راجر واترز، خواننده اسطوره‌ای گروه انگليسی «پينک فلويد»، هم به صف منتقدين بنيامين نتانياهو پيوست و از او خواست خط مشی سياسی خويش را در قبال فلسطینی‌ها تغییر دهد.
راجر واترز که به اسرائيل سفر کرده، در ديدار با هنرمندان فلسطينی در شهر«جنين» در شمال کرانه باختری رود اردن، خواهان درپيش گرفتن سازوکار تازه‌ای در مناسبات اسرائيلی ها و فلسطينی ها در کنار يکديگر شد و گفت یادآوری خشونت‌های اين چند دهه در اين سرزمين دلش را به درد می‌آورد.
راجر واترز دوشنبه ابتدا در شهر «جنين» با دانشجويان آکادمی فلسطينی «سينما جنين»، و سپس در بیت المقدس با دانشجويان آکادمی سينمائی اسرائيلی «سام اشپيگل» ديدار کرد.
آکادمی «سينما جنين» سال ۱۹۸۷ پس از آن که در اولين ماه های انتفاضه نخست فلسطينی ها ويران شده بود، نوسازی شد و جانی کاملا تازه گرفت.
قرار است دانشجويان آکادمی «سينما جنين» همراه با دانشجويان آکادمی «سام اشپيگل» يک پروژه سينمائی مشترک را به‌زودی اجرا کنند.
راجر واترز تجربيات خود را از ديدار از کرانه باختری و ماحصل گفت‌وگوهايش را با دانشجويان فلسطينی با دانشجويان اسرائيلی در ميان گذاشت.
راجر واترز گفت که زندگی را در جنين «دشوار ديده است»، اما افزود «خوشحالم که اين تجربه نصيبم شد و خودم از نزديک آن را لمس کردم.»
راجر واترز به دانشجويان اسرائيلی نيز گفت که «بدانيد که احساس خاصی نسبت به اسرائيل دارم و همواره نگاهم نسبت به مردمش با محبتی ويژه بوده و جای خاصی برای رنج اسرائيلی ها در دلم قائلم.»
راجر واترز يادآور شد که پدرش عضو نيروی پليس در اين سرزمين، در ايامی بود که بريتانيا قيموميت آنرا در دست داشت.
راجر واترز گفت: «از نخست وزير جديد اسرائيل نگران است و آئين سياسی او را دوست ندارد و آرزو می‌کرد که نتانياهو راه و روش خود را بازنگری می‌کرد.»
اين هنرمند اسطوره‌ای گفت: «جهان مشتاق است که از ماجراجوئی خاورميانه خلاصی يابد، اما اين حکايت نزاع اسرائيلی – فلسطينی گوئی که پايانی ندارد، و اين دو طرف به گونه ای رفتار می کنند که انگار رنج، تنها خصوصیت آنها بوده است.»
راجر واترز اکنون ۶۵ سال دارد. ايرانی ها «پينک فلويد» را با ترانه مشهور«ديوار» را به یاد دارند.
«پينک فلوید» کارش را در دهه شصت از کلوب‌های زيرزمينی لندن آغاز کرد. آهنگ‌های اعتراضی که متفاوت از گروه افسانه‌ای بيتلز بود این دو گروه را از هم متمايز می کرد. اما سيد برت بنيانگذار گروه به دليل اعتياد شديدش به ال سی دی در سال ۱۹۶۸ از گروه جدا شد.
ترانه های آلبوم های بعدی آنها هم تاثيرگذار و عمدتا دعوت به شورش علیه نظام بود. اوج کارهای گروه، سال ۱۹۷۹ با آلبوم «ديوار» بود. اما راجر واترز بعد از آلبوم The Final Cut گروه را از نظر خود منحل کرد و عليرغم برخی مقاومت های يارانش، سرانجام هريک از آنها به کار انفرادی روی آوردند.
واترز در سال ۱۹۹۰ بعد از فروپاشی ديوار برلين کنسرت مشهور خود را همراه با هنرمندان پرآوازه راک برگزار کرد.
اما سالها بعد از انحلال «پينک فلويد» دوباره ياران گرد هم آمدند و در سال ۱۹۹۶ يک کنسرت خاطره‌انگيز اجرا کردند. سيد برت درسال ۲۰۰۶ درگذشت، اما نه به خاطر اعتياد که به دليل بيماری پيشرفته قند. اما در تابستان ۲۰۰۵، در جريان کنسرت مشهور «زنده -هشت» ياران قدیمی دوباره در لندن نشان دادند که هر چند پيرشده اند، اما دل جوان‌شان هم‌چنان عصيانگراست.
راجر واترز ژوئن ۲۰۰۶ کنسرت عظيم خود را در «وادی صلح» در اسرائيل برای دهها هزار اسرائيلی و فلسطينی اجرا کرد و از دولت وقت اسرائيل نيز خواست «ديوار حائل اطراف کرانه باختری را برچيند» و خود به روی آن يادداشتی را با رنگ نوشت.
