جمهوری اسلامی ایران روز یکشنبه اعلام کرد که از یک بمب افکن جدید بدون سرنشین رونمایی کرده است که قادر است تا برد یکهزار کیلومتری پرواز کرده و انواع مهمات را برای حمله به اهداف مورد نظر حمل کند.
محمود احمدی نژاد، رئيس جمهوری ايران، در مراسم رونمايی از اين جت خطاب به کشورهای غربی با اشاره به اين که «جمهوری اسلامی ديگر اجازه حکومت به يک مشت آدم بی سر و پا را نمی دهد»، تاکيد کرد حالا نوبت ايران است که بگويد «همه گزينه ها روی ميز است».
اما جت بدون سرنشين، دوربرد و بمب افکن چگونه هواپيمايی است که ايران می گويد صنعت هوايی اش به مرحله توليد آن رسيده است؟
خلبان امير کسروی، يکی از خلبانان قديمی ايرانی که سال هاست در کانادا در کمپانی بين المللی امنيت پرواز و آموزش خلبانی کار می کند، می گويد اين نوع تکنولوژی سال ها توسط آمريکا در عراق و افغانستان به کار برده شده و کاربردهای متفاوتی دارد.
وی می افزايد: « اين هواپيماها دو نقش متفاوت دارند، هم به عنوان بمب افکن می توان از آنها استفاده کرد و هم به عنوان وسايل نقشه برداری يا کسب خبر و فيلم برداری که معمولا از طريق ماهواره انجام می شود. اينها يک مرکز کنترل دارند در روی زمين و از سوی اتاقک فرماندهی اداره می شوند و از طريق ماهواره هايی که وجود دارد يعنی جی پی اس هر جايی بخواهند می توانند آنها را هدايت کنند».
برخی کارشناسان می گويند اين تکنولوژی در صنعت هوافضا جديد است اما مشکلات زيادی دارد که فعاليت آن را محدود کرده است.
خلبان کسروی در اين زمينه می گويد: « اولاً ميزان سوانح فضايی اين هواپيماهای بدون سرنشين بسيار زياد است، چون تکنولوژی آن جديد است و اشکالات اساسی دارد. اگر ايران توانسته به چنين تکنولوژی دست يابد در مراحل بسيار اوليه آن و دارای محدوديت های بسياری خواهد بود. استفاده از اين هواپيما به عنوان بمب افکن اين طور است که بايد روی کشور ديگری پرواز کند که خواه ناخواه در معرض ديد موشک ها و رادارها قرار می گيرد و به راحتی می توانند آن را رديابی کنند و روی هوا بزنند».
در عين حال به گفته اين خلبان، ايالات متحده آمريکا هم در شرايطی از اين جت ها استفاده می کند که زير نظر خودش و در فضايی است که کاملا بر آن مسلط است.
خلبان کسروی با اشاره به اين که فضای عراق و افغانستان کاملا در کنترل آمريکا است، می گويد: « از نظر پوشش راداری می دانند اين هواپيماها را کجا می فرستند، برای چه منظوری می فرستند و چه مدتی از آن استفاده می کنند و بعد برمی گردد. البته خيلی وقت ها هم ممکن است دچار سانحه شود يعنی کنترلش از دست خارج شود، چون اينها هواپيما به مفهومی که ما می شناسيم نيست که بدون اشکال پيش رود».
با اين حال سرتيپ احمد وحيدی، يک روز قبل از رونمايی از اين جت گفته بود «صنعت هوايی ايران به مرحله ای رسيده که کسی نمی تواند جلودار آن باشد» و اعلام کرده صنعت دفاعی ايران علاوه بر تامين نيازمندی های دفاعی کشور می تواند به بيش از ۵۰ کشور جهان هم صادرات داشته باشد.
بر اساس گزارش های خبرگزاری های دولتی ايران، اين جت تازه قادر است ضمن پرواز به اهداف دور دست مقادير قابل توجهی مواد منفجره را با خود حمل کرده و به سمت هدف مورد نظر پرتاب کند.
بر اساس همين گزارش ها مداومت پروازی بالا درمسافت های دوردست، سرعت بسيار بالا و توان انجام ماموريت های مختلف با اهداف گوناگون از ديگر قابليت های اين جت بمب افکن عنوان شده است.
اما به گفته خلبان کسروی حتی کشورهايی مانند ايالات متحده هم با توجه به محدوديت های مختلف اين تکنولوژی با آن کار می کنند: «اگر بخواهند چنين چيزی را به وجود بياورند،هواپيمای سنگينی خواهد بود که توان پروازی آن کمتر خواهد شد. بنابراين اين جت ها را برای اين می سازند که بتواند به مقصد خاصی برسد و بعد اطلاعاتی که به دست می آورند ممکن است ارزش بيشتری از خود هواپيمای بدون سرنشين داشته باشد. سرعت آن هم به حدی نيست که بخواهد مانور بدهد و از موشک هايی که به دنبالش می آيد فرار کند. اگر ايران برای دست يابی به چنين تکنولوژی کار را آغاز کرده است در مراحل بسيار ابتدايی آن قرار دارد و سال ها طول می کشد تا بتوانند از نظر تکنولوژی به مرحله ای برسند که جت ها قابل کنترل باشد حتی در فضای ايران که خطری برايشان وجود ندارد. ولی اگر بخواهند به آسمان کشورهای ديگر بفرستند با ساير هواپيماها هيچ فرقی ندارد و کاملاً قابل رديابی است و می توانند قبل از اين که وارد فضايی شود روی هوا آن را بزنند».
سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در بيانيه ای اعلام کرد در صورت حمله احتمالی، منافع دشمنان را در هر نقطه دلخواه هدف قرار می دهد.
محمود احمدی نژاد، رئيس جمهوری ايران، در مراسم رونمايی از اين جت خطاب به کشورهای غربی با اشاره به اين که «جمهوری اسلامی ديگر اجازه حکومت به يک مشت آدم بی سر و پا را نمی دهد»، تاکيد کرد حالا نوبت ايران است که بگويد «همه گزينه ها روی ميز است».
اما جت بدون سرنشين، دوربرد و بمب افکن چگونه هواپيمايی است که ايران می گويد صنعت هوايی اش به مرحله توليد آن رسيده است؟
خلبان امير کسروی، يکی از خلبانان قديمی ايرانی که سال هاست در کانادا در کمپانی بين المللی امنيت پرواز و آموزش خلبانی کار می کند، می گويد اين نوع تکنولوژی سال ها توسط آمريکا در عراق و افغانستان به کار برده شده و کاربردهای متفاوتی دارد.
وی می افزايد: « اين هواپيماها دو نقش متفاوت دارند، هم به عنوان بمب افکن می توان از آنها استفاده کرد و هم به عنوان وسايل نقشه برداری يا کسب خبر و فيلم برداری که معمولا از طريق ماهواره انجام می شود. اينها يک مرکز کنترل دارند در روی زمين و از سوی اتاقک فرماندهی اداره می شوند و از طريق ماهواره هايی که وجود دارد يعنی جی پی اس هر جايی بخواهند می توانند آنها را هدايت کنند».
برخی کارشناسان می گويند اين تکنولوژی در صنعت هوافضا جديد است اما مشکلات زيادی دارد که فعاليت آن را محدود کرده است.
خلبان کسروی در اين زمينه می گويد: « اولاً ميزان سوانح فضايی اين هواپيماهای بدون سرنشين بسيار زياد است، چون تکنولوژی آن جديد است و اشکالات اساسی دارد. اگر ايران توانسته به چنين تکنولوژی دست يابد در مراحل بسيار اوليه آن و دارای محدوديت های بسياری خواهد بود. استفاده از اين هواپيما به عنوان بمب افکن اين طور است که بايد روی کشور ديگری پرواز کند که خواه ناخواه در معرض ديد موشک ها و رادارها قرار می گيرد و به راحتی می توانند آن را رديابی کنند و روی هوا بزنند».
در عين حال به گفته اين خلبان، ايالات متحده آمريکا هم در شرايطی از اين جت ها استفاده می کند که زير نظر خودش و در فضايی است که کاملا بر آن مسلط است.
خلبان کسروی با اشاره به اين که فضای عراق و افغانستان کاملا در کنترل آمريکا است، می گويد: « از نظر پوشش راداری می دانند اين هواپيماها را کجا می فرستند، برای چه منظوری می فرستند و چه مدتی از آن استفاده می کنند و بعد برمی گردد. البته خيلی وقت ها هم ممکن است دچار سانحه شود يعنی کنترلش از دست خارج شود، چون اينها هواپيما به مفهومی که ما می شناسيم نيست که بدون اشکال پيش رود».
با اين حال سرتيپ احمد وحيدی، يک روز قبل از رونمايی از اين جت گفته بود «صنعت هوايی ايران به مرحله ای رسيده که کسی نمی تواند جلودار آن باشد» و اعلام کرده صنعت دفاعی ايران علاوه بر تامين نيازمندی های دفاعی کشور می تواند به بيش از ۵۰ کشور جهان هم صادرات داشته باشد.
بر اساس گزارش های خبرگزاری های دولتی ايران، اين جت تازه قادر است ضمن پرواز به اهداف دور دست مقادير قابل توجهی مواد منفجره را با خود حمل کرده و به سمت هدف مورد نظر پرتاب کند.
بر اساس همين گزارش ها مداومت پروازی بالا درمسافت های دوردست، سرعت بسيار بالا و توان انجام ماموريت های مختلف با اهداف گوناگون از ديگر قابليت های اين جت بمب افکن عنوان شده است.
اما به گفته خلبان کسروی حتی کشورهايی مانند ايالات متحده هم با توجه به محدوديت های مختلف اين تکنولوژی با آن کار می کنند: «اگر بخواهند چنين چيزی را به وجود بياورند،هواپيمای سنگينی خواهد بود که توان پروازی آن کمتر خواهد شد. بنابراين اين جت ها را برای اين می سازند که بتواند به مقصد خاصی برسد و بعد اطلاعاتی که به دست می آورند ممکن است ارزش بيشتری از خود هواپيمای بدون سرنشين داشته باشد. سرعت آن هم به حدی نيست که بخواهد مانور بدهد و از موشک هايی که به دنبالش می آيد فرار کند. اگر ايران برای دست يابی به چنين تکنولوژی کار را آغاز کرده است در مراحل بسيار ابتدايی آن قرار دارد و سال ها طول می کشد تا بتوانند از نظر تکنولوژی به مرحله ای برسند که جت ها قابل کنترل باشد حتی در فضای ايران که خطری برايشان وجود ندارد. ولی اگر بخواهند به آسمان کشورهای ديگر بفرستند با ساير هواپيماها هيچ فرقی ندارد و کاملاً قابل رديابی است و می توانند قبل از اين که وارد فضايی شود روی هوا آن را بزنند».
سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در بيانيه ای اعلام کرد در صورت حمله احتمالی، منافع دشمنان را در هر نقطه دلخواه هدف قرار می دهد.
