سازمان گزارشگران بدون مرز، روز چهارشنبه، در گزارش سالانه خود وضعیت آزادی مطبوعات در ایران را، بدتر از سال گذشته دانست.
در اين گزارش آورده شده که جان خبرنگاران کماکان در نقاط مختلف جهان در خطر قرار دارد.
بر اساس گزارش اين نهاد ناظر بر آزادی مطبوعات که مقر اصلی آن در پاريس است، وضعيت مطبوعات در ايران طی سال گذشته بدتر شده و برخوردهای امنيتی با روزنامه ها و روزنامه نگاران همچنان ادامه دارد.
گزارش سالانه سازمان گزارشگران بدون مرز حاکی از آن است که سال گذشته ميلادی وضعيت روزنامه نگاران و مطبوعات در جهان وضعيت مناسبی نبوده است. همچنين در اين گزارش آمده است که وضعيت آزادی بيان در ايران نيز نسبت به سال های قبل بدتر شده است.
رضا معينی، مسوول بخش ايران در سازمان گزارشگران بدون مرز در گفت و گو با راديو فردا می گويد: «وضعيت آزادی بيان در ايران در سال گذشته از حد معين سرکوب در طی سال های گذشته هم بد تر بوده است »
وی می افزايد:«در طی سال گذشته ما يک روزنامه نگار محکوم به اعدام در ايران داشتيم. شمار رسانه های تحت فشار و سانسور شده و روزنامه نگاران دستگير شده افزايش پيدا کرده . بيش از پنجاه تن از روزنامه نگاران ايران، بازداشت، احضار و مورد بازجويی قرار گرفته اند. »
آقای معينی می گويد اين آمار، آمار رسمی اعلام شده است. تعداد ديگری را می توان به اين مجموعه اضافه کرد که بنا بر مصلحت خود يا هر دليل ديگری نخواسته اند دستگير يا احضار آنها اعلام شود.
- « با تشديد درگيری های جناحی در جمهوری اسلامی هميشه اينگونه بوده که ترکش اين درگيری ها به روزنامه ها می خورد.»
در گزارش سالانه گزارشگران بدون مرز آمده است که رهبران جمهوری اسلامی رسانه های مستقل را به دريافت کمک مالی از ايالات متحده آمريکا و اروپا متهم می کنند. نتيجه چنين اتهامی هم به زندان افتادن روزنامه نگاران خواهد بود.
بنا بر اين گزارش در سال گذشته ميلادی در تهران و کردستان ده ها روزنامه نگار بازداشت و تعداد زيادی از نشريات توقيف شدند.
رضا معينی درباره اتهاماتی که در ايران به روزنامه نگاران مستقل زده می شود، می گويد:« با تشديد درگيری های جناحی در جمهوری اسلامی هميشه اينگونه بوده که ترکش اين درگيری ها به روزنامه ها می خورد. روزنامه نگار زمانی که بتواند انتقاد نکند و همه گفته های مقامات جمهوری اسلامی را تاييد کند، آزادی خواه و مستقل است.»
وی در ادامه می افزايد:«زمانی که از پول نفت يا مسايل جدی جامعه صحبت و به دولت انتقاد می شود، به روزنامه نگاران اتهامات جاسوسی می زنند. نيروهای امنيتی چه آن بخش که در بخش رسانه ای حضور دارند و چه آنهايی که در دادگستری، بر مبنای همين اتهامات روزنامه نگاران مستقل را بازداشت و زندانی می کنند و ادامه جنگ قدرت در بالا را به نوعی با سرکوب در پايين به پيش می برند.»
«امیدواری هایی وجود دارد»
به گفته مسئول بخش ايران در سازمان گزارشگران بدون مرز همين فشارها بر روزنامه نگاران مستقل موجب می شود که تعداد روزنامه های مستقل و منتقد دولت کاهش يافته و در برخی موارد اصلا وجود نداشته باشند.
وی همچنين می گويد در سال گذشته ميلادی بيش از ۱۵ نشريه به شکل رسمی توقيف شده اند که تقريبا ۱۴ مورد از آنها توسط هيات نظارت بر مطبوعات توقيف شده اند و می افزايد:« تا آنجا که سازمان گزارشگران بدون مرز اطلاع دارد آنچه به عنوان روزنامه مستقل و آزاد در جهان می نامند، ما در ايران نداريم.»
وی در این مورد می افزاید:« اين پديده که روزنامه نگار بايد آزاد و مستقل کار خود را انجام دهد، وجود ندارد. جناح هايی در جمهوری اسلامی دارای امکاناتی هستند که روزنامه هايی منتشر می کنند. تعدادی از جناح های سياسی از اين امکانات برخوردار نيستند و گاه در عرصه هايی غير از سياسی به انتشار مطالب می پرداختند با سانسور و توقيف رو به رو شدند. »
رضا معينی از سازمان گزارشگران بدون مرز می گويد با وجود اينکه سال گذشته وضعيت روزنامه نگاران و آزادی مطبوعات در ايران وضعيت مناسبی نبوده، ولی اميدواری هايی هم وجود دارد.
او در ادامه می افزايد:« تنها خبرهای خوبی که ما در سال گذشته شنيديم اين است که مثلا آقای عمادالدين باقی، نويسنده، روزنامه نگار و رييس انجمن دفاع از حقوق زندانيان، وقتی دو بار در زندان دچار حمله قلبی شد، به بيمارستان منتقل شد و مشکلی جدی برای او به وجود نيامد. يا به يک روز نامه نگار زندانی در سنندج، پس از مدت ها بازداشت، مرخصی داده اند. خوشبختانه در سال گذشته ميلادی در ميان روزنامه نگاران زندانی در ايران خبر فاجعه باری به گوش نخورده است.»
سازمان گزارشگران بدون مرز در گزارش سالانه خود می نويسد که بيشتر روزنامه نگاران در سال گذشته ميلادی پس از بازداشت به بند ۲۰۹ زندان اوين منتقل شده اند که توسط نيروهای امنيتی اداره می شود. برخی از اين روزنامه نگاران نيز در سلول های انفرادی نگهداری می شوند و دسترسی محدودی به امکانات پزشکی دارند.
