گیری ممکن است به دور دوم بیانجامد. نتیجه انتخابات هر چه که باشد آیت الله خامنه ای رهبر ایران کماکان قدرت اصلی را در دست خواهد داشت و ایران کماکان غنی سازی اورانیوم را حق ذاتی و مشروع خود می‌داند.
گاردین اشاره می‌کند معلوم نیست که تحت ریاست جمهوری فردی میانه رو مذاکره با آمریکا ساده تر باشد. اتفاقا خلاف این حالت ممکن است اتفاق بیافتد. اگر فرض بر این است که تصمیم گیری اصلی در دست رهبر ایران و مراکز قدرت دیگری است در آن حالت چهره ای نرم و معقول تر در مقام ریاست جمهوری برای پیش بردن برنامه های اتمی‌ایران در خفا بهتر عمل خواهد کرد.
روزنامه گاردین در اشاره به فضای نسبتا باز سیاسی در روزهای اخیر در ایران می‌نویسد که معمولا هر انتخاباتی یک نوع امید یا تحول کاذبی را ایجاد می‌کند. به مدت چند هفته نیروهای امنیتی و پلیس منکرات ممکن است مردم را به حال خود رها کرده باشند اما همه این ابزارهای کنترل و سرکوب به مجرد پایان رای گیری ها باز می‌گردند.
گاردین تاکید می‌کند که البته این به آن معنا نیست که نباید از اصلاح طلبان حمایت کرد ولی این کار باید به شکلی انجام شود که اهداف و تلاش های آنها را به مخاطره نیاندازد.
گاردین در پایان هشدار می دهد که در برخورد با تحولات سیاسی ایران نباید از شیوه هایی نظیر دیدگاه بنیامين نتان یاهو نخست وزیر اسرائیل تبعیت کرد. به اعتقاد گاردین یک چنین روش و تحلیلی فقط باعث افزایش تنش در منطقه شده و در نهایت آب به آسیاب افرادی مثل محمود احمدی نژاد خواهد ریخت.
گاردین می‌نویسد که شهرتهران در روزهای قبل از برگزاری رای گیری شاهد مناظر و حوادث بی سابقه ای بوده است؛ جمعیت هواداران نامزدهای رقیب روزها در مرکز این شهر به قدرت نمایی مشغول بوده اند. دو نامزد اصلی در مناظره تلویزیونی خود در برابر ۵۰ میلیون تماشاچی با حملات شدید لفظی یکدیگر را کوبیدند.
محمود احمدی نژاد رئیس جمهور فعلی علاوه بر حمله و متهم کردن رقیب اصلی خود میر حسین موسوی و همسر وی زهرا رهنورد، یکی از نیرومندترین سیاستمداران در جمهوری اسلامی یعنی هاشمی رفسنجانی را به اختلاس و دزدی میلیاردها دلار از اموال دولتی متهم کرد و گفت که وی معرکه گردان کارزار انتخابتی رقبای اوست. شدت این حملات در حدی بود که آقای رفسنجانی در نامه ای سرگشاده به آیت الله خامنه ای رهبر ایران از وی خواست که در این ماجرا دخالت کند.
روزنامه گاردین مجموعه این حوادث را یک جنب و جوش سیاسی می‌داند که هیچ کشوری در منطقه خلیج فارس توان به راه انداختن آن را ندارد. اما این سئوال را مطرح می‌کند که آیا این حوادث نشانگر تحولات عمیق تری است؟ آیا جمهوری اسلامی ایران آن طور که برخی تصور می‌کنند در حال عبور از یک انقلاب مخملی است؟ گاردین توصیه می‌کند که باید از قضاوت های عجولانه پرهیز کرد.
به اعتقاد تحلیلگر گاردین نظرسنجی ها نشان می‌دهند که محبوبیت محمود احمدی نژاد رئیس جمهور فعلی ممکن است کاهش یافته باشد ولی او کاملا شکست نخورده است. مدت کوتاهی قبل از برگزاری انتخابات آقای احمدی نژاد حقوق و مزایای بخش اعظم کارکنان دولت، بازنشسته ها و افراد معلول را افزایش داد. به نوشته گاردین آقای احمدی نژاد به عنوان «قهرمان فقرا» معروف است هر چند که سیاست های دولت وی برای این اقشار فاجعه بار بوده و افزایش شدید نرخ بیکاری و تورم را به ارمغان آورده است.
آز آن طرف میرحسین موسوی بیشتر از سوی طبقه متوسط تحصیلکرده، جوانان و زنان حمایت می‌شود. گاردین می نویسد: او نخست وزیر سال های جنگ ایران و عراق است که کارنامه خوبی در مدیریت اقتصادی آن کشور در آن دوره دارد. اما باید توجه داشت که در محافل اصلی قدرت در ایران ممکن است بسیاری با هاشمی رفسنجانی که حاملی اصلی اصلاح طلبان است مخالف باشند. با توجه به مجموعه این عوامل رقابت فعلی بین دو نامزد اصلی شاید صریح ترین و عمیق ترین رقابت بین جناحهای رقیب در تاریخ جمهوری اسلامی ایران باشد.
روزنامه گاردین در بخش دوم این مطلب به تاثیرات پیروزی هر جناح و هر نامزد بر مناسبات ایران با غرب می‌پردازد . این روزنامه اشاره می‌کند که علاوه بر محمود احمدی نژاد و میرحسین موسوی دو نامزد دیگر در این رقابت ها حضور دارند و نباید فراموش کرد که نتیجه رای گیری ممکن است به دور دوم بیانجامد. نتیجه انتخابات هر چه که باشد آیت الله خامنه ای رهبر ایران کماکان قدرت اصلی را در دست خواهد داشت و ایران کماکان غنی سازی اورانیوم را حق ذاتی و مشروع خود می‌داند.
گاردین اشاره می‌کند معلوم نیست که تحت ریاست جمهوری فردی میانه رو مذاکره با آمریکا ساده تر باشد. اتفاقا خلاف این حالت ممکن است اتفاق بیافتد. اگر فرض بر این است که تصمیم گیری اصلی در دست رهبر ایران و مراکز قدرت دیگری است در آن حالت چهره ای نرم و معقول تر در مقام ریاست جمهوری برای پیش بردن برنامه های اتمی‌ایران در خفا بهتر عمل خواهد کرد.
روزنامه گاردین در اشاره به فضای نسبتا باز سیاسی در روزهای اخیر در ایران می‌نویسد که معمولا هر انتخاباتی یک نوع امید یا تحول کاذبی را ایجاد می‌کند. به مدت چند هفته نیروهای امنیتی و پلیس منکرات ممکن است مردم را به حال خود رها کرده باشند اما همه این ابزارهای کنترل و سرکوب به مجرد پایان رای گیری ها باز می‌گردند.
گاردین تاکید می‌کند که البته این به آن معنا نیست که نباید از اصلاح طلبان حمایت کرد ولی این کار باید به شکلی انجام شود که اهداف و تلاش های آنها را به مخاطره نیاندازد.
گاردین در پایان هشدار می دهد که در برخورد با تحولات سیاسی ایران نباید از شیوه هایی نظیر دیدگاه بنیامين نتان یاهو نخست وزیر اسرائیل تبعیت کرد. به اعتقاد گاردین یک چنین روش و تحلیلی فقط باعث افزایش تنش در منطقه شده و در نهایت آب به آسیاب افرادی مثل محمود احمدی نژاد خواهد ریخت.
