گروهی از دانشمندان علوم فضايی که مشغول مطالعه و تحقيق روی يک ستاره بسيار جوان بودند، با به دست آوردن اطلاعات بی سابقه ای در مورد نحوه شکل گيری سياره ها در پيرامون اين ستاره نکاتی را در مورد نحوه تکامل سياره ها کشف کرده اند که تاکنون سابقه نداشته است.
براساس نتايج اين تحقيقات که در شماره اخير نسخه اينترنتی مجله « ساينس » منتشر شده است سياره های بسيار بزرگی که از توده های گاز تشکيل شده اند به پاک کردن فضای موجود در مداری که روی آن حرکت می کنند کمک کرده و به وجود آمدن اين فضای خالی باعث می شود که ستاره مورد نظر بتواند حجم بيشتری از ذرات معلق را به خود جذب کرده و بر حجم خود بيافزايد.
در گذشته فرضيه هايی در مورد احتمال وقوع چنين کنش هايی مطرح شده بود ولی تاکنون هيچکس وقوع اين چنين روندی را در دو بخش بيرونی و درونی مداری که سياره ها بر محور آن می چرخند مشاهده نکرده بود.
يک گروه بين المللی از دانشمندان علوم فضايی در حال مطالعه تحولات پيرامون ستاره جوانی که فاصله آن با کره زمين حدود ۴۵۰ سال نوری است متوجه شدند که دو توده گاز از لايه های خارجی مدار سياره ها به سمت بخش های درونی اين مدار در حرکت اند.
مسئول اين هيئت تحقيقاتی که از اساتيد علوم فضايی در دانشگاه شيلی است به وب سايت « اسپيس » گفت که براساس دانش و فرضيه های موجود تنها عاملی که می تواند توده های گاز منو اکسيد کربن را به اين شکل به حرکت درآورد روند شکل گيری سياره ها است.
ستاره مورد نظر در آخرين مراحل تکوين خود قرار دارد. اين ستاره که عمر آن حدود دو ميليون سال تخمين زده می شود و به کندی در حال رشد و تکوين است هم اکنون حجمی دو برابر خورشيد دارد. حلقه هايی از توده گاز و غبار که محصول شکل گيری اوليه اين ستاره بوده اند هم اکنون در گرداگرد آن در حال حرکت اند و سياره هايی که در مدار اين ستاره قرار دارند از همين توده های گاز و غبار شکل گرفته اند.
پژوهشگران علوم فضايی در حين بررسی تحولات اين ستاره متوجه شدند که فاصله موجود بين اين ستاره و سياره هايی که دور آن می چرخند کاملا خالی نيست. دو توده بزرگ گاز که از نقاط دور دست مدار اين ستاره به سمت بخش های داخلی آن در حال حرکت هستند نشان می دهد که حداقل دو سياره جوان ديگر پيرامون اين ستاره وجود دارند.
نيروی جاذبه اين سياره ها باعث می شود که ذرات و توده های گاز معلق در فضا از بخشهای دور دست مدار اين ستاره به بخش های مرکزی آن کشيده شوند. در جريان اين تغييرات بخشهايی از اين ذرات و توده های گاز يکديگر را جذب کرده و باعث شکل گيری سياره های جديد می شوند. ولی بخش ديگری از اين مواد هر چه بيشتر به بخشهای مرکزی مدار پرتاب شده و در نهايت خود ستاره آنها را جذب می کند.
حرکت اين توده های گاز و ذرات معلق در فضا برای تداوم رشد و تکوين منظومه اين ستاره نو پا بسيار ضروری هستند فضای مرکزی منظومه که در گرداگرد ستاره قرار دارد برای رشد کامل آن کافی نيست و بنابراين تمام ذرات و توده های گازی که در اين محدوده معلق هستند به مرور توسط ستاره جذب شده تا فضای خالی برای رشد کامل آن ايجاد شود.
در ادامه اين تحقيقات دانشمندان روی بررسی دقيق تر اجزای اين توده های گاز تمرکز خواهند کرد. اطلاعاتی که تاکنون از نحوه تکوين اين ستاره جمع آوری شده توسط تلسکوپ « آلما» که در جنوب کشور شيلی است مشاهده شده است. در سال ۲۰۱۳ بخشهای ديگری از اين تلسکوپ مورد بهره برداری قرار خواهند گرفت و تحقيقات در مورد تکوين اين ستاره جوان کامل تر خواهد شد.
