پای نامه هايی که امضا می کند و هر از گاهی از زندان به بيرون می فرستد با اين عناوين خود را معرفی می کند: «معلم، شاعر، نويسنده و زندانی سياسی».
ارژنگ داوودی، از آبان ماه ۱۳۸۲ بازداشت شد، اما ۱۶ ماه طول کشيد تا در برابر قاضی حسن حداد، قاضی دادگاه انقلاب حاضر شود.
اتهامات اصلی ارژنگ داودی، راه اندازی و تاسيس «جنبش آزادی ايرانيان» و «کنفدراسيون دانشجويان ايرانی» است، هرچند اتهامات ديگری همچون نوشتن «مانيفست ضد نظام جمهوری اسلامی»، توهين به رهبری و بنيانگذار جمهوری اسلامی و مسولين نظام و روحانيون، توهين به مقدسات، و همکاری با خبرنگار کانادايی «جين کوکان» برای ساخت فيلم مستند «ايران ممنوع» نيز در پرونده ارژنگ داودی وجود داشت.
در فيلم مستند «ايران ممنوع»، سعيد مرتضوی، دادستان پيشين تهران و رييس فعلی سازمان تامين اجتماعی، به قتل زهرا کاظمی خبرنگار ايرانی – کانادايی در سال ۸۲ متهم شده است.
اين اتهامات ۱۵ سال زندان، ۷۴ ضربه شلاق و ۵ سال محروميت از حقوق اجتماعی برای ارژنگ داودی به همراه داشت.
داودی در بيش از هشت ساله گذشته، به زندان‌های مختلفی تبعيد شده است، از زندان اوين به زندانی در اهواز، از آنجا به بندرعباس و سپس به زندان گوهردشت کرج تبعيد شد.
آن طور که ارژنگ داودی در يکی از نامه هايش می نويسد، در سال ۸۶ خانه‌اش با تمام وسايل مهر و موم شد و خودروی شخصی اش توقيف شده است.
ارژنگ داودی در هشت سالی که در زندان های مختلف دوره محکوميت خود را می‌گذراند بارها در اعتراض به وضعيت زندان، رفتار زندانبانان و اوضاع سياسی- اجتماعی ايران اعتصاب غذا کرده است.
آقای داودی در هشتم شهريورماه سال ۸۹، در چهل و هشتمين روز از يکی از اعتصاب غذاهايش به حالت کما فرو رفت.
به نوشته وب سايتی که خبرهای مربوط به ارژنگ داودی را منتشر می کند، «شکنجه و آثار ناشی از تحمل هشت سال حبس، بخشی از بينايی و شنوايی اين زندانی سياسی را از بين برده است».
او در حال حاضر در يکی از بندهای زندان گوهردشت کرج در کنار مجرمين عادی زندانی است و دوره محکوميت خود را می گذراند و همچنان هر ازگاهی او به بندهای امنيتی زندان و سلول های انفرادی انتقال می يابد که آخرين آنها مربوط به فروردين سال ۹۱ بوده است.
به گزارش منابع حقوق بشری در اين سال ها، خانواده ارژنگ داودی نيز تحت فشار و در معرض تهديدهای ماموران امنيتی و اطلاعاتی بوده اند.