راجر واترز که به اسرائيل سفر کرده، در ديدار با هنرمندان فلسطينی در شهر«جنين» در شمال کرانه باختری رود اردن، خواهان درپيش گرفتن سازوکار تازه‌ای در مناسبات اسرائيلی ها و فلسطينی ها در کنار يکديگر شد و گفت یادآوری خشونت‌های اين چند دهه در اين سرزمين دلش را به درد می‌آورد.
راجر واترز دوشنبه ابتدا در شهر «جنين» با دانشجويان آکادمی فلسطينی «سينما جنين»، و سپس در بیت المقدس با دانشجويان آکادمی سينمائی اسرائيلی «سام اشپيگل» ديدار کرد.
آکادمی «سينما جنين» سال ۱۹۸۷ پس از آن که در اولين ماه های انتفاضه نخست فلسطينی ها ويران شده بود، نوسازی شد و جانی کاملا تازه گرفت.
قرار است دانشجويان آکادمی «سينما جنين» همراه با دانشجويان آکادمی «سام اشپيگل» يک پروژه سينمائی مشترک را به‌زودی اجرا کنند.
راجر واترز تجربيات خود را از ديدار از کرانه باختری و ماحصل گفت‌وگوهايش را با دانشجويان فلسطينی با دانشجويان اسرائيلی در ميان گذاشت.
راجر واترز گفت که زندگی را در جنين «دشوار ديده است»، اما افزود «خوشحالم که اين تجربه نصيبم شد و خودم از نزديک آن را لمس کردم.»
راجر واترز به دانشجويان اسرائيلی نيز گفت که «بدانيد که احساس خاصی نسبت به اسرائيل دارم و همواره نگاهم نسبت به مردمش با محبتی ويژه بوده و جای خاصی برای رنج اسرائيلی ها در دلم قائلم.»
راجر واترز يادآور شد که پدرش عضو نيروی پليس در اين سرزمين، در ايامی بود که بريتانيا قيموميت آنرا در دست داشت.
راجر واترز گفت: «از نخست وزير جديد اسرائيل نگران است و آئين سياسی او را دوست ندارد و آرزو می‌کرد که نتانياهو راه و روش خود را بازنگری می‌کرد.»
اين هنرمند اسطوره‌ای گفت: «جهان مشتاق است که از ماجراجوئی خاورميانه خلاصی يابد، اما اين حکايت نزاع اسرائيلی – فلسطينی گوئی که پايانی ندارد، و اين دو طرف به گونه ای رفتار می کنند که انگار رنج، تنها خصوصیت آنها بوده است.»
راجر واترز اکنون ۶۵ سال دارد. ايرانی ها «پينک فلويد» را با ترانه مشهور«ديوار» را به یاد دارند.
«پينک فلوید» کارش را در دهه شصت از کلوب‌های زيرزمينی لندن آغاز کرد. آهنگ‌های اعتراضی که متفاوت از گروه افسانه‌ای بيتلز بود این دو گروه را از هم متمايز می کرد. اما سيد برت بنيانگذار گروه به دليل اعتياد شديدش به ال سی دی در سال ۱۹۶۸ از گروه جدا شد.
ترانه های آلبوم های بعدی آنها هم تاثيرگذار و عمدتا دعوت به شورش علیه نظام بود. اوج کارهای گروه، سال ۱۹۷۹ با آلبوم «ديوار» بود. اما راجر واترز بعد از آلبوم The Final Cut گروه را از نظر خود منحل کرد و عليرغم برخی مقاومت های يارانش، سرانجام هريک از آنها به کار انفرادی روی آوردند.
واترز در سال ۱۹۹۰ بعد از فروپاشی ديوار برلين کنسرت مشهور خود را همراه با هنرمندان پرآوازه راک برگزار کرد.
اما سالها بعد از انحلال «پينک فلويد» دوباره ياران گرد هم آمدند و در سال ۱۹۹۶ يک کنسرت خاطره‌انگيز اجرا کردند. سيد برت درسال ۲۰۰۶ درگذشت، اما نه به خاطر اعتياد که به دليل بيماری پيشرفته قند. اما در تابستان ۲۰۰۵، در جريان کنسرت مشهور «زنده -هشت» ياران قدیمی دوباره در لندن نشان دادند که هر چند پيرشده اند، اما دل جوان‌شان هم‌چنان عصيانگراست.
راجر واترز ژوئن ۲۰۰۶ کنسرت عظيم خود را در «وادی صلح» در اسرائيل برای دهها هزار اسرائيلی و فلسطينی اجرا کرد و از دولت وقت اسرائيل نيز خواست «ديوار حائل اطراف کرانه باختری را برچيند» و خود به روی آن يادداشتی را با رنگ نوشت.
