بنيامين نتانياهو، نخست‌وزير اسرائيل اعلام کرده اگر حزب او در انتخابات سراسری برنده شود و او بار ديگر به نخستوزيری انتخاب شود، برنامه هسته‌ای ايران و به گفته او تهديد اين کشور عليه اسرائيل، در اولويت‌های کاری او قرار خواهد داشت.
انتخابات سراسری اسرائيل درحالی برگزار می‌شود که رسانه‌ها از احتمال قوی پيروزی آقای نتانياهو خبر می‌دهند.
به گزارش خبرگزاری آسوشيتدپرس، بنيامين نتانياهو گفته که در دولت بعدی‌اش نخواهد گذاشت که ايران به سلاح هسته‌ای دست يابد. اتهامی که ايران بارها آن را رد کرده است.
بعضی از رسانه‌های بين‌المللی می‌گويند اسرائيل بمب اتم دارد و ششمين کشوری است که به ساخت سلاح هسته‌ای دست پيدا کرده است. اسرائيل به همراه پاکستان، هند و کره شمالی عضو ان.پی.تی، معاهده منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای نيست.
بنيامين نتانياهو در چهار سال گذشته که نخستوزيری اسرائيل را بر عهده داشت، همواره از خطر هسته‌ای شدن ايران سخن گفته و ابراز اطمينان کرده بود که ايران با دستيابی به سلاح هسته‌ای در راستای شعار خود يعنی نابودی اسرائيل قدم خواهد برداشت.
مئير جادوانفر، بنيانگذار شرکت تحليل مسايل اقتصادی و سياسی خاورميانه و تحليلگر مسايل اسرائيل و خاورميانه درباره اينکه ايران واقعا تهديدی برای اسراييل محسوب می‌شود، می‌گويد:« شکی در آن نيست که دولت ايران يک تهديد است. ولی آيا دولت ايران يک تهديد بقايی برای اسرائيل است که می‌تواند موجوديت اسرائيل را به تهديد بکشاند؟ به نظر من نه. دولت اسرائيل يک ابرقدرت است و به نقل از رسانه‌های بين‌المللی بمب اتم دارد و من هيچوقت فکر نمی‌کنم که آقای خامنه‌ای برای حمايت از فلسطينی‌ها حاضر شود عليه اسرائيل وارد جنگ اتمی شود.»
بنيامين نتانياهو چهار ماه پيش در مجمع عمومی سازمان ملل تصويری به دست گرفت و با کشيدن خط قرمز بر روی يک بمب گفت که ايران نبايد به توانايی غنی‌سازی اورانيوم در حد بالا دست يابد و اگر اورانيوم غنی‌شده با غلظت بيست درصد به حد کافی انبار کند، می‌تواند بمب هسته‌ای بسازد.
آيت‌الله خامنه‌ای در پيامی که در فروردين ماه سال ۱۳۸۹ به کنفرانس بين‌المللی «خلع سلاح و عدم اشاعه» در تهران فرستاد گفت که کاربرد سلاح هسته‌ای حرام است و تلاش برای مصونيت بخشيدن ابنای بشر از آنچه بلای بزرگ می‌دانست را وظيفه همگان دانست.
آقای خامنه‌ای در شهريور ماه سال ۹۱ در ديدار با بان‌گی‌مون، دبيرکل سازمان ملل در تهران به او گفت که اين موضع بر اساس اعتقادات دينی و نه برای خوشامد آمريکا و کشورهای غربی است.
آقای نتانياهو در مجمع عمومی سازمان ملل با کشيدن خط قرمزی بر روی يک بمب گفت که آستانه تحمل کشورش تا اواخر بهار يا اوايل تابستان سال ۲۰۱۳ ميلادی، سال جاری است.
ضرب‌الاجل تعيين شده توسط آقای نتانياهو مورد حمايت آمريکا قرار نگرفت. با اين‌حال باراک اوباما پس از پيروزی دوباره در انتخابات رياست‌جمهوری گفت که کشورش نخواهد گداشت برنامه هسته‌ای ايران به مرحله توليد بمب هسته‌ای برسد. مقام‌های ايران اين اتهام را رد می‌کنند و می‌گويند ايران خواهان دست‌يافتن به سلاح هسته‌ای نيست.
