جشنواره ساندنس؛ از «مثل دیگران باش» تا هیپ هاپ فلسطینی

جشنواره فیلم ساندنس، ميعادگاه دوستداران جريان مستقل سينمای معاصر، بین روزهای ۱۷ تا ۲۷ ژانويه، در پارک سیتی، در ایالت یوتا در آمریکا، برگزار می شود.

این جشنواره در سال ۱۹۷۸در ایالت یوتا و با ریاست رابرت ردفورد، هنرپیشه و کارگردان معروف آمریکایی آغاز شد.

جشنواره فيلم ساندنس، بزرگترين جشنواره فيلم هاي مستقل در آمريکا بوده و هر سال در اين جشنواره، طيف وسيعی از فيلم های مرتبط با موضوعات سياسی روز و مسايل حاد بين المللی يا منطقه ای به نمايش در می آيد و نسل تازه ای از کارگردانان و فيلمنامه نويسان جوان به دنيای سينما معرفی می شوند.

در سال های گذشته، شرکت های تولید فیلم هالیوود نیز برای کشف استعدادهای جوان و ناشناخته، توجه خاصی به این جشنواره داشته اند.

«مثل دیگران باش»

فیلم «مثل ديگران باش» ساخته کارگردان جوان ايرانی – آمريکايی، طناز اسحاقيان، فيلم ۷۵ دقيقه ای است که اين روزها در جشنواره ساندنس، ميعادگاه دوستداران جريان مستقل سينمای معاصر، در پارک سيتی، در ايالت يوتا آمريکا، نگاه تماشاگران را به يکی از تناقضات موجود در جامعه ايران می گشايد.

اين فيلم این موضوع را به تصویر می کشد که «در جامعه ايران يا می توانی زن باشی و يا مرد، نه هر دو و يا چيزی بين اين و آن.»

از همين رو فيلم «مثل ديگران باش» به موضوع «راحتی انجام عمل جراحی» برای تغيير جنسيت در ايران می پردازد.

در این فیلم با جراحان و آنها که زير تيغ جراحان ايرانی قرار گرفته اند، گفت و گو شده است.

خبرنگار روزنامه انگلیسی زبان نيوزدی، چاپ نیویورک، پس از تماشای فيلم خانم اسحاقيان نوشت: وقتی محمود احمدی نژاد، رييس جمهوری ايران، چند ماه قبل در دانشگاه کلمبيا، وجود هر گونه همجنسگرا در ايران را تکذيب کرد، کم لطفی کرد که نگفت اين افراد در جامعه می توانند به راحتی عمل جراحی کرده و جنسيت شان را عوض کنند.

به نوشته اين روزنامه، در کشوری که همجنسگرایی يا «گی بودن» رفتاری قابل تنبيه و مجازات تا حد مرگ محسوب می شود، انجام عمل جراحی کاملا مشروع و قانونی است.

در فيلم «مثل ديگران باش»، دکتر بهرام مير جلالی، يکی از جراحان ساکن تهران می گويد: «طی يک سال اخير، انجام عمل جراحی برای تغيير جنسيت در ایران، بيش از چنین جراحی هایی در ده سال گذشته، در فرانسه بوده است.»

از پولانسکی تا «هیپ هاپ» فلسطینی

اما يکی از فيلم های پرسروصدای جشنواره ساندنس امسال، مستندی ديگر است درباره رومن پولانسکی، فيلسماز مشهور لهستانی - فرانسوی.

فيلم «رومن پولانسکی: تحت تعقيب و محبوب» ساخته خانم مارينا زنوويچ، پرونده ای را می گشايد که شايد برای بسياری از سينما دوستدان نسل جديد، ماجرايی فراموش شده باشد.

این فیلم در مورد پرونده «رابطه نامشروع» رومن پولانسکی در ميانه دهه هفتاد میلادی با يک دختر سيزده ساله و فرار وی از ايالات متحده آمريکا پس از این واقعه است.

آقای پولانسکی با وجود همه اعتبار و شهرتش در جهان سينما، در اين سال ها پا به آمريکا نگذاشته زيرا همچنان در محاکم قضايی تحت تعقيب است و او حتی به کشورهايی نظير بريتانيا نيز نمی رود که با آمريکا قرارداد استرداد مجرمان را امضا کرده اند.

وقتی در سال ۲۰۰۳ آکادمی علوم و هنرهای تصويری، جايزه اسکار يک عمر دستاورد هنری را به رومن پولانسکی اهدا کرد، این کارگردان کهنه کار که اکنون ۷۴ ساله است دعوت هاليوود را برای حضور در مراسم نپذيرفت.

در کنار بسياری از فيلم های ديگر جريان سينمای مستقل و فيلمسازان جوان، امسال در ساندنس، برخی فيلم ها به کنسرت گروه های موسيقی يا تاثير گذاری اجتماعی و سياسی آنها می پردازد.

فارغ از فيلمی که برای نخستين بار به شيوه سه بعدی از آخرين کنسرت گروه U۲ ساخته شده و چشم بسياری از تماشاگران ساندنس را خيره کرده، اين روزها فيلمی درباره يک گروه موسيقی «هيپ هاپ» در سرزمين های فلسطينی نيز توانسته پنجره ای تازه به فهم بهتر موضوع اختلافات فلسطينی ها و اسراييلی ها باز کند.

گروه DAM متشکل از چند جوان فلسطينی که از چند سال قبل برخلاف مشلات مالی شديد، تصميم گرفت اعتراض به آنچه «اشغالگری اسرائيل» می نامد را نه با انفجار يا حملات انتحاری، بلکه با جور کردن قافيه برای ترانه هايی عليه اسرائيل نشان دهد.