با رسيدن اول آوريل ( ۱۳ فروردين) ۲۰۱۲، رهبران جامعه بهايی ايران جمعاً ده هزار روز را در زندان های ايران بسر برده اند.
به اين مناسبت کمپين «اتحاد برای ايران»، روز يکشنبه اول آوريل، برای دفاع از زندانيان عقيدتی و سياسی در ايران دست به اقدامات اعتراضی در ۱۲ شهر جهان از جمله برلين، دهلی نو، واشينگتن و پاريس زده است. هدف اين فعاليت ها اطلاع رسانی و آگاهی مردم جهان در مورد وضع زندانيان بهايی و ديگر زندانيان عقيديتی در ايران بوده است.
«اتحاد برای ايران» (United4iran)، خود را سازمان غيرانتفاعی معرفی می کند که برای دفاع از حقوق بشر و جامعه مدنی ايران فعاليت می کند.
درشهر برلين در آلمان، فعالان حقوق بشری بهايی و غيربهايی کمپين «اتحاد برای ايران» پلاکاردهايی را روی دوچرخه هايشان نصب کرده بودند که روی آنها تصاوير هفت بهايی زندانی ديده می شد. بالا و زير تصاوير آنها به زبان آلمانی نوشته شده بود: «آزادی برای بهایيان: زندانی های عقيدتی در ايران. آنها بخاطر عقيده شان به بيست سال زندان محکوم شده است.»
درون تصاوير رهبران بهايی، صدها عکس مينياتوری زندانيان سياسی درج شده است: عکس های روزنامه نويسان، وکلا، فعالين صنفی، دانشجويان، فعالين حقوق زنان، شخصيتهای مذهبی و رهبران اپوزيسيون ايران.
عده ای از بهاييان برلين و دوستانشان در نامه ای سرگشاده خطاب به وزير خارجه آلمان آقای گيدو وستروله نوشته اند که رهبران جامعه ۳۰۰ هزار نفره بهايی در ايران بيگناه ميباشند و فقط مسئول کارهای اجتماعی جامعه بهایيان در ايران بوده اند. بعلاوه در آن نامه تذکر داده شده که حتی آقای عبدالفتاح سلطانی، عضو کانون وکلای دادگستری و کانون مدافعان حقوق بشر که جايزه حقوق بشر شهر نورنبرگ آلمان را هم دريافت کرده است و منجمله از بهائيان ايران دفاع ميکرد به هيجده سال زندان محکوم شده است.
نويسندگان نامه به وزير خارجه آلمان نگرانی خود را از اينکه جامعه جهانی زندانيان عقيدتی در ايران را به فراموشی بسپرد، می نويسند که مسائل مربوط به برنامه اتمی ايران در مطبوعات جهانی مرتب مطرح ميشوند ولی به نقض حقوق بشر در ايران به اندازه کافی توجه نميشود.
در آن نامه خطاب به آقای وستروله آمده است: «ما ميدانيم که دولت آلمان و اتحاديه اروپا با مسائل حقوق بشر در ايران دائما مشغول ميباشند. ولی ما نگرانيم که انتقاد به نمايندگان رسمی ايران در گفتگوها ودر جلسات سازمان ملل متحد کافی نباشند.»
سارا شورد، يکی از شهروندان آمريکايی که بیش از یک سال در ايران بازداشت بوده از اين کمپين حمايت کرده است.
طبق گزارش «اتحاد برای ايران» سارا شورد که در زندان با يکی از بهاییان آشنا شده بود گفت: «من و خانم کمال آبادی را با چشم های بسته به بخش بهداشت زندان بردند. او با محبت دست به شانه های من می کشيد و با لبخند اظهار تاسف ميکرد که چرا من در سلولم تنها هستم. بعد او خود را معرفی کرد.»
خانم شورد ميگويد: «آنها فقط بخاطر اعتقادات مذهبی شان در حبس نگه داشته ميشوند آنها در زندانند زيرا از حقوق شهروندی و حق تحصيل بهائيان دفاع ميکنند.»
خانم شورد تاکيد کرد:«دولت ايران کاملا بر خلاف قوانين بين المللی عمل ميکند. همه زندانيان عقيدتی و سياسی بايد آزاد شوند.»
خانم فيروزه محمودی بنيانگذار «اتحاد برای ايران» که ساکن آمريکاست، گفت: «ما اميدواريم که با اين آکسيون توجه جامعه بين المللی را به عذابی که به اين هفت نفر از رهبران جامعه بهایی ايران وارد ميشود جلب کنيم.»
در ۲۵ مارس ۲۰۱۲ نیز سنای آمريکا با صدور قطعنامه ای خواهان آزادی رهبران جامعه بهایی در ايران شد.