سولی شاهوار، رييس مرکز عزری و استاد مطالعات ايران و خليج‌فارس در دانشگاه حيفا درباره اينکه درصورت انتخاب مجدد بنيامين نتانياهو به نخستوزيری اسرائيل گزينه حمله نظامی به ايران چقدر محتمل است، می‌گويد:« آقای نتانياهو خيلی واضح موضوع مخالفتش با هسته‌ای شدن ايران را بيان کرده. پس موضوع اينکه حمله خواهد شد يا نه مربوط به تحولاتت در منطقه است. مثلا اگر ايران نزديک‌تر به آن خط قرمز شود و هيچ راه ديگری مثل تحريم‌ها و مذاکرات هيچ نتيجه‌ای ندهد و احتمال قوی است که چنين حمله‌ای به ايران شود. اما فکر می‌کنم اگر فعاليت‌های کشورهای غربی در موضوع هسته‌ای ايران هيچ نتيجه‌ای ندهد، احتمال حمله نظامی اسرائيل بيشتر می‌شود.»
از سوی ديگر مئير جاودانفر، استاد دانشگاه هِر‌‌تزليا و تحليلگر مسايل اسرائيل می‌گويد احتمال حمله نظامی اسرائيل به ايران کم است:« به نظر من بستگی به اين دارد که دولت آينده اسرائيل متشکل از چه گروه‌هايی باشد. اگر آقای نتانياهو گروه‌های راستی، افراطی يا دينی را عضو دولت ائتلافی خود بکند، حداقل ما شاهد افزايش تهديدهای دولت اسرائيل به ايران خواهيم بود. آيا اينکه اين تهديدها تبديل به عمل شود، به نظر من امکان زيادی ندارد زيرا اسرائيل برای حمله به ايران به حمايت دولت آمريکا احتياج دارد و الان دولت آقای اوباما تمايلی به حمله به ايران ندارد.»
بنيامين نتانياهو درحالی در آستانه انتخابات سراسری از خطر بزرگ ايران هسته‌ای سخن گفت که اهود اولمرت، نخست‌وزير پيشين اسرائيل جمعه گذشته با انتقاد شديد از به گفته او ولخرجی‌های بی‌نتيجه نتانياهو در بلندپروازی‌های ماجراجويانه بخاطر ايران گفت که نخست‌وزير اسرائيل و تيمش در سال گذشته ميلادی که دنيا را با تهديد حمله به ايران ترساندند، آخر سر کاری نکردند.
اهود اولمرت در مصاحبه خود با شبکه دوم تلويزيون اسرائيل گفته که طرح‌های پرهزينه نتانياهو در مورد ايران راه به جايی نمی‌برد و بودجه کشور به هدر رفته است.
بنيامين نتانياهو در پاسخ به راديوی سراسری اسرائيل و راديو ارتش اين کشور گفت که اين سخنان غير مسوولانه است و اسراييل امکانات خود را برای حمله و امور دفاعی در ارتباط با نبردهای احتمالی و خطراتی که دور و نزديک اين کشور را تهديد می‌کند، تقويت کرده است.
سولی شاهوار، استاد مطالعات ايران و خليج‌فارس در دانشگاه حيفا درباره اينکه آيا در اسرائيل تاکنون پول زيادی برای طراحی حمله به ايران صرف شده يا نه می‌گويد:« در مورد اين موضوع چند سال است که بحث می‌شود. پيش از اينکه آقای نتانياهو به نخستوزيری برگزيده شود هم اين بحث بود. پس اين موضوع از زمان آقای نتانياهو شروع نشد اما او اين موضوع را بيشتر دنبال کرد. در مورد اينکه آيا اين مخارج بيخود است يا واجب است بايد به تهديدهايی که عليه اسراييل مطرح می‌شود، نگاه کرد. در اسرائيل دو نفر هستند که ديدگاهشان نسبت به تهديد ايران فرق دارد. آقای اولمرت فکر می‌کند که بايد با ايران کنار آمد و تهديدهای ايران لفظی است. از سوی ديگر آقای نتانياهو است که اين تهديدها را جدی می‌گيرد و آمادگی و تمرينات نظامی را افزايش داده که اسرائيل آماده‌تر باشد.»
اهود اولمرت هم در آستانه انتخابات سراسری اسرائيل گفته که صرف‌نظر از اين که چه کسی در اسرائيل در قدرت باشد، اين کشور به ايران اجازه نخواهد داد که به سلاح هسته‌ای دست پيدا کند.
