گزارش سالانه سازمان اطلاعات مرکزی آمريکا - سيا - که در هفته جاری به کنگره آمريکا ارائه شده است می گويد ايران در سال ۲۰۱۱ نيز به پيشبرد برنامه های هسته ای خود ادامه داده اما وجود برخی موانع باعث شده است که پيشرفت اين برنامه ها با مشکلاتی روبرو شود.
روزنامه اسرائيلی « هاآرتص» پنجشنبه ، پنجم آوریل، نوشت که اين ارزيابی بخشی از گزارشی است که تحت عنوان « برخورداری از فن آوری های مربوط به تسليحات تخريب و کشتار جمعی و تسليحات متعارف پيشرفته » چند روز پيش توسط « جيمز کلپر» مدير امنيت ملی آمريکا به مجالس قانونگذاری اين کشور ارائه شده است.
بخش مهم و هدف اصلی اين ارزيابی امنيتی سنجش قابليت و توانمندی های فعلی ايران است و نه آنچه که رهبران ايران با استفاده از اين امکانات می توانند انجام دهند. در اين گزارش رفتار و تصميم های دولت ايران تحت تاثير برخورداری از يک چنين امکانات هسته ای مورد بررسی قرار نمی گيرد.
طبق ارزيابی که از سوی « جيمز کلپر » مدير امنيت ملی آمريکا به مجالس قانونگذاری اين کشور ارائه شده است، تا نوامبر سال ۲۰۱۱ ايران حدود چهار هزار و نهصد کيلوگرم اورانيوم با غلظت پايين در مرکز غنی سازی نطنز توليد کرده است. حجم توليد اين نوع اورانيوم توسط ايران در نوامبر سال ۲۰۱۰ حدود سه هزار و دويست کيلو گرم و در سال ۲۰۰۹ حدود هزار و هشتصد کيلوگرم بوده است.
به دنبال افزايش امکانات غنی سازی ايران، ارزيابی ها نشان می دهد که تا پنج ماه پيش ايران حدود چهار هزار و صد و پنجاه کيلوگرم اورانيوم با غلظت سه درصد و حدود هشتاد کيلوگرم اورانيوم با غلظت بيست درصد انباشت کرده است.
علاوه بر اين باوجوديکه در فاصله ماه اوت تا نوامبر سال ۲۰۱۱ حدود ده درصد از تعداد سانتريفوژهای ايران کاسته شده و رقم آن از هشت هزار و نهصد دستگاه به هشت هزار دستگاه تنزل يافته، ولی در همان دوره تعداد سانتريفوژهای فعال از سه هزار و هشتصد به شش هزار و دويست دستگاه افزايش يافته است.
سيا تعدادی از اين سانتريفوژها در تاسيسات زيرزمينی فردو در حومه شهر قم نصب شده اند و ايران در آن مرکز توليد اورانيوم با غلظت بيست درصد را آغاز کرده است. مرکز هسته ای اصفهان در فاصله اوت ۲۰۰۹ تا نوامبر ۲۰۱۱ برای تعمير و بازسازی تعطيل شده است.
روزنامه اسرائيلی « هاآرتص» به نقل از بخش ديگری ازگزارش جديد سازمان های اطلاعاتی آمريکامی نويسد که ايران تقريبا تمامی ذخاير کيک زرد وارداتی خود را در روند غنی سازی مصرف کرده است.
در قسمت ديگری از اين گزارش که به توسعه سلاحهای متعارف پيشرفته مربوط می شود، دستگاههای اطلاعاتی آمريکا می گويند که ايران کار روی موشک های دوربرد، توسعه موشک های زمين به دريا که تهديدی برای کشتيرانی در خليج فارس محسوب می شوند، آشيانه های زير زمينی شليک موشک، افزايش توانايی برای پرتاب ماهواره و سيستم های ارتباطاتی پيشرفته را ادامه داده است.
علاوه بر اين ايران به سوی توسعه يک خط توليد کاملا مستقل و داخلی برای توليد موشک های دوربرد حرکت می کند. ولی در حال حاضر هنوز هم به قطعات حساس و کليدی ساخت خارج نيازمند است که آنها را از شرکت ها ، دانشورن و مهندسان کره شمالی، روسيه و چين دريافت می کند.
سازمان های اطلاعاتی آمريکا ارزيابی می کنند که ايران هنوز توانمندی و تجهيزات مربوط به سلاحهای شيميايی و بيولوژيک خود را حفظ کرده و علاوه بر اين در حال توسعه تجهيزاتی است که می تواند ظرفيت تهاجمی اين نوع تسليحات را افزايش دهد.
روزنامه اسرائيلی « هاآرتص» به نقل از بخش ديگری از گزارش جديد سازمان های اطلاعاتی آمريکا که مربوط سوريه می شود، می نويسد که برنامه های هسته ای سوريه از سالهای پايانی دهه ۱۹۹۰ و در همکاری با دولت کره شمالی اغاز شد.
راکتور هسته ای سوريه در سال ۲۰۰۷ براثر حمله نيروی هوايی اسرائيل نابود شد. اگر چنين اقدامی صورت نمی گرفت اين راکتور تاکنون قادر بود که توليد پلوتونيوم برای استفاده در سلاح های هسته ای را توليد کند. بازرسی های آژانس بين المللی انرژی اتمی در مورد فعاليت های هسته ای سوريه هنوز ادامه دارد.
سازمان های امنيتی آمريکا در مورد زرادخانه بزرگ موشک های دوربرد سوريه اظهار نگرانی کرده و افزوده اند که يک چنين تسليحاتی ممکن است به دست گروههايی خارج از اين کشور بيافتد. يکی از هشدارهای هميشگی سازمان های اطلاعاتی آمريکا، احتمال انتقال مواد و سلاحهای هسته ای و يا سلاحهای ميکروبی و شيميايی به دست گروههای تروريست مثل القاعده است.
