دو سال پس از خروج اسراييل از نوار غزه ، رويایی که فلسطینی ها برای تبديل اين منطقه به « سنگاپور خاورميانه » داشتند، به کابوسی مبدل شد که به جای آن، با ويرانه روبرو هستند.
غزه ، امروز بندری توصیف می شود ويران، دارای فرودگاه نابود شده ، گذرگاه های محصور و بسته، از هر پنج فلسطينی يک نفر با کمک غذایی سازمان های خيريه زندگی می کند و رويای برپایی خانه های مدرن برای فلسطینی ها به جای آبادی نشين های يهودی که هنگام تخليه غزه توسط اسراييل ويران شد، نيز بسياردوردست می نمايد.
گلخانه ها و گرمخانه های پرورش ميوه جات و سبزيجاتی نيز که اسراییلی ها برای فلسطینی ها سالم باقی گذاشته بودند، توسط خود آنها ويران شده و تجهيزات آن، حتی سيم های برق به غارت رفته است.
اين تصوير کنونی غزه است و مسلط شدن حماس بر اين منطقه نيز فضای سياسی را تنگ تر کرده است.
حماس در تازه ترين بيانيه خود، اعلام کرده که نيروهای جنبش فتح و اصولا هر کسی که بخواهد به تظاهراتی برای مخالفت با اقدامات حماس دست بزند، بايد از وزارت داخلی حماس مجوزلازم را بگيرد.
حماس با برنامه طرفداران فتح که می خواستند به دستگيری ياران خود در رخداد خشونت بار روزهای اخير اعتراض کنند، مخالفت کرده و تظاهرات آنها را اکيدا ممنوع کرده است.
آخر هفته گذشته، نيروهای حماس در تعقيب فعالان فتح به يک مراسم عروسی در غزه حمله کردند و با خشونت زياد، مجلس عروسی را به عزا تبديل کرده و شماری از نيروهای فتح را دستگير کرده و با خود بردند.
حماس اين روزها نيروی دريایی خود را نيز درساحل غزه فعال کرده، که با بازديد اسماعيل هنيه بر روی يک قايق – در حالی که نيروهای امنيتی زيادی اطراف وی را گرفته بودند – اعلام موجوديت کرد.
دو سال پس از تصميم آریل شارون برای بيرون بردن نيروهای اسراييلی از تمامی غزه و برچيدن همه آبادي های يهودی نشين اين منطقه – پس از تسلط ۳۸ ساله اسراييل بر این نوار - حماس دولت جداگانه خود را در غزه دارد و کرانه باختری رود اردن توسط دولت ديگری، از سوی جنبش فتح اداره می شود.
برخی از مقامات فلسطينی علنا می گويند که اين رخدادهای داخلی، موجب شرمندگی زيادی برای فلسطینی ها شده است.
محمود عباس ماه گذشته در نطقی در شورای مرکزی سازمان آزاديبخش فلسطين، اقدامات حماس را « جناياتی شنيع و کودتایی خونين » توصيف کرد.
غزه، سمبلی برای خاورمیانه؟
محمد ذحلان، مقام بلندپايه امنيتی فلسطينی وابسته به جنبش فتح که ماه گذشته، هم به دليل ناکارآمدی منجر به تسلط حماس بر نوارغزه و هم به دليل پاره ای اتهامات مالی – ناچار به کناره گيری شد، می گويد : ما در آرزوی آن بوديم که غزه را به نمونه و سمبلی برای خاورميانه مبدل کنيم.
وی افزود: آرزو داشتيم که ثابت کنيم غزه می تواند « سنگاپور خاورميانه » باشد. می خواستيم که با احداث پروژه هایی به جای آبادی های يهودی نشين غزه، برای ده هزار فلسطينی کار ايجاد کنيم. فکر می کرديم که گرمخانه های مدرن پرورش ميوه جات و سبزيجات که اسراییلی ها برای ما باقی گذاشتند، می توانند برای چهار هزار فلسطينی کار بوجود آورند.
محمود درویش، شاعر فلسطینی
آقای ذحلان در ادامه می گوید: درآرزوی راه اندازی فرودگاه و يک بندر فعال برای غزه بوديم. می خواستيم که گذرگاه های مرزی، شبانه روز شاهد جنب و جوش و تحرک باشند. بانک جهانی درنظر داشت به ما کمک کند وبرنامه های کلانی برای تحقق اين رويا با ياری کارشناسان در دست تهيه و تنظيم بود. اما حتی مناطقی که آبادی نشين های يهودی در آن برپا شده بود، نه تنها ساخته نشده، بلکه ويرانه ها هنوز برجاست و سازمان های مسلح از اين مناطق برای اردوگاه های نظامی خود و تعليم عمليات به شبه نظاميان خرد و کلان استفاده می کنند.
تنها ساختمانی که در يکی از آبادی نشين های يهودی پيشين توسعه يافته و فعال است، ساختمان يک کنیسه يهودی است که سازمان حماس با گسترش آن، اين ساختمان را به کالج اسلامی تبديل کرده و يک دانشکده اسلامی ديگر بر شمار مراکز اسلامی غزه افزوده است.
سرمايه گذاران خارجی و اعراب ثروتمند که برای سرمايه گذاری های کلان در غزه – بويژه در ساحل آن در دريای مديترانه – ابراز آمادگی کرده بودند، برنامه های خود را در کشوهای ميزها پنهان کرده اند و هيچ عرب غير فلسطينی به غزه سفر نمی کند.
آخرين فلسطینی های مسيحی که دو ماه پيش شاهد حملات به شدت خشونت بار نيروهای حماس به کليسای باستانی غزه بودند، اين مناطق را به سوی کشورهای ديگر ترک کرده اند. محمود عباس به هنگام نطق خود در تشريح حمله حماس به اين کليسا اشک ريخت.
هر فلسطينی ديگری نيز که تابعيت خارجی دارد، با بهره گيری از اين تابعيت، از غزه رفته است.
مدارس خارجی، از جمله مدرسه ای که از سوی آ مريکایی ها از دير باز برای فلسطینی ها فعال بود، چند بار مورد حمله قرارگرفته و در يک تعرض مسلحانه، محافظ آن کشته شد.
راهبان و ديگر خارجی هایی که در سازمان های بشردوستانه به قفلسطینی ها کمک می کردند، غزه را تا تثبيت اوضاع ترک کرده اند.
حماس در رقابت با فتح ، تقويم را نيز تغيير داده و حتی تعطيلات را آن گونه که در تقويم دولت فلسطينی منظور شده، عوض کرده است.
محمود درويش ، شاعر ملی فلسطينی اخيرا در يک سخنرانی در اشاره ای برای بيان غم خود از وضعيتی که بوجود آمده، به طنز و در حالی که چهره اش پرجبين بود ونگاه خود را ازشرم به زمين دوخته بود، گفت: « ما فلسطینی ها درآرزوی يک دولت فلسطينی بوديم حال دو دولت و دو کشور، يکی درکرانه باختری و ديگری درغزه داريم، چه پيشرفتی!»
