آن‌ها که طعم حبس در بند ۳۵۰ زندان اوین را چشیده‌اند، خاطره مشترکی دارند از نوایی خوش که به مناسبت‌های مختلف روایتگر غم و شادی دیگر زندانیان سیاسی بند ۳۵۰ زندان اوین است.
مهدی کریمیان اقبال نوای خوشی و ناخوشی زندانیانی است که صدایشان به سختی از پشت دیوارهای بلند اوین به بیرون از زندان می‌رسد.
کریمیان اقبال، فعال سیاسی عضو جبهه مشارکت از آبان ماه سال ۸۸، چند ماهی پس از برگزاری انتخابات ریاست جمهوری و وقایع پس از آن بازداشت شد.
او در هفته‌های پس از بازداشت فعالان سیاسی، اجتماعی از جمله برگزارکنندگان مراسم دعای کمیل در حسینیه دارالزهرا بود که عمده خانواده زندانیان سیاسی در آن شرکت می‌کردند.
کوتاه زمانی پس از بازداشت مهدی کریمیان اقبال، خبر صدور حکم چهارسال حبس و تحمل ۷۴ ضربه شلاق‌اش به رسانه‌ها راه یافت، ماههای نخست بازداشت این فعال سیاسی در سلول‌های انفرادی و بندهای امنیتی زندان اوین و تحت بازجویی گذشت.
حکم اولیه کریمیان اقبال، در دادگاه تجدید نظر بی‌کم و کاست تایید و در بهار۸۹ به او ابلاغ شد.
کریمیان اقبال از جمله زندانیان سیاسی است که همراه با یازده نفر دیگر در اعتراض به وقایع منجر به درگذشت هاله سحابی و هدی صابر از فعالان سیاسی ملی – مذهبی اعتصاب غذا کرد.
مهدی کریمیان اقبال در دو سال نخست زندانی شدنش، نامه‌ها و بیانیه‌های اعتراضی مختلفی را امضا کرده است.
این فعال سیاسی از جمله ۲۶ امضاکننده شکواییه‌ای از ماموران وزارت اطلاعات و سپاه پاسداران انقلاب اسلامی است که در آن شکایت نامه از «شکنجه شدن» زندانیان سیاسی – عقیدتی همچون ضرب و شتم آن‌ها، فروبردن سر زندانیان در توالت، نگهداری طولانی مدت در سلول‌های بسیار کوچک پرده برداشتند.
همسر مهدی کریمیان اقبال در گفت‌و‌گو‌هایش با سایت‌های خبری، از شرایط نامناسب روحی فرزندان نوجوانش که گاهی حاضر نمی‌شوند پدرشان را در وضعیت زندانی بودن و در ملاقات‌های کابینی ملاقات کنند، گلایه کرده است.
به گفته همسر این زندانی سیاسی شرایط روحی نامناسب فرزندان کریمیان اقبال موجب افت تحصیلی آن‌ها شده است.
در دوسال نخست زندانی شدن این زندانی سیاسی، منزل مهدی کریمیان اقبال، در ساعاتی که خانواده او در خانه حضور نداشته‌اند، بار‌ها تفتیش و بازرسی شده که این اقدام، باعث نگرانی و ترس خانواده‌اش شده است.
برخی خبرگزاری‌ها به طور متناوب از وضعیت روحی نامناسب این زندانی سیاسی در بند ۳۵۰ زندان اوین خبرمی دهند.
مهدی کریمیان اقبال نوای خوشی و ناخوشی زندانیانی است که صدایشان به سختی از پشت دیوارهای بلند اوین به بیرون از زندان می‌رسد.
کریمیان اقبال، فعال سیاسی عضو جبهه مشارکت از آبان ماه سال ۸۸، چند ماهی پس از برگزاری انتخابات ریاست جمهوری و وقایع پس از آن بازداشت شد.
او در هفته‌های پس از بازداشت فعالان سیاسی، اجتماعی از جمله برگزارکنندگان مراسم دعای کمیل در حسینیه دارالزهرا بود که عمده خانواده زندانیان سیاسی در آن شرکت می‌کردند.
کوتاه زمانی پس از بازداشت مهدی کریمیان اقبال، خبر صدور حکم چهارسال حبس و تحمل ۷۴ ضربه شلاق‌اش به رسانه‌ها راه یافت، ماههای نخست بازداشت این فعال سیاسی در سلول‌های انفرادی و بندهای امنیتی زندان اوین و تحت بازجویی گذشت.
حکم اولیه کریمیان اقبال، در دادگاه تجدید نظر بی‌کم و کاست تایید و در بهار۸۹ به او ابلاغ شد.
کریمیان اقبال از جمله زندانیان سیاسی است که همراه با یازده نفر دیگر در اعتراض به وقایع منجر به درگذشت هاله سحابی و هدی صابر از فعالان سیاسی ملی – مذهبی اعتصاب غذا کرد.
مهدی کریمیان اقبال در دو سال نخست زندانی شدنش، نامه‌ها و بیانیه‌های اعتراضی مختلفی را امضا کرده است.
این فعال سیاسی از جمله ۲۶ امضاکننده شکواییه‌ای از ماموران وزارت اطلاعات و سپاه پاسداران انقلاب اسلامی است که در آن شکایت نامه از «شکنجه شدن» زندانیان سیاسی – عقیدتی همچون ضرب و شتم آن‌ها، فروبردن سر زندانیان در توالت، نگهداری طولانی مدت در سلول‌های بسیار کوچک پرده برداشتند.
همسر مهدی کریمیان اقبال در گفت‌و‌گو‌هایش با سایت‌های خبری، از شرایط نامناسب روحی فرزندان نوجوانش که گاهی حاضر نمی‌شوند پدرشان را در وضعیت زندانی بودن و در ملاقات‌های کابینی ملاقات کنند، گلایه کرده است.
به گفته همسر این زندانی سیاسی شرایط روحی نامناسب فرزندان کریمیان اقبال موجب افت تحصیلی آن‌ها شده است.
در دوسال نخست زندانی شدن این زندانی سیاسی، منزل مهدی کریمیان اقبال، در ساعاتی که خانواده او در خانه حضور نداشته‌اند، بار‌ها تفتیش و بازرسی شده که این اقدام، باعث نگرانی و ترس خانواده‌اش شده است.
برخی خبرگزاری‌ها به طور متناوب از وضعیت روحی نامناسب این زندانی سیاسی در بند ۳۵۰ زندان اوین خبرمی دهند.
