به دعوت «کمیته مستقل ضد سرکوب شهروندان ایرانی» شاخه پاریس، برای اعتراض به بازداشت‌ها، اعدام‌ها و سرکوب‌ها در ایران، شماری از ایرانیان مقیم پاریس در آغاز این هفته در میدان «تروکدروی» این شهر در برابر دیوان حقوق بشر تجمع کردند.
یکی از شعارهای عمده تظاهر کنندگان، اعتراض به اعدام احسان فتاحیان، فعال سیاسی کرد و توقف اعدام‌ها بود.
علیرضا، یکی از جوانان عضو کمیته مستقل ضد سرکوب شهروندان ایرانی به رادیو فردا درباره هدف‌های این گردهمایی می‌گوید: «اعدام احسان فتاحیان، فعال کرد، بحران عمیق حاکمیت را نشان می‌دهد که حتی قانون خودش را هم به تعلیق در می‌آورد و فقط می‌خواهد حضور خودش را با حک کردن خشم و کینه‌اش روی بدن افراد جامعه نشان دهد و در واقع قانونش هم به زور برهنه تبدیل شده که حیات انسان‌ها را نشانه گرفته است. ما در اینجا گرد آمده‌ایم تا مخالفت خودمان را با هرگونه تبعیض و هرگونه خشونت اعلام کنیم. ما اینجا با هر عقیده و مرامی و هر رنگ و نژادی کنار هم ایستاده‌ایم تا دیگر تنی به شکنجه سپرده نشود، تا دیگر سری بر دار نرود. ما آمده‌ایم تا حکم اعدام را محکوم کنیم و بگوییم که جنبش مردم ایران هدف اولش نقض خشونت است. در این راه، زبان ما، زبان گفت‌وگو است و تا روز رسیدن به هدف پای اهداف‌مان ایستاده‌ایم.»
سپیده فارسی، سینماگر، یکی دیگر از چهره‌های حاضر در این تظاهرات درباره اینکه به نظر او تظاهرکنندگان تا چه حد انگیزه خود را برای رساندن پیام معترضان داخل کشور حفظ کرده‌اند، به رادیو فردا می‌گوید: «نه اینکه «رای من کجاست» فراموش شده باشد ولی امروز آن‌قدر مسائل دیگر بعد از انتخابات پیش آمد که الان اضطرار فشار گذاشتن برای نقض حکم اعدام‌هاست، برای آزادی زندانیان سیاسی است، برای رسیدگی به اعتراض همه آن‌هایی که شکنجه شده‌اند، تجاوز شده‌اند...»
واکنش شهروندان اروپایی به این اعتراض‌ها چییست؟
سپده فارسی می‌گوید: «خب خیلی مهم است که هر کدام از اجتماع ایرانیان در هرکدام از شهرهای دنیا که هستند، صدای جنبش را منعکس کنند. ما صدای ایرانیان را منعکس می‌کنیم. ولی فکر می‌کنم موج اصلی باید از ایران بیاید. قطعاً کاری که اینجا می‌کنیم تاثیرگذار است اما همیشه وقتی غیر ایرانی از من می‌پرسد ایران چه خبر، چون اینجا را می‌بینند که ما چه کار می‌کنیم، اما سئوال اصلی این است که الان آنجا چه خبر است، ما مدتی است نشنیده‌ایم، ولی وقتی اتفاقات بزرگی می‌افتد و تظاهرات ۱۳ آبان و مانند آنهاست [مطبوعات منعکس می‌کنند] ولی خب شاید مطبوعات اینجا کمتر به ریز خبر می‌پردازند و ماییم که بیشتر [موضوع] را دنبال می‌کنیم. اما به محض اینکه یک خبر از ایران می‌آید، اینجا هم فوراً منعکس می‌شود و خیلی مهم است که صدای آن‌ها را اینجا به گوش [دیگران] برسانیم.»
در این تظاهرات که از ساعت شش تا هشت شب ادامه داشت، نزدیک به ۲۰۰ تن ایرانی از طیف‌ها و اندیشه‌های گوناگون شرکت داشتند.
یکی از شعارهای عمده تظاهر کنندگان، اعتراض به اعدام احسان فتاحیان، فعال سیاسی کرد و توقف اعدام‌ها بود.
علیرضا، یکی از جوانان عضو کمیته مستقل ضد سرکوب شهروندان ایرانی به رادیو فردا درباره هدف‌های این گردهمایی می‌گوید: «اعدام احسان فتاحیان، فعال کرد، بحران عمیق حاکمیت را نشان می‌دهد که حتی قانون خودش را هم به تعلیق در می‌آورد و فقط می‌خواهد حضور خودش را با حک کردن خشم و کینه‌اش روی بدن افراد جامعه نشان دهد و در واقع قانونش هم به زور برهنه تبدیل شده که حیات انسان‌ها را نشانه گرفته است. ما در اینجا گرد آمده‌ایم تا مخالفت خودمان را با هرگونه تبعیض و هرگونه خشونت اعلام کنیم. ما اینجا با هر عقیده و مرامی و هر رنگ و نژادی کنار هم ایستاده‌ایم تا دیگر تنی به شکنجه سپرده نشود، تا دیگر سری بر دار نرود. ما آمده‌ایم تا حکم اعدام را محکوم کنیم و بگوییم که جنبش مردم ایران هدف اولش نقض خشونت است. در این راه، زبان ما، زبان گفت‌وگو است و تا روز رسیدن به هدف پای اهداف‌مان ایستاده‌ایم.»
واکنش شهروندان اروپایی به این اعتراض‌ها چییست؟
سپده فارسی می‌گوید: «خب خیلی مهم است که هر کدام از اجتماع ایرانیان در هرکدام از شهرهای دنیا که هستند، صدای جنبش را منعکس کنند. ما صدای ایرانیان را منعکس می‌کنیم. ولی فکر می‌کنم موج اصلی باید از ایران بیاید. قطعاً کاری که اینجا می‌کنیم تاثیرگذار است اما همیشه وقتی غیر ایرانی از من می‌پرسد ایران چه خبر، چون اینجا را می‌بینند که ما چه کار می‌کنیم، اما سئوال اصلی این است که الان آنجا چه خبر است، ما مدتی است نشنیده‌ایم، ولی وقتی اتفاقات بزرگی می‌افتد و تظاهرات ۱۳ آبان و مانند آنهاست [مطبوعات منعکس می‌کنند] ولی خب شاید مطبوعات اینجا کمتر به ریز خبر می‌پردازند و ماییم که بیشتر [موضوع] را دنبال می‌کنیم. اما به محض اینکه یک خبر از ایران می‌آید، اینجا هم فوراً منعکس می‌شود و خیلی مهم است که صدای آن‌ها را اینجا به گوش [دیگران] برسانیم.»
در این تظاهرات که از ساعت شش تا هشت شب ادامه داشت، نزدیک به ۲۰۰ تن ایرانی از طیف‌ها و اندیشه‌های گوناگون شرکت داشتند.
