بيش از صد نفر از اساتيد دانشگاه ها، فعالين حقوق بشر، شخصيت های فرهنگی و برندگان جايزه صلح نوبل از ايران، آمريکا و ديگر نقاط جهان، در نامه ای در روز يکشنبه، دهم فوريه، به مقام های ایرانی، به لغو مجوز ماهنامه زنان اعتراض کرده و خواستار انتشار دوباره اين مجله شدند.
در میان امضا کنندگان اين نامه که به لغو امتياز ماهنامه «زنان» - با ۱۶ ساله سابقه - اعتراض کردند، اسامی اساتید سرشناسی چون يورگن هابرماس، فيلسوف معروف آلمانی، نوام چومسکی، استاد زبان شناسی و نويسنده کتاب های سياسی و هاله اسفندياری، مدير برنامه خاورميانه در وودرو ويلسيون در واشينگتن دیده می شود.
همچنین از میان برندگان صلح نوبل، شيرين عبادی از ايران، بتی ويليامز از ايرلند و جودی ويليامز از آمريکا این نامه را امضا کرده اند.
اکثر امضاکنندگان از مراکز تحقيقاتی و دانشگاه های آمريکا هستند.
اين نامه خطاب به آيت الله علی خامنه ای، رهبر جمهوری اسلامی ايران، آيت الله محمود هاشمی شاهرودی رييس قوه قضاييه، محمود احمدی نژاد، رييس جمهوری، غلامعلی حداد عادل، رئیس مجلس و محمد خزاعی نماينده دايم ايران در سازمان ملل فرستاده شده است.
در اين نامه آمده است: «مجله زنان در ۱۶ سال گذشته صدای مهمی برای گزارش دادن مسايلی بود که زنان ايرانی با آن روبرو بودند و اين مجله هم در مورد مشکلات زنان گزارش داده و هم در مورد دستآوردهای آنها.»
امضا کنندگان نامه لغو امتياز زنان را «نقض آزادی بيان» دانستند که به گفته آنها «با هيچ معياری قابل قبول نيست.»
در اين نامه همچنين آمده است که از نظر قانون اساسی ايران، هيئت نظارت بر مطبوعات اختيار لغو مجوز زنان را نداشته است و خواهان انتشار مجدد اين مجله شده اند.
نگرانی از تشدید سرکوب در ایران
دکتر نيره توحيدی، استاد جامعه شناسی زنان در دانشگاه کاليفرنيا، درباره همبستگی امضا کنندگان اين نامه و اهميت ماهنامه زنان به عنوان يک نشريه مرجع به راديو فردا مي گويد:«ما از اين جهت فکر کرديم اين بيانيه را تهيه کنيم که در واقع هم دوستانی که, روزنامه نگارانی که در ايران با مجله زنان همکاری مي کنند، آنهايی که امروز شغلشان را از دست دادند و در نااميدی و ناراحتی به سر می برند ازجمله خود خانم شهلا شرکت که با چه صبوری ورنج وزحمتی شانزده سال اين مجله را روی پا نگه داشته بدانند که تنها نيستند وخدمات انها را هيچ کس فراموش نمی کند».
نيره توحيدی در ادامه می افزايد:«ما به توقیف مجله زنان واقعا معترض هستيم . اين مجله در اغلب محافل دانشگاهی وتحقيقی و سازمان های زنان به عنوان يک منبع و مرجع برای مطالعات ما شناخته شده است».
منيژه مرعشی فعال حقوق زنان که در سازمان خانه ما در امريکای شمالی در بخش زنان خشونت ديده فعاليت دارد و از امضا کنندگان اين بيانيه است مطالب نشريه زنان را راهگشای حل مشکلات زنانی ايرانی حتی در خارج از کشور از جمله امريکا مي داند.