براساس نتايج اين تحقيقات که در شماره اخير نسخه اينترنتی مجله « ساينس » منتشر شده است سياره های بسيار بزرگی که از توده های گاز تشکيل شده اند به پاک کردن فضای موجود در مداری که روی آن حرکت می کنند کمک کرده و به وجود آمدن اين فضای خالی باعث می شود که ستاره مورد نظر بتواند حجم بيشتری از ذرات معلق را به خود جذب کرده و بر حجم خود بيافزايد.
در گذشته فرضيه هايی در مورد احتمال وقوع چنين کنش هايی مطرح شده بود ولی تاکنون هيچکس وقوع اين چنين روندی را در دو بخش بيرونی و درونی مداری که سياره ها بر محور آن می چرخند مشاهده نکرده بود.
يک گروه بين المللی از دانشمندان علوم فضايی در حال مطالعه تحولات پيرامون ستاره جوانی که فاصله آن با کره زمين حدود ۴۵۰ سال نوری است متوجه شدند که دو توده گاز از لايه های خارجی مدار سياره ها به سمت بخش های درونی اين مدار در حرکت اند.
مسئول اين هيئت تحقيقاتی که از اساتيد علوم فضايی در دانشگاه شيلی است به وب سايت « اسپيس » گفت که براساس دانش و فرضيه های موجود تنها عاملی که می تواند توده های گاز منو اکسيد کربن را به اين شکل به حرکت درآورد روند شکل گيری سياره ها است.
ستاره مورد نظر در آخرين مراحل تکوين خود قرار دارد. اين ستاره که عمر آن حدود دو ميليون سال تخمين زده می شود و به کندی در حال رشد و تکوين است هم اکنون حجمی دو برابر خورشيد دارد. حلقه هايی از توده گاز و غبار که محصول شکل گيری اوليه اين ستاره بوده اند هم اکنون در گرداگرد آن در حال حرکت اند و سياره هايی که در مدار اين ستاره قرار دارند از همين توده های گاز و غبار شکل گرفته اند.
پژوهشگران علوم فضايی در حين بررسی تحولات اين ستاره متوجه شدند که فاصله موجود بين اين ستاره و سياره هايی که دور آن می چرخند کاملا خالی نيست. دو توده بزرگ گاز که از نقاط دور دست مدار اين ستاره به سمت بخش های داخلی آن در حال حرکت هستند نشان می دهد که حداقل دو سياره جوان ديگر پيرامون اين ستاره وجود دارند.
نيروی جاذبه اين سياره ها باعث می شود که ذرات و توده های گاز معلق در فضا از بخشهای دور دست مدار اين ستاره به بخش های مرکزی آن کشيده شوند. در جريان اين تغييرات بخشهايی از اين ذرات و توده های گاز يکديگر را جذب کرده و باعث شکل گيری سياره های جديد می شوند. ولی بخش ديگری از اين مواد هر چه بيشتر به بخشهای مرکزی مدار پرتاب شده و در نهايت خود ستاره آنها را جذب می کند.
حرکت اين توده های گاز و ذرات معلق در فضا برای تداوم رشد و تکوين منظومه اين ستاره نو پا بسيار ضروری هستند فضای مرکزی منظومه که در گرداگرد ستاره قرار دارد برای رشد کامل آن کافی نيست و بنابراين تمام ذرات و توده های گازی که در اين محدوده معلق هستند به مرور توسط ستاره جذب شده تا فضای خالی برای رشد کامل آن ايجاد شود.
در ادامه اين تحقيقات دانشمندان روی بررسی دقيق تر اجزای اين توده های گاز تمرکز خواهند کرد. اطلاعاتی که تاکنون از نحوه تکوين اين ستاره جمع آوری شده توسط تلسکوپ « آلما» که در جنوب کشور شيلی است مشاهده شده است. در سال ۲۰۱۳ بخشهای ديگری از اين تلسکوپ مورد بهره برداری قرار خواهند گرفت و تحقيقات در مورد تکوين اين ستاره جوان کامل تر خواهد شد.