روزنامه اسرائيلی « هاآرتص» پنجشنبه ، پنجم آوریل، نوشت که اين ارزيابی بخشی از گزارشی است که تحت عنوان « برخورداری از فن آوری های مربوط به تسليحات تخريب و کشتار جمعی و تسليحات متعارف پيشرفته » چند روز پيش توسط « جيمز کلپر» مدير امنيت ملی آمريکا به مجالس قانونگذاری اين کشور ارائه شده است.
بخش مهم و هدف اصلی اين ارزيابی امنيتی سنجش قابليت و توانمندی های فعلی ايران است و نه آنچه که رهبران ايران با استفاده از اين امکانات می توانند انجام دهند. در اين گزارش رفتار و تصميم های دولت ايران تحت تاثير برخورداری از يک چنين امکانات هسته ای مورد بررسی قرار نمی گيرد.
طبق ارزيابی که از سوی « جيمز کلپر » مدير امنيت ملی آمريکا به مجالس قانونگذاری اين کشور ارائه شده است، تا نوامبر سال ۲۰۱۱ ايران حدود چهار هزار و نهصد کيلوگرم اورانيوم با غلظت پايين در مرکز غنی سازی نطنز توليد کرده است. حجم توليد اين نوع اورانيوم توسط ايران در نوامبر سال ۲۰۱۰ حدود سه هزار و دويست کيلو گرم و در سال ۲۰۰۹ حدود هزار و هشتصد کيلوگرم بوده است.
به دنبال افزايش امکانات غنی سازی ايران، ارزيابی ها نشان می دهد که تا پنج ماه پيش ايران حدود چهار هزار و صد و پنجاه کيلوگرم اورانيوم با غلظت سه درصد و حدود هشتاد کيلوگرم اورانيوم با غلظت بيست درصد انباشت کرده است.
علاوه بر اين باوجوديکه در فاصله ماه اوت تا نوامبر سال ۲۰۱۱ حدود ده درصد از تعداد سانتريفوژهای ايران کاسته شده و رقم آن از هشت هزار و نهصد دستگاه به هشت هزار دستگاه تنزل يافته، ولی در همان دوره تعداد سانتريفوژهای فعال از سه هزار و هشتصد به شش هزار و دويست دستگاه افزايش يافته است.
سيا تعدادی از اين سانتريفوژها در تاسيسات زيرزمينی فردو در حومه شهر قم نصب شده اند و ايران در آن مرکز توليد اورانيوم با غلظت بيست درصد را آغاز کرده است. مرکز هسته ای اصفهان در فاصله اوت ۲۰۰۹ تا نوامبر ۲۰۱۱ برای تعمير و بازسازی تعطيل شده است.
روزنامه اسرائيلی « هاآرتص» به نقل از بخش ديگری ازگزارش جديد سازمان های اطلاعاتی آمريکامی نويسد که ايران تقريبا تمامی ذخاير کيک زرد وارداتی خود را در روند غنی سازی مصرف کرده است.
در قسمت ديگری از اين گزارش که به توسعه سلاحهای متعارف پيشرفته مربوط می شود، دستگاههای اطلاعاتی آمريکا می گويند که ايران کار روی موشک های دوربرد، توسعه موشک های زمين به دريا که تهديدی برای کشتيرانی در خليج فارس محسوب می شوند، آشيانه های زير زمينی شليک موشک، افزايش توانايی برای پرتاب ماهواره و سيستم های ارتباطاتی پيشرفته را ادامه داده است.
علاوه بر اين ايران به سوی توسعه يک خط توليد کاملا مستقل و داخلی برای توليد موشک های دوربرد حرکت می کند. ولی در حال حاضر هنوز هم به قطعات حساس و کليدی ساخت خارج نيازمند است که آنها را از شرکت ها ، دانشورن و مهندسان کره شمالی، روسيه و چين دريافت می کند.
سازمان های اطلاعاتی آمريکا ارزيابی می کنند که ايران هنوز توانمندی و تجهيزات مربوط به سلاحهای شيميايی و بيولوژيک خود را حفظ کرده و علاوه بر اين در حال توسعه تجهيزاتی است که می تواند ظرفيت تهاجمی اين نوع تسليحات را افزايش دهد.
روزنامه اسرائيلی « هاآرتص» به نقل از بخش ديگری از گزارش جديد سازمان های اطلاعاتی آمريکا که مربوط سوريه می شود، می نويسد که برنامه های هسته ای سوريه از سالهای پايانی دهه ۱۹۹۰ و در همکاری با دولت کره شمالی اغاز شد.
راکتور هسته ای سوريه در سال ۲۰۰۷ براثر حمله نيروی هوايی اسرائيل نابود شد. اگر چنين اقدامی صورت نمی گرفت اين راکتور تاکنون قادر بود که توليد پلوتونيوم برای استفاده در سلاح های هسته ای را توليد کند. بازرسی های آژانس بين المللی انرژی اتمی در مورد فعاليت های هسته ای سوريه هنوز ادامه دارد.
سازمان های امنيتی آمريکا در مورد زرادخانه بزرگ موشک های دوربرد سوريه اظهار نگرانی کرده و افزوده اند که يک چنين تسليحاتی ممکن است به دست گروههايی خارج از اين کشور بيافتد. يکی از هشدارهای هميشگی سازمان های اطلاعاتی آمريکا، احتمال انتقال مواد و سلاحهای هسته ای و يا سلاحهای ميکروبی و شيميايی به دست گروههای تروريست مثل القاعده است.