خانم مرعشی به راديو فردا مي گويد:«به دليل اينکه من با زنان خشونت ديده ای که ايرانی هستند کار مي کنم در آمريکا، وکلای امريکايی بسيار مشکل داشتند با قوانين ايران چون انها قوانين شرعی را نمی شناسند و مواردبسياری پيش ميامد که زنان ايرانی در شرايط بسيار بدی قرار مي گرفتند وخودشان هم نمی دانستند که چه بايد بکنند و وکلا هم نمی توانستند کمک کنند به دليل اينکه قوانين امريکا اصلا متفاوت با قوانين شرعی ايران است ودانستن قوانين شرعی خيلی کمک کننده بود برای من که بتوانم وکلا را در جريانت اين نظرات قرار بدهم و نشريه زنان در اين زمينه خيلی کمک مي کرد».
به گفته نيره توحيدی امضا کنندگان نامه اعتراض به لغو مجوز ماهنامه زنان کسانی هستند که به مسائل ايران اشنا يند ونگران سرنوشت جنبش های مدنی ازجمله جنبش زنان در ايران هستند .
خانم توحيدی مي گويد: «استقبالی که از اين بيانيه اعتراضی ما شد نشان دهند اين بود که خيلی از خاورميانه شناسان و ايران شناسان ايرانی و غير ايرانی نگران تشديد سرکوب ازادی بيان و مطبوعات در ايران هستند. اعم از محققين ايرانی خارج از کشور نظیر خانم دکترهاله افشار که اخيراهم به لقب بارونست درپارلمان انگلستان مفتخرشدند، اساتيد غير ايرانی نظير خانم دکتر ليلا احمد که استاد دانشگاه هاروارد هستند ودر زمينه مسائل زنان مسلمان خيلی کتاب های با ارزشی نوشته اند، يورگن هابرماس استاد بازنشسته و فيلسوف معروف آلمانی و استاد آمريکايی خانم دکتر ساندرا هيل که در واقع ويرايشگر مجله تحقيقات زنان خاور ميانه است، خانم آليا هاگبن که ریيس شورای زنان مسلمان در کانادا هستند و اقای دکتر نوم چامشسکی که از مشهورترين زبانشناسان دنيا است اين نامه را امضا کرده اند».
۱۶ سال و ۱۵۱ شماره
ماهنامه زنان که به مدير مسئولی شهلا شرکت به مدت ۱۶ سال در ايران منتشر می شد، با تصميم هيئت نظارت بر مطبوعات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی لغو امتياز شد.
بنا به گزارش خبرگزاری فارس، دلیل لغو امتیاز این روزنامه از سوی مقامات «به مخاطره انداختن سلامت روحی، فکری و روانی مخاطب» عنوان شده است.
اين خبرگزاری، «القای اينکه امنيت در جامعه وجود ندارد» و « سياه نمايی وضعيت زنان در جمهوری اسلامی» را از ديگر دلايل تعطيلی نشريه زنان توسط هيئت نظارت بر مطبوعات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی خواند.
ماهنامه زنان در بهمن سال ۱۳۷۰ انتشار خود را آغاز کرد و تا دی ماه سال جاری ۱۵۱ شماره منتشر کرده بود.
اين ماهنامه به صورت تخصصی با بررسی مشکلات زنان در حوزه های حقوقی و اجتماعی به بررسی مسائل دست به گريبان جامعه زنان در ايران می پرداخت.
ماهنامه زنان در طول انتشار خود به دليل چاپ مطالب انتقادی و به چالش کشاندن قوانين مربوط به ارث، حق حضانت، اشتغال، ديه و حقوق سياسی محدود زنان از سوی طيف های موسوم به اصولگرا مورد انتقادات شديدی قرار داشت و بارها از آن به دادگاه شکايت شد.
به رغم بسته شدن بسياری از نشريات در بهار سال ۱۳۷۹ که پس از سخنرانی آيت الله خامنه ای، رهبر جمهوری اسلامی عليه مطبوعات اصلاح طلب صورت گرفت، ماهنامه زنان از خطر تعطيلی مصون ماند ولی فشارهای دولتی بر آن افزايش يافت.