مئير جاودانفر، کارشناس امور خاورميانه و تحليلگر مسايل اسرائيل درباره رويکرد نامزدان انتخابات سراسری اسرائيل به برنامه هسته‌ای ايران می‌گويد:« از ديدگاه کانديداهای نخستوزيری و انتخابات آينده در اسراييل، مساله ايران زياد مطرح نشده است. گروه‌های چپی می‌گويند که بايد با جامعه بين‌المللی درباره بحران هسته‌ای ايران همکاری کرد و اين مساله تنها مشکل اسراييل نيست. گروه‌های راستی می‌گويند انتخاب همه گزينه‌ها را داريم و هيچ گزينه‌ای را نبايد از دستور کار خارج کنيم. اما مساله‌ای که بين همه کانديداهای اسرائيل مشترک است اين است که هيچکدام نمی‌خواهند که دولت ايران مسلح به بمب اتم شود.»
در همين‌حال موسسه علوم و امنيت بين‌الملل که يکی از مراکز پژوهش‌های راهبردی در زمينه امور امنيت و دفاعی است، در گزارش جديد خود می‌نويسد مرکز آمريکايی « پروژه ايران» در سپتامبر سال ۲۰۱۲ ميلادی، شهريور گذشته با انتشار گزارشی به نادرستی با استناد به تحليل اين موسسه نوشته بود که بعضی استدلال می‌کنند که بدون تحريم‌ها و ديگر فشارها و تهديد اسراييل، ايران تاکنون به سلاح هسته‌ای دست يافته بود.
موسسه علوم و امنيت بين‌المللی می‌گويد که اين موسسه با چنين برداشتی موافق نيست زيرا همانگونه که مقام‌های رسمی اطلاعاتی آمريکا هم با اطمينان زياد اعلام کرده‌اند، رهبر جمهوری اسلامی هنوز تصميمی برای ساخت سلاح اتمی اتخاذ نکرده است.
با اين‌حال موسسه علوم و امنيت بين‌الملل، احتمال دستيابی ايران به سلاح هسته‌ای در صورت نبود فشارها را رد نمی‌کند.
مئير جادوانفر، استاد و کارشناس خاورميانه در تل‌آويو درباره اينکه فشارهای غرب و اسرائيل بر ايران تاچه حد مانع از ساخت سلاح هسته‌ای توسط ايران شده، می‌گويد:« به نظر من فشارهايی که تاکنون اسراييل بر ايران آورده بزرگترين تاثيری که داشته اين بوده که انسجام بين‌المللی بين اروپايی‌ها بوجود آورده. به نظرم من دولت اسرائيل تاثيری جزيی داشته. بزرگترين دليلی که دولت‌های اروپايی و آقای اوباما تصميم گرفتند فشارها عليه ايران را افزايش دهند، اقدام‌های دولت ايران بوده. يکی حمله به سفارت انگلستان در تهران، ديگری کمک سپاه پاسداران به نيروهای طالبان در افغانستان برای حمله به نيروهای فرانسوی بود که اين مساله انگيزه فرانسه را افزايش داد. سومين مساله ساختن سايت فوردو بود برای غنی‌سازی اورانيوم که آمريکا را غافلگير کرد و در مجموع اقدام‌های دولت ايران به نيت دولت اسرائيل برای بوجود آمدن انسجام بين‌المللی عليه برنامه هسته‌ای ايران کمک کرد.»
اسرائيل تاکنون بارها ايران را تهديد کرده که به تاسيسات اتمی اين کشور حمله خواهد کرد. ايران هم در مقابل گفته اگر اسراييل به اين کشور حمله کند، تاسيسات اتمی و کارخانه‌های اسلحه‌سازی اسراييل را هدف قرار می‌دهد.
پيشتر فرمانده سپاه پاسداران انقلاب اسلامی گفته بود موشک‌های ايران قادرند تا سياست اسرائيل را هدف قرار دهند اما تحليلگران نظامی در غرب، دقت و کارآمدی موشک‌های ايرانی را زير سوال برده‌اند. اسراييل، آمريکا و کشورهای غربی بيم آن دارند که ايران به‌دنبال سلاح هسته‌ای باشد. اتهامی که ايران بارها آن را رد کرده است.
دولت ائتلافی بنيامين نتانياهو از سال ۲۰۰۹ ميلادی، چهار سال پيش قدرت را در اسرائيل در دست داشته و او در صورت موفقيت حزب تحت رهبری‌اش می‌تواند دوباره نخست‌وزير شود.
